Μοίρα ή σύμπτωση; Επιλογές ή πεπρωμένο;

Πόσες φορές δεν αναρωτηθήκαμε αν για όλα όσα συμβαίνουν στη ζωή μας-καλά ή κακά, ευχάριστα ή δυσάρεστα, όμορφα ή άσχημα-φταίμε εμείς ή κάποια άλλη ανώτερη δύναμη που μας κατευθύνει ακριβώς εκεί που αυτή θέλει;

Πόσες φορές δε διερωτηθήκαμε τί θα είχε συμβεί εάν είχαμε πάρει αυτόν τον δρόμο αντί για τον άλλο; Πώς θα ήταν η ζωη μας τώρα; Θα ήταν ίδια, θα ήταν διαφορετική; Πόσες φορές δε σκεφτήκαμε πως ήταν απλά "γραφτό" να διαλέξουμε τούτο το μονοπάτι έναντι του άλλου σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι της ζωής μας; Η απάντηση είναι πολλές. 

Κάθε μέρα, κάθε κρίσιμη στιγμή, συνειδητά ή μη, περνούν από το μυαλό μας οι σκέψεις αυτές. Κάποιοι πιστεύουν μόνο στη μοίρα. Πως αυτή παίζει τα παιχνίδια της και μας κατευθύνει προς τα εκεί που η ίδια έχει ορίσει για εμάς. Πως ό,τι κι αν κάνουμε, η ζωη μας είναι ήδη προδιαγεγραμμένη και εμείς απλά ακολουθούμε το ρυθμό που κάποιος άλλος- "ανώτερος θεός" για μερικούς, σύμπαν για κάποιους άλλους- όρισε για εμάς. Πως εμείς είμαστε απλά τα πιόνια σε μια σκακιέρα & απλά ζούμε και δρούμε με τέτοιο τρόπο ώστε να κάνουμε πραγματικότητα τα σχέδια κάποιου άλλου για εμάς. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που πιστεύουν πως τίποτα δε γίνεται τυχαία. Πως δε συναντούμε ανθρώπους κατά λάθος, αλλά ότι είναι της μοίρας να εμφανιστούν στη ζωη μας για κάποιο λόγο. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που πιστεύουν πως βιώνουμε κάποιες καταστάσεις και γεγονότα γιατί έτσι "έπρεπε να γίνει". Αλλά πραγματικά...Ποιος μπορεί να ορίσει τι πρέπει και τι δεν πρεπει; Αυτή είναι και η κύρια ερώτηση του πληθυσμού της "αντίπαλης πλευράς". 

Των ανθρώπων δηλαδή που πιστεύουν πως είμαστε οι επιλογές που κάνουμε. Πως εμείς και μόνο μπορούμε με τις αποφάσεις μας να καθορίσουμε τις ζωές μας, και πως κανένας απο μηχανής θεός δεν μπορεί, δεν έχει τη δύναμη ή και το δικαίωμα ακόμα να αποφασίζει πως θα ζήσουμε εμείς. Πως η ζωη μας είναι μια σειρά από σωστές ή λάθος επιλογές, ανάλογα με τα όνειρα, τις φιλοδοξίες, τους σκοπούς, τις ανάγκες, τους φόβους, τους δισταγμούς & τις αξίες που έχει ο καθένας από εμάς, και πως αυτές ακριβώς οι επιλογές είναι πουμας κάνουν τελικά αυτό που είμαστε-ή που δεν είμαστε.

Το περίπλοκο λοιπόν, με τέτοιου είδους αναζητήσεις, είναι πως και οι δυο απόψεις προσφέρουν πολύ ισχυρά επιχειρήματα ώστε καθεμία τους να καταφέρνει να αποκτήσει παθιασμένους υποστηρικτές. 

Εκει λοιπόν που καταλήγω, είναι πως σίγουρα κάποια πράγματα απ' όσα μας συμβαίνουν, κάθε άλλο παρά τυχαία είναι. Θεωρώ πως κάποια πρόσωπα & καταστάσεις εμφανίζονται και δημιουργούνται αντίστοιχα για κάποιο συγκεκριμένο λόγο, άλλοτε προφανή άλλοτε απόλυτα άγνωστο. Έρχονται τη στιγμή που πρέπει και αλλάζουν τον τρόπο που σκεφτόμαστε, που αντιδρούμε, που αποφασίζουμε, που αισθανόμαστε, που ζούμε. Το "κλειδί" όμως έγκειται ακριβώς σε αυτό: στο αν και πως θα αξιοποιήσουμε αυτό το "κάτι" που εμφανίζεται στη ζωη μας κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή και κατά κάποιο περίεργο τρόπο μας την ανατρέπει. 

Στο εάν θα του δώσουμε τη σημασία που του αρμόζει ή θα το αφήσουμε να περάσει σαν να μην ήρθε ποτέ. Στο εάν θα του δώσουμε την ευκαιρία να παίξει κάποιο ρόλο στην πορεία της ζωής μας. Εκεί τελικά ίσως να βρίσκεται και η μεγαλύτερη παγίδα: στο αν θα επιτρέψουμε στις επιλογές μας να διαμορφώσουν & να καθορίσουν τελικά το πεπρωμένο μας, κάνοντάς εμάς τους ίδιους μοναδικούς "διαχειριστές" της ζωής μας ή στο εάν θα αποδεχτούμε τη μοίρα μας, καθιστώντας μας παθητικούς παρατηρητές των όσων διαδραματίζονται σε αυτήν...

Δημητρα Δημητρουλα