Οι ενοχλητικές "Άγιες" παρεμβάσεις και η ελευθερία του λόγου των πρωταγωνιστών

Διαβάζω (protagon.gr/apopseis) πως "Τη Δευτέρα του Πάσχα, ρίχτηκε στο πυρ το εξώτερον και η κοσμοθεωρία του Στίβεν Χόκινγκ. «Τιμωρός», ο Μητροπολίτης Κηφισιάς, Αμαρουσίου και Ωρωπού, Κύριλλος, κατά κόσμον Κωνσταντίνος Μισιακούλης, ο οποίος στο μήνυμα των ημερών –το οποίο σημειωτέον διαβάστηκε σε δεκάδες ενορίες– αναλώθηκε σε ύβρεις για τον σπουδαίο αστροφυσικό που έσβησε πριν από λίγες εβδομάδες".

Και συνεχίζω την ανάγνωση του άρθρου για να διακριβώσω τους όρους (που αναγκαστικά πρέπει να παρατίθενται, για να έχει νόημα, μια τόσο βαρειά κατηγορία και μομφή) τελέσεως του αδικήματος της "περιύβρισης νεκρού".

Ιδού πώς περιγράφει ο αρθρογράφος, τους όρους αυτούς, χρησιμοποιώντας  αυτούσια τα λόγια που ο Ορθόδοξος Ιεράρχης, χρησιμοποίησε στο κήρυγμά του:

 «Πρόσφατα πέθανε ένας διακεκριμένος αστροφυσικός, ο Στίβεν Χόκινγκ», είπε. «Εσβησε κι αυτός όπως τόσοι άλλοι. Θαμπωμένος από τα επιστημονικά του επιτεύγματα, γεμάτος έπαρση και αλαζονεία ισχυριζόταν ότι δεν χρειάστηκε το χέρι του Θεού, για να δημιουργήσει το σύμπαν, αλλά έγινε μόνο με την δύναμη των νόμων της φύσης. Ο Θεός αποσύρθηκε από το σύμπαν και τον άνθρωπο και ως εκ τούτου η μεταθανάτια ζωή είναι ένα παραμύθι. Βέβαια αυτός και όσοι τον ακολουθούν ξεχνάνε ότι υπάρχουμε, επειδή υπάρχει ο Θεός. Ζούμε, γιατί το θέλει Εκείνος. Η αναπνοή μας είναι στα χέρια Του. Όσοι, λοιπόν, σκοτώνουν τον Θεό στον ουρανό, αφήνουν τον άνθρωπο στη γη ορφανό, μόνο του και απελπισμένο στις οδύνες και τα αδιέξοδά του».

Από την πλευρά μου, διαβάζοντας αυτά τα λόγια, δεν σχημάτισα την ίδια εντύπωση. Για τους εξής λόγους:

• Ο Ιεράρχης ομίλησε για έναν διακεκριμένο αστροφυσικό, κι όχι για κάποιον απατεώνα, έστω και επιστήμονα διεθνούς κύρους. 
• Εξέφρασε την άποψη πως ο θανών, Στήβεν Χόκινγκ, απεφάνθη με τρόπο οριστικό και με απόλυτη βεβαιότητα πως όλα όσα εγνώρισε μέσω της επιστήμης του δεν περιέχουν κανέναν Θεό. 
• Και συνεπώς, πως η μεταθανάτια ζωή που κηρύσσει το Ευαγγέλιο, δεν υπάρχει γι' αυτόν. 
• Το γεγονός, πως παράλληλα, με τις απόψεις των αστροφυσικών υπάρχουν και οι θεολογικές απόψεις, δεν συνιστά κατασυκοφάντηση ή περιύβριση  εκείνων (μεταξύ των οποίων και οι νεκροί αστροφυσικοί) που έχουν αντίθετες απόψεις, γιατί υπάρχουν και άλλοι (ακόμη και αστροφυσικοί) που συμφωνούν με τις θεολογικές απόψεις. Ή μήπως όχι; 

Η αναφώνηση "Ελεος πια, με τις «άγιες» παρεμβάσεις!", αν δεν έχει το νόημα "εσείς δεν έχετε λόγο γι' αυτά τα θέματα!", δεν έχει κανένα άλλο νόημα. Και τούτο, γιατί "ελευθερία της έκφρασης των στοχασμών" έχει ο καθένας και μπορεί να εκφράζεται για ό,τι τον προβληματίζει και για ό,τι τον ενδιαφέρει. Όπως και ο αρθρογράφος, έτσι και ο Ιεράρχης.

Αν ο αρθρογράφος θεωρεί πως έχει ένα κοινό (ευκαιριακό, μάλιστα-γιατί δεν μοιράζεται μ' αυτό το νόημα της ζωής του), στο οποίο απευθύνεται και μοιράζεται μ' αυτό τις απόψεις του, για ποιόν λόγο θα το αρνηθούμε σττον Ιεράρχη;

Δεν απευθύνεται και ο Ιεράρχης προς  ένα κοινό (σταθερό μάλιστα, ίσως και διευρυνόμενο), προς το οποίο έχει ιδιαίτερη ευθύνη και για το οποίο έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αφού μοιράζεται μαζί του το ίδιο νόημα ζωής;

Ας το εξετάσουμε νηφάλια, χωρίς πάθος! Σήμερα, το δικαίωμα της έκφρασης είναι αναγνωρισμένο στοιχείο του πολιτισμού μας, ως τρόπος ύπαρξης του ανθρώπου. Μπορεί, άραγε να αφαιρείται από ορισμένους, απλώς και μόνο επειδή αυτοί λένε τα αντίθετα προς τις απόψεις μας, ή εναντιώνονται στις βλέψεις μας; 

Μόνο οι δικτάτορες, οι φασίστες, οι ναζιστές και όλοι οι τύραννοι μετέρχονται τέτοιες απαγορεύσεις, περιορισμούς και ... "προκρουστισμούς"!

Οι πνευματικές παρωπίδες ποτέ δεν ωφέλησαν, ούτε η συκοφαντία, ούτε η εκδίκηση. Προσωρινά δικαιώνουν κάποιες προσωπικές επιδιώξεις, αλλά μακροπρόθεσμα ναρκοθετούν την συνεργασία και την αλληλοπεριχώρηση των ανθρώπων.