Η σημερινή και δεύτερη συνεδρίαση του Eurogroup για την Ελλάδα διεκόπη καταλήγοντας πάλι σε αδιέξοδο. Η ατμόσφαιρα παραμένει τεταμένη αλλά έπειτα από όλα τα πολλαπλά και αντικρουόμενα πρωτοσέλιδα, η συνένέντευξη τύπου του Eurogroup μας παρέχει ένα σαφές πλαίσιο για το πώς θα εξελιχθεί η Ελληνική κρίση στις επόμενες ημέρες και εβδομάδες.
Γράφει ο George Saravelos της Deutsche Bank
Πρώτον, Ο επικεφαλής του Eurogroup Ντάϊσελμπλουμ έχει επιβεβαιώσει επισήμως ότι η πορεία που προτιμά η Ευρώπη είναι ένα Έλληνικό αίτημα για την νόμιμη παράταση του τρέχοντος προγράμματος που λήγει στις 28 Φεβρουαρίου. Ένα τέτοιο αίτημα θα πρέπει να υλοποιηθεί μέχρι το τέλος της εβδομάδας για να δοθεί χρόνος σε έξι εθνικά κοινοβούλια (συμπεριλαμβανομένων της Ολλανδίας, της Γερμανίας και της Φινλανδίας) να περάσουν αυτή την επέκταση στη νομοθεσία. Ο Ντάϊσελμπλουμ επιβεβαίωσε ότι αν περάσει αυτή η προθεσμία, η μόνη επιλογή που θα έχει μείνει στην Ελλάδα θα είναι ένα αίτημα για ένα νέο τρίτο πρόγραμμα με τον ΕΜΣ [Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας]. Το σημείο εκκίνησης ως εκ τούτου παραμένει το ίδιο με εκείνο που είχαμε σκιαγραφήσει πριν από μερικές εβδομάδες: απλοποιώντας το, η Ελλάδα μπορεί να επιλέξει, ή να επεκτείνει το πρόγραμμα ή να υποβάλλει αίτηση για ένα νέο.
Δεύτερον, είναι τώρα επίσης σαφές ότι είτε με μία παράταση του προγράμματος είτε με ένα πιθανό νέο πρόγραμμα, θα απαιτηθούν συγκεκριμένοι όροι. Ο επικεφαλής του Eurogroup Ντάϊσελμπλουμ προσδιόρισε τρεις προϋποθέσεις οι οποίες είναι επίσης εμφανείς στο προσχέδιο της δήλωσης του Eurogroup που διέρρευσε και απορρίφθηκε από την Ελληνική πλευρά: δέσμευση να εκπληρωθούν οι οικονομικές υποχρεώσεις (δηλ. αποπληρωμή του χρέους), δέσμευση να μην ληφθούν μονομερείς ενέργειες (δηλ. να μην αναιρεθεί η πολιτική του προηγούμενου προγράμματος) ενώ οι διαπραγματεύσεις βρίσκονται σε εξέλιξη, και μια δέσμευση για την ολοκλήρωση του προγράμματος, ή – εμμέσως στην περίπτωση ενός νέου προγράμματος – να διατηρηθούν οι βασικές αρχές των σημερινών πολιτικών. Σε αντάλλαγμα, στην Ελλάδα θα παραχωρηθεί «ευελιξία», πιθανώς τόσο στη δημοσιονομική πορεία όσο και στον συνδυασμό των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που θα εφαρμοστούν.
Τρίτον, οι δεσμευτικές ημερομηνίες για την Ελλάδα είναι πλέον ορατές. Η ολοκλήρωση του προγράμματος στις 28 Φεβρουαρίου δεν είναι το σημείο «μη επιστροφής», αλλά το συντομότερο σημείο απ’ όπου οι Ελληνικές τράπεζες δεν θα είναι πλέον σε θέση να αποκτήσουν πρόσβαση στην Επείγουσα Παροχή Ρευστότητας (ELA) από την ΕΚΤ, Ή το συντομοτερο σημείο απ’ όπου η Ελληνική κυβέρνηση θα ξεμείνει από χρηματοδότηση. Το τελευταίο θα καταστήσει την κυβέρνηση ανίκανη να ανταποκριθεί στις τρέχουσες δεσμεύσεις προς το ΔΝΤ και σε άλλες υποχρεώσεις, καθιστώντας τα εχέγγυα των Ελληνικών Κρατικών Ομολόγων μη αποδεκτά στον ELA της ΕΚΤ, ο οποίος θα ανασταλεί.
Από την άποψη αυτή, το επόμενο σημείο εστίασης δεν είναι μόνο η θέση της Ελληνικής κυβέρνησης κατά τη διάρκεια των προσεχών ημερών αλλά και η συνεδρίαση της ΕΚΤ την Τετάρτη όπου η χρήση του ELA από τις Ελληνικές τράπεζες θα τεθεί υπό την δεκαπενθήμερη επανεξέταση. Μια πιο ρητή δήλωση γύρω από το πότε και το πώς θα καλυφθεί η χρήση του ELA από την ΕΚΤ θα είναι ένα επιπλέον μέσο για την αύξηση της πίεσης προς την Ελληνική κυβέρνηση.
Τελικώς, βρισκόμαστε ακόμα στην ίδια διαδικασία των τριών βημάτων, για να καταλήξουμε σε έναν επίλογο στην Ελληνική κρίση.
* Βήμα 1: έκκληση για ένα νέο πρόγραμμα ή αίτηση για το 3ο πρόγραμμα του ΕΜΣ, με την Ελλάδα να δεσμεύεται σε κάποιους προηγούμενους όρους.
* Βήμα 2: διαπραγμάτευση της ουσίας γύρω από αυτούς τους όρους, ιδιαιτέρως τις πρότερες ενέργειες που θα πρέπει να εκπληρωθούν για να εκταμιευθεί η χρηματοδότηση προς την Ελλάδα.
* Βήμα 3: έγκριση τούτων των πρότερων ενεργειών από το Ελληνικό κοινοβούλιο και τέλος, εξυπηρέτηση των δανειακών υποχρεώσεων της Ελλάδας.
Όσο περισσότερο καθυστερούν αυτά τα βήματα άλλο τόσο μικραίνουν τα διαθέσιμα χρονικά διαστήματα και αυξάνεται το ρίσκο της αποτυχίας.
(Το άρθρο είναι προσφορά του Tyler Durden από το Zero Hedge, δημοσιεύτηκε στις 16/02/2015)
Πρώτον, Ο επικεφαλής του Eurogroup Ντάϊσελμπλουμ έχει επιβεβαιώσει επισήμως ότι η πορεία που προτιμά η Ευρώπη είναι ένα Έλληνικό αίτημα για την νόμιμη παράταση του τρέχοντος προγράμματος που λήγει στις 28 Φεβρουαρίου. Ένα τέτοιο αίτημα θα πρέπει να υλοποιηθεί μέχρι το τέλος της εβδομάδας για να δοθεί χρόνος σε έξι εθνικά κοινοβούλια (συμπεριλαμβανομένων της Ολλανδίας, της Γερμανίας και της Φινλανδίας) να περάσουν αυτή την επέκταση στη νομοθεσία. Ο Ντάϊσελμπλουμ επιβεβαίωσε ότι αν περάσει αυτή η προθεσμία, η μόνη επιλογή που θα έχει μείνει στην Ελλάδα θα είναι ένα αίτημα για ένα νέο τρίτο πρόγραμμα με τον ΕΜΣ [Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας]. Το σημείο εκκίνησης ως εκ τούτου παραμένει το ίδιο με εκείνο που είχαμε σκιαγραφήσει πριν από μερικές εβδομάδες: απλοποιώντας το, η Ελλάδα μπορεί να επιλέξει, ή να επεκτείνει το πρόγραμμα ή να υποβάλλει αίτηση για ένα νέο.
Δεύτερον, είναι τώρα επίσης σαφές ότι είτε με μία παράταση του προγράμματος είτε με ένα πιθανό νέο πρόγραμμα, θα απαιτηθούν συγκεκριμένοι όροι. Ο επικεφαλής του Eurogroup Ντάϊσελμπλουμ προσδιόρισε τρεις προϋποθέσεις οι οποίες είναι επίσης εμφανείς στο προσχέδιο της δήλωσης του Eurogroup που διέρρευσε και απορρίφθηκε από την Ελληνική πλευρά: δέσμευση να εκπληρωθούν οι οικονομικές υποχρεώσεις (δηλ. αποπληρωμή του χρέους), δέσμευση να μην ληφθούν μονομερείς ενέργειες (δηλ. να μην αναιρεθεί η πολιτική του προηγούμενου προγράμματος) ενώ οι διαπραγματεύσεις βρίσκονται σε εξέλιξη, και μια δέσμευση για την ολοκλήρωση του προγράμματος, ή – εμμέσως στην περίπτωση ενός νέου προγράμματος – να διατηρηθούν οι βασικές αρχές των σημερινών πολιτικών. Σε αντάλλαγμα, στην Ελλάδα θα παραχωρηθεί «ευελιξία», πιθανώς τόσο στη δημοσιονομική πορεία όσο και στον συνδυασμό των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που θα εφαρμοστούν.
Τρίτον, οι δεσμευτικές ημερομηνίες για την Ελλάδα είναι πλέον ορατές. Η ολοκλήρωση του προγράμματος στις 28 Φεβρουαρίου δεν είναι το σημείο «μη επιστροφής», αλλά το συντομότερο σημείο απ’ όπου οι Ελληνικές τράπεζες δεν θα είναι πλέον σε θέση να αποκτήσουν πρόσβαση στην Επείγουσα Παροχή Ρευστότητας (ELA) από την ΕΚΤ, Ή το συντομοτερο σημείο απ’ όπου η Ελληνική κυβέρνηση θα ξεμείνει από χρηματοδότηση. Το τελευταίο θα καταστήσει την κυβέρνηση ανίκανη να ανταποκριθεί στις τρέχουσες δεσμεύσεις προς το ΔΝΤ και σε άλλες υποχρεώσεις, καθιστώντας τα εχέγγυα των Ελληνικών Κρατικών Ομολόγων μη αποδεκτά στον ELA της ΕΚΤ, ο οποίος θα ανασταλεί.
Από την άποψη αυτή, το επόμενο σημείο εστίασης δεν είναι μόνο η θέση της Ελληνικής κυβέρνησης κατά τη διάρκεια των προσεχών ημερών αλλά και η συνεδρίαση της ΕΚΤ την Τετάρτη όπου η χρήση του ELA από τις Ελληνικές τράπεζες θα τεθεί υπό την δεκαπενθήμερη επανεξέταση. Μια πιο ρητή δήλωση γύρω από το πότε και το πώς θα καλυφθεί η χρήση του ELA από την ΕΚΤ θα είναι ένα επιπλέον μέσο για την αύξηση της πίεσης προς την Ελληνική κυβέρνηση.
Τελικώς, βρισκόμαστε ακόμα στην ίδια διαδικασία των τριών βημάτων, για να καταλήξουμε σε έναν επίλογο στην Ελληνική κρίση.
* Βήμα 1: έκκληση για ένα νέο πρόγραμμα ή αίτηση για το 3ο πρόγραμμα του ΕΜΣ, με την Ελλάδα να δεσμεύεται σε κάποιους προηγούμενους όρους.
* Βήμα 2: διαπραγμάτευση της ουσίας γύρω από αυτούς τους όρους, ιδιαιτέρως τις πρότερες ενέργειες που θα πρέπει να εκπληρωθούν για να εκταμιευθεί η χρηματοδότηση προς την Ελλάδα.
* Βήμα 3: έγκριση τούτων των πρότερων ενεργειών από το Ελληνικό κοινοβούλιο και τέλος, εξυπηρέτηση των δανειακών υποχρεώσεων της Ελλάδας.
Όσο περισσότερο καθυστερούν αυτά τα βήματα άλλο τόσο μικραίνουν τα διαθέσιμα χρονικά διαστήματα και αυξάνεται το ρίσκο της αποτυχίας.
(Το άρθρο είναι προσφορά του Tyler Durden από το Zero Hedge, δημοσιεύτηκε στις 16/02/2015)
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.