Αιδώς Αργείοι!

Κ. Τόσκα, κ. Τόσκα, είσ' ακόμη εδώ;

Έχω μείνει κατάπληκτη από τα μέσα που χρησιμοποίησε η εξουσία για την κάμψη του λαϊκού φρονήματος. Τα μέσα αυτά, είναι πάντα -για όλες τις εξουσίες- τα ίδια!

Οι εξουσίες, σε ανώδυνα γι' αυτές, πράγματα, είναι πιο χαλαρές και πιο επιεικείς!

Και μην ακούτε, που είπανε πως θα καταργήσουν τα χημικά! Μάλλον, εννοούν για λίγο καιρό, μέχρι να ξεχαστεί το θέμα...

Γιατί, αν ισχύσει αυτή η κατάργηση, είναι η ευκαιρία μας! Για σκεφτείτε, τί θα γίνει αν την αδράξουμε και προσπαθήσουμε μπάς κι αλλάξουνε πολιτική! Και θά 'χουμε και δίκιο! Εξ άλλου, αυτοί δεν μας καλέσανε -καιρό πριν- να διαδηλώσουμε και διαμαρτυρηθούμε για την πολιτική που εφαρμόζουνε; Τί δηλαδή, στα ψέμματα το λέγανε; Και τώρα πάλι, αυτοί δεν μας καλούνε; ή μήπως στήνουνε καμμιά παγίδα, για να ξεμπερδέψουνε μια και καλή με τους συνταξιούχους, όπως έχει γίνει πολλάκις, ιστορικά!

Εμείς πάντως, το πήραμε απόφαση, τώρα που η εξουσία, συντετριμμένη από την κακομεταχείριση των γερόντων, διακήρυξε πως θα καταργηθούνε τα δακρυγόνα, θα βγαίνουμε όλοι μαζί, σε κάθε διαμαρτυρία. Βρε παιδί μου, θα είναι και μια βόλτα! πού αλλού να πάμε, όπου και να πας να καθίσεις, πληρώνεις, τουλάχιστον η διαδήλωση θα είναι μια δωρεάν βόλτα, κι επί πλέον θα μιλάμε και για το δίκιο μας!

Γιατί αυτό το πράγμα, γεράκια να επιτίθενται σ' «αετόπουλα», ήτανε φριχτό, αποτρόπαιο! Θαυμαστή, πάντως, ήταν η καπετάνισσα που ταλαιπωρήθηκε στη διαδήλωση από εκείνους, τους δυστυχείς, που κάποτε ήτανε σύντροφοί της, κι αγωνίζονταν μαζί της για τις ίδιες ιδέες. Μα κι αυτή, χιλιοειπωμένες κουβέντες μας είπε, για τα προαιώνια αριστερά ιδιεώδη που θέλουνε ψωμί για όλους, δουλειά για το λαό, μισθό για όλους, που -όπως φάνηκε- όλα αυτά εννοούνται και ισχύουν για τα μέλη του κόμματος και τους κυβερνητικούς φίλους! Γιατί, το κυρίαρχο σύγχρονο ιδεώδες της εκάστοτε εξουσίας-ασχέτως προελεύσεως αυτής (και πέρα από τη διανομή των προνομίων μεταξύ ομοϊδεατών της), είναι πια, η απουσία κάθε ανθρωπιάς και ηθικής!

Τέλος, δεν είναι καθόλου πιστευτά τα κροκοδείλια δάκρυα της ηγεσίας, για την ταλαιπωρία των συνταξιούχων. Γιατί αυτή, άθικτη κι αλώβητη επέτρεψε στο αρμόδιο κλιμάκιο της εξουσίας, να κατανοεί μεν τα προβλήματα των διαδηλούντων [και μάλιστα από την θέση του συνταξιούχου, έστω και υπουργού], αλλά να έχει στο ενεργητικό της τον ραντισμό των γερόντων με σκοτώ-σκονη! (Ασφαλώς προς βελτίωσιν των οικονομικών της χώρας, δια της μειώσεως του ευπαθούς αυτού τμήματος του πλυθυσμού της ...)

Ετούτος ο στόχος (η μείωση ντέ, του πληθυσμού, δια της θανατώσεως των γερόντων), συμβάλλει, μαζί με τον αφελληνισμό των μαθητών, στη σταθεροποίηση της κυβέρνησης, αφού ο μόνος πληθυσμός που θα της μείνει, θα είναι οι συμφωνούντες και οι συνεργαζόμενοι.

[Είναι μεγάλη δαπάνη τα γκουλάγκ, πού να τρέχεις τώρα και για την πάταξη των αντιπάλων, όταν με ψεκασμό και με εκπαιδευτική λοβοτομή, μπορείς να έχεις το ίδιο αποτέλεσμα!]

Επίσης, μην ακούτε που είπανε πως θα τα πάρουνε πίσω, εκείνα τα ανήκουστα για τον αφελληνισμό της νέας γενιάς! Τίποτα δεν θα κάνουν, οι υποσχέσεις αυτές είναι ξανά κούφιες, δοθήκανε για τα λιγώτερα!

Η ελπίδα μας δεν θα μπορούσε να είναι ούτε η συνταγματική τους μεταρρύθμιση. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν βάλανε στην επιτροπή τους, ανθρώπους διαλεγμένους έναν κι έναν! Αλλά δεν..., όχι, δεν υπάρχει ελπίδα ανάκαμψης. Η Ρένα Δούρου, το είχε πεί εν καιρώ: «Δεν θα κάνουμε βήμα πίσω από το Ψήφισμα των Κορυσχάδων»!

Τώρα, σε τούτον τον νέο εμφυλιακό γύρο [αυτόν τον «μετά τον πόλεμο και μετά την μεταπολίτευση»], η αριστερή μας κυβέρνηση είναι σίγουρη -επί τέλους- πως θα επιβάλει τις απόψεις της: την νεωτερικότητα της ιστορίας, της πολιτικής, της κοινωνιολογίας, της διεθνούς διπλωματίας και της νέας τάξης των πραγμάτων.

Ο διαφωτισμός πέτυχε να εγκαθιδρύσει «δικαιώματα» και να χάσουμε όλη μας την ελευθερία: το δικαίωμα του εγωϊσμού στην ζωή μας, το δικαίωμα του αυταρχισμού των ισχυρών στην πολιτική ζωή ανά τον κόσμο και την παγκοσμιοποίηση των οικονομικών συμφερόντων (των ολίγων) σε βάρος της κοινωνίας των πολλών.

Κι ο μαρξισμός, που  σαρκώνει την ισότητα και όλα τα ατομικά ζητούμενα,  εμφανίζεται πολύ συχνά στη δυτική λατρεία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ελευθερίας του α-λόγου και των λοιπών ουτοπικών αντιλήψεων διαφόρων κύκλων «ειδικών επιδιώξεων». Σιγά-σιγά, αλλά σταθερά, χωρίς ηθική και χωρίς αρετή, επιμένουνε να μας κατευθύνουν προς την ίδια εκείνη έρημο, από την οποία άλλοι λαοί, χάσανε 75 χρόνια ζωής και δημιουργίας, αλλά τελικά απαλλάχτηκαν και την άφησαν πίσω τους, προ πολλού.

Φαίνεται, πως τα διδάγματα της ιστορίας, όταν είναι σημαντικά, μερικοί τα διαγράφουνε, για να μείνουνε ως οι μόνοι σπουδαιότεροι στην ιστορία, αν δεν είναι συνειδητοί απόστολοι της απάνθρωπης νέας τάξης πραγμάτων. Γιατί η κατάντια να ζεί στη δυστυχία το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας, φανερώνει πως ολόκληρος ο διαφωτισμός «προς τα ανθρώπινα δικαιώματα», αλλά και η μαρξιστική θεωρία για την κατάργηση της «εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο», απλώθηκαν στον κόσμο με αποστολή τον έλεγχο και την υποταγή του ανθρώπου, στους ισχυρούς.

Κύριε υπουργέ της παιδείας, στα δικά μας πράγματα, σήμερα

δεν μπορείτε να λέτε ότι προστατεύετε την ελευθερία του λαού, όταν διαγράφετε την ιστορία του, γιατί έτσι λαθροχειρείτε στην διδαχή της ιστορικής αλήθειας προς την νεότητα. Κι όταν απαγορεύετε την διδασκαλία της αλήθειας και της παράδοσης, ή όταν δυσχεραίνετε την γνώση και την πληροφόρηση μέσα από την αλήθεια, τότε δεν υπάρχει ελευθερία.

Γιατί ελεύθερος είναι αυτός που γνωρίζει. Ο άλλος, αυτός που απαγορεύει ή χειραγωγεί, έχει μόνο την «ελευθερία» να απαγορεύει ή να χειραγωγεί. Αλλά είναι δέσμιος των συμπλεγμάτων του, χωρίς, ίσως, να το ξέρει.

Συνεισφορά σας στην ανθρωπότητα και στην πατρίδα, θα συνιστούσε η καλύτερη κι αντικειμενικότερη γνώση της Ιστορίας και της διαδρομής του Ελληνικού λαού και του Έθνους μας, κι όχι η απαγόρευση κι η αποσιώπησή της. Η Ιστορία υπάρχει, σημαίνει, αποκαλύπτει. Η Ιστορία δεν «επιβάλλεται», ενώ επιβάλλεται η προπαγάνδα. Έστω και πρόσκαιρα.

Κύριε πρωθυπουργέ,

μας εμηνύσατε πως ήρθατε για να φτιάξατε τα πράγματα, κι έχουμε χάσει, σχεδόν, κάθε ελπίδα για τούτο.  Ή μήπως ήρθατε για άλλο λόγο;