Η Ζωή της Βουλής

Είναι αλήθεια, πως οι βουλευτές μας είχαν συνηθίσει να παρευρίσκονται στη βουλή μας, χαλαρά. Θέλεις που λείψαν οι χρυσαυγίτες, θέλεις που οι προηγούμενοι δεν είχαν ενδιαφέρον για τίποτε άλλο πέραν της καρέκλας τους... Μα για τίποτε! Ούτε καν για την είσπραξη εσόδων με βάση τις λίστες!
Και μας έτυχε ετούτη η κυβέρνηση, που παρόλα της τα τρωτά, έχει φέρει τα πάνω κάτω. Κι ο κοινοβουλευτικός μας βίος, κι αυτός, αλλάζει. Από κοινο-βολευτικός, πάει να γίνει Κοινοβουλευτικός. Πάει να ξεφύγει από την μακρά συνήθεια της λειτουργίας της Βουλής ως ασύλου τακτοποίησης απόρων κι ενδεών, και να καταστεί οίκος ευβουλίας και μερίμνης για το δημόσιο συμφέρον και την προστασία του λαού. Θέλεις που η Ζωή της Βουλής βάζει χέρι σε αμαρτωλές πρακτικές της εξουσίας, θέλεις που βάζει χέρι σε ανεδαφικά βασιλικά προνόμια...

Κι όσο για την κυβέρνηση, αυτή έχει πολλή δουλειά, και πολλούς σκοπέλους να ξεπεράσει. Έχει δουλειά, ας τη στηρίξουμε, ας την πιέσουμε να κάνει τη δουλειά που πρέπει, ας μην υποχωρήσει στα οικονομικά και στα διεθνή ζητήματα, ας ασκήσει κάθε δυνατότητα που μπορεί να σκεφτεί και να επινοήσει. Στη βάση της αλήθειας, της ευρωπαϊκής σχέσης, των οικονομικών δεδομένων, αλλά και της ελληνικής ιδιοπροσωπίας και ταυτότητας.

Όσο για τη Ζωή της Βουλής, ελπίζουμε να καταστήσει σαφές, πως όταν το κακό κάποιου μας συμφέρει, δεν είμαστε όσο σωστοί και αξιόπιστοι διακηρύσσουμε, ούτε συνεπείς, ούτε προσελκύουμε σκεπτόμενους και αξιοπρεπείς συνομιλητές. Αλλά συνενόχους και εγκληματίες.

Γιατί, οι μη νομικοί μπορεί να μην γνωρίζουν τις νομικές συνέπειες της παρανομίας, αλλά οι νομικοί οφείλουν να μην τις ξεχνούν.

Εξ άλλου, οι εθνοπατέρες μας έχουν ως έργο τους να βουλεύονται περί των ζητημάτων και των προβλημάτων της Ελληνικής Κοινωνίας και όχι απλώς να... βούλονται. Το ο,τιδήποτε. Οι βουλήσεις τους είναι προσωπικό τους θέμα και μπορούν να ασκούνται και να εκφράζονται εκτός δημοσίου βίου, και όχι επί «αποζημιώσει».

Επί του θέματος: οι εθνοπατέρες μας οφείλουν να μεριμνήσουν για την εξάλειψη των αιτίων που γεννούν κοινωνικά αδιέξοδα και δυναμικές/σθεναρές αντιδράσεις σε αυτά, κι όχι να εξαφανίσουν τους ανθρώπους που ακόμη και ως πολιτικοί αντιδρούν σε τέτοιες καταστάσεις και απαιτούν καλύτερη διακυβέρνηση. Γιατί αν απλώς φυλακίσουν/εξαφανίσουν με οποιοδήποτε τρόπο τους αντιρρησίες, έστω και αν τους προσβάλλουν με την κριτική και τις απαιτήσεις τους, οι ισχυροί και αποφασιστικοί εθνοπατέρες μας θα έχουν απλώς ικανοποιήσει την επιθυμία τους να μείνουν ήσυχοι και ανενόχλητοι, ατομικά και κομματικά.

Είναι κατανοητός ο πανικός ορισμένων που για λόγους προσωπικούς ή στενά κομματικούς, χρησιμοποιούν την έκφραση της βουλητικής αντί για τη βουλευτική δράση τους. Αλλά έτσι βγαίνουν εκτός γηπέδου και θέλουν αποτέλεσμα χωρίς αγώνα.

Όταν ο νομοθέτης παραβιάζει τον κανόνα δικαίου που ο ίδιος έχει θεσπίσει, σταματάμε να μιλάμε, γιατί τότε δεν υφίσταται ούτε ίχνος νομικού πολιτισμού.

Ο τραμπουκισμός, είναι πάντα κακός. Όποιοι και νά 'ναι οι τραμπούκοι. Και στιγματίζει.