Ο φιλάργυρος

Ο φιλάργυρος,εκτός από συγγραφικό έργο του Μολιέρου,που τυγχάνει να παίζεται και στο εθνικό θέατρο της Αθήνας,είναι και ένα επίθετο που χαρακτηρίζει πολλούς ανθρώπους στην κοινωνία μας.



Δυστυχώς οι φιλοχρήματοι άνθρωποι,έχουν γαλουχηθεί με την νοοτροπία ότι όσα περισσότερα χρήματα έχει κάποιος τόσο περισσότερο τον αποδεχόνται κοινωνικά.

Αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος είναι να μαζεύουν όλο και πιο πολλά χρήματα-αδιαφορώντας για το αν καλλιεργούν ταυτόχρονα και τα συναισθήματά τους απέναντι στους συνανθρώπους τους και δη στο στενό οικογενειακό τους περιβάλλον.

Εμπειρικά γνωρίζω ότι οι φιλοχρήματοι άνθρωποι-κατά τους πολλούς τσιγκούνηδες-είναι υποκείμενα με χαμηλή αυτοεκτίμηση που επειδή δεν πήραν την απαραίτητη αγάπη και φροντίδα από τους γονείς τους,έβαλαν ως στόχο να μαζεύουν όλο και περισσότερα χρήματα στην προσπάθεια τους να αποκαταστήσουν αυτό που δεν πήραν.

Φυσικά αυτή η συμπεριφορά σε καμία περίπτωση δεν υποκαθιστά το συναισθηματικό τους έλειμμα και σαφώς δεν αντικαθιστούν αυτό που τους λείπει.

Εν αντιθέσει χρησιμοποιώντας το χρήμα σαν υποκατάστατο,μπαίνουν στη παγίδα να ανακυκλώνουν αυτή την συμπεριφορά τους για να επιτύχουν αυτό που χρειάζονται,που στην πραγματικότητα δεν είναι το χρήμα.

Εκ των πραγμάτων η τσιγκουνιά μολύνει τις συναισθηματικές και διαπροσωπικές σχέσεις του ανθρώπου,αφού προσπαθώντας να μείνει προσηλωμένος στην προσπάθεια συσώρρευσης χρήματος και με τον φόβο μήπως χάσει τον έλεγχο πάνω σε αυτά,απομακρύνεται από το περιβάλλον του και τελικά απομονώνεται.

Από την πλευρά ενός ψυχιάτρου αυτή η συμπεριφορά εμπίπτει στην βρεφική ηλικία του ασθενούς που δεν αναπτύχθηκε όπως έπρεπε ενώ από την άποψη των ψυχολόγων συνήθως διερευνάται η συνολική ζωή του ατόμου.

Συνοπτικά,πολλές συμπεριφορές ανάγονται στα πλαίσια της ψυχοπαθολογίας και καλό είναι οι άνθρωποι να βρίσκονται σε επαγρύπνηση για να βελτιώνουν ή και να θεραπεύουν τα όποια προβλήματα αναφύονται προς όφελος δικό τους και κατ’επέκταση ολόκληρης της κοινωνίας.

'Αρτεμις Ζήση