Εθνικιστικό κύμα στις ευρωεκλογές.

Η βολεμένη γραφειοκρατία των Βρυξελλών τρέμει την άνοδο των εθνικιστικών κομμάτων σε όλη την Ευρώπη.

Η ιταλική εφημερίδα Corriere Della Sera, περιγράφει χαρακτηριστικά ότι...

"Πανικός έχει καταλάβει τις Βρυξέλλες από το σχέδιο για κοινή δράση μεταξύ των ριζοσπαστικών κομμάτων με επικεφαλής την Μαρίν Λεπέν" και αναφέρεται στις φράσεις του επικεφαλής του ολλανδικού Κόμματος της Ελευθερίας, του Γκέερτ Βίλντερς, «Να πολεμήσουμε το τέρας που λέγεται Ευρώπη».

Το συγκεκριμένο κόμμα στα μέσα Νοεμβρίου ανακοίνωσε μέτωπο που ως κεντρικό του πυρήνα έχει τον άξονα της ολλανδικής ακροδεξιάς με το Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν.

Όπως γράφει όμως η Μαρία Σερένα Νατάλε στην ιταλική εφημερίδα, οι άνθρωποι που πολεμούν την γραφειοκρατία των Βρυξελλών «Βασίζονται στο λατινοαμερικάνικο μοντέλο του 20ού αιώνα, όπου η λαϊκή πολιτική αντλεί τη δύναμή της από τη δημαγωγική αντιπαράθεση με τις ελίτ. Στα αντιευρωπαϊκά κινήματα που ετοιμάζουν την έφοδό τους στις Βρυξέλλες, η παλιά αυτή τακτική αναμιγνύεται με μια ρητορική εναντίον των μεταναστών που παραπέμπει στην ακροδεξιά. Ο κίνδυνος γίνεται ακόμη μεγαλύτερος από το γεγονός ότι μετά τις ευρωεκλογές του 2014, οι ευρωπαϊκές πολιτικές οικογένειες θα παρουσιάσουν τους δικούς τους υποψηφίους για την προεδρία της Κομισιόν», αναφέρει το δημοσίευμα.

Την ίδια ώρα, φουντώνουν στην κεντρική Ευρώπη τα εθνικιστικά κινήματα. Το βλέπουμε στην Πολωνία, το βλέπουμε και στην Ουγγαρία, όπου το κόμμα Jobbik, τρίτη δύναμη στο κοινοβούλιο, δεν δίστασε να προσφύγει στο Δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Στρασβούργου προκειμένου να ανασυσταθεί η παραστρατιωτική του πτέρυγα, που απαγορεύτηκε το 2009.

Το ίδιο θα κάνει και η Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα για τις προφυλακίσεις των βουλευτών της χωρίς κανένα αποδεικτικό στοιχείο. Στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι το κόμμα μπορεί να αποσπάσει μέχρι και 15% των ψηφοφόρων

Το βλέπουμε επίσης στη Σλοβακία, όπου πριν από λίγες ημέρες κέρδισε τις περιφερειακές εκλογές στη Μπάνσκα Μπιστρίκα ο Μάριαν Κοτλέμπα, πρώην αρχηγός ενός νεοναζιστικού κόμματος.

Ο τελευταίος ηγείται σήμερα του «Λαϊκού Κόμματος - Η Σλοβακία μας», τάσσεται εναντίον των ξένων επενδύσεων και ζητά την έξοδο της χώρας από το ΝΑΤΟ.

Στην Αυστρία τα εθνικιστικά κόμματα κέρδισαν στις εκλογές ποσοστό 35% επί του συνόλου των ψηφοφόρων!

Στη δυτική Ευρώπη, πολλά κόμματα συμμερίζονται τις αντιευρωπαϊκές θέσεις του VvD του Βίλντερς και του Εθνικού Μετώπου της Λεπέν. Στη Δανία, τέταρτη δύναμη στο κοινοβούλιο είναι το Λαϊκό Κόμμα, που υπερασπίζεται «τις ελευθερίες και τις εθνικές αξίες».

Στο Βέλγιο, το Vlaams Belang εισήγαγε στο καταστατικό του μια κριτική στάση απέναντι στην ΕΕ,«που έχει την τάση να αναμιγνύεται σε ζητήματα που αφορούν τη λαϊκή κυριαρχία».

Διαφορετική περίπτωση είναι η ακροδεξιά της Βρετανίας, όπου το Ukip πολεμά εναντίον του ανοίγματος των συνόρων και η English Defense League εναντίον της διάδοσης του ισλάμ. Εδώ πάντως, ο ίδιος ο πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον έχει δεσμευτεί ότι αν κερδίσει τις εκλογές του 2015, θα κάνει δημοψήφισμα με αντικείμενο την έξοδο της χώρας από την ΕΕ.

Η Νορβηγία δεν ανήκει στην ΕΕ, αλλά αποτελεί ένα καλό εργαστήριο της εξομάλυνσης του δεξιού εθνοτισμού.

Από τις τελευταίες εκλογές προέκυψε μια συμμαχία ανάμεσα στους συντηρητικούς της πρωθυπουργού Ερνα Σόλμπεργκ και το Κόμμα της Προόδου, της Σιβ Γένσεν. Η τελευταία επαναλαμβάνει διαρκώς τα τελευταία χρόνια ότι ο καλπάζων εξισλαμισμός απειλεί τη νορβηγική πολιτιστική ταυτότητα. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι μουσουλμάνοι αποτελούν ήδη το 20% του νορβηγικού πληθυσμού και ζητούν δημιουργία αυτόνομου μουσουλμανικού κράτους.

Η απάντηση της Γένσεν σ'εκείνους που χαρακτηρίζουν το κόμμα της λαϊκιστικό αποτυπώνει τη σύγχυση που περιβάλλει αυτούς τους χαρακτηρισμούς: «Δεν είμαστε λαϊκιστές, εκτός εάν αυτό σημαίνει ότι λύνουμε τα προβλήματα του λαού».

Από τη Φινλανδία έρχεται ο ευρωβουλευτής που στις ευρωπαϊκές εκλογές του 2009 απέσπασε τα πιο υψηλά προσωπικά ποσοστά της χώρας: ο Τίμο Σόινι, αρχηγός των Αληθινών Φινλανδών, που είναι σήμερα αξιωματική αντιπολίτευση.