Select Menu

Καλούμεθα με αριθμούς να ερμηνεύσουμε το συναίσθημα. Εάν αυτό δεν είναι απάτη τότε τι είναι;

Γράφει ο Γιώργος Σ. Πολίτης

Το ασφαλιστικό έχει πάψει να είναι βιώσιμο. Το λένε τα νούμερα που από καιρό ερωτεύονται οι δανειστές. Το λέει και η λογική. Ο λόγος σήμερα είναι 1,3/1 δεν βγαίνει πιο απλά δεν λέγεται.

Οι εισφορές κατ’ ανάγκη ανεβαίνουν φτάνοντας σε παράλογα ύψη, τόσο παράλογα όσος είναι και ο όλος σχεδιασμός από την αρχή του μνημονίου. Έστω…

Το είδος αυτό του ασφαλιστικού δείχνει να μην γίνεται αποδεκτό από τον λαό (όσο και αν για τα νούμερα καθίσταται αναγκαίο-ελπιδοφόρο) διότι στέκει απέναντι στη λογική της επιβίωσης. Δεν μπορεί κανείς να κερδίζει 20.000 και να δίνει για φόρους-ασφάλιση τις 15.000 (περίπου).

Όσο και εάν καταφάσκουν χαρούμενα τα νούμερα η λογική εξαγριώνει την ψυχή που δεν καταλαβαίνει από επιχειρήματα δανειστών-διακυβερνητών ιδίως όταν το στομάχι πιέζει… Και πολύ καλά κάνει (η ψυχή)

Από την αντίπερα όχθη έρχεται ο Μητσοτάκης (και αυτό σημαίνει εμπαιγμός) κατηγορώντας το κατασκεύασμα το οποίο και εκείνος θα κληθεί να εφαρμόσει. Κατασκεύασμα, το οποίο ενδεχομένως να είναι και ακόμα χειρότερο όταν τροποποιηθεί κατά τις επόμενες επιταγές των δανειστών (ο όποιος Μητσοτάκης το έχει το άλλοθι, καταστρέψατε τη χώρα και άρα υποχρεωνόμαστε να πάρουμε σκληρότερα μέτρα). Είπαμε τα νούμερα δεν γνωρίζουν από συναισθήματα. Εάν πρέπει να επαληθευθούν θα το κάνουν ακόμα και όταν για μισθός μείνει 1 ευρώ.

Βεβαίως δε είναι μόνο το ασφαλιστικό, είναι πλέον του φορολογικού και πολλά άλλα ζητήματα τα οποία και εκκρεμούν. Οι ιδιωτικοποιήσεις για παράδειγμα οι οποίες συνιστούν το ξεπούλημα της χώρας προς πληρωμή των τόκων ή ενός χρεωστικού κεφαλαίου που αυξάνεται με πρόοδο γεωμετρίας ασχέτως λογικής. Τα νούμερα είπαμε είναι αδυσώπητα. 1+1 κάνει 2 αλλά με την προϋπόθεση πως ενδιαμέσως τους στέκει το +, άλλως κάνει 11… Με εννοείται θαρρώ πως θέλω να πω ότι τα πάντα έχουν την εξήγηση που τους δίνει ο ισχυρός.

Λοιπόν έχουμε και λέμε.

Ο Κατρούγκαλος αγωνίζεται (όπως και ο κάθε ένας που θα ήταν στη θέση του. Δεξιός ή Αριστερός στη θέση του) ένα αγώνα ΒΛΑΚΕΙΑΣ. Έναν αγώνα όπου το αποτέλεσμα θα καταλήξει να είναι το ίδιο όπως ήταν και τόσες άλλες φορές: Take it or leave it.
  • Ή υπογράφετε ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΑ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ή Έξω από την Ευρώπη και το λατρεμένο σας ευρώ.
Πανικός! Ποιος θα τολμούσε να πει όχι; Ποιος θα είχε το θάρρος να τολμήσει να σκεφθεί την περίπτωση της εξόδου της χώρας έξω από το ευρώ, έξω από την αγκάλη της μαμάς Ευρώπης; Κανείς. Μονάχα ένας ...ηγέτης. Υπογραφή λοιπόν. Υπογραφή με κλάμα, με πόνο, με …συναίσθηση. (Μόνο που τα δάκρυα στεγνώνουν γρηγορότερα από το μελάνι!)
  • Μονάχα ένας διάολος ηγέτης θα έλεγε ΟΧΙ ΡΕ… 
Καθώς όμως έχουμε φροντίσει και έχουμε οχυρωθεί από το ενδεχόμενο τέτοιων περιπτώσεων (διαόλων ηγετών), μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι πως στο τέλος θα επικρατήσει η σύνεση και θα πούμε το μεγάλο ΝΑΙ έστω και κλαίγοντας. ΔΕΞΙΟΙ και εσχάτως ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ.

Ασφαλώς και δεν θα παραλείψουμε εις τους αιώνες να οικτίρουμε ο ένας τον άλλον, ασφαλώς και δεν θα πάψουμε να κατακρίνουμε ως φταίχτη το αντίπαλο κόμμα. Ασφαλώς και δεν θα παραλείψουμε…

Η μόνη λύση η οικουμενική κυβέρνηση λοιπόν, ώστε όλοι μαζί να εφαρμόζουν τις προτάσεις των δανειστών χάριν των αριθμών. Ομαδική κυβέρνηση ώστε όλοι να πάρουν τη χαρά της διακυβέρνησης, ώστε όλοι να γευθούν τη γλύκα της εξουσίας, όλοι να υπηρετήσουν λιγάκι την ιδέα τους πως κάτι παραπάνω είναι, από το ελάχιστο που πράγματι είναι…

Το παιχνίδι είναι χαμένο. Δυστυχώς.

Δεν παίζεται μονάχα η εθνική κυριαρχία που συνεχώς ολισθαίνει αλλά και ο τρόπος ζωής που μέχρι τώρα γνωρίζαμε. Ασφαλώς και δεν μιλώ για εκείνον τον τρόπο του προ δεκαετίας αλλά για τον άλλον εκείνο της αξιοπρέπειας.

Τα πάντα συντείνουν στην αποδοχή της ανέλπιδης προσπάθειας. Κάθε φορά και χειρότερα, κάθε φορά όλες οι προηγούμενες προσπάθειες στον βρόντο και όλοι (οι έγκριτοι –δημοσιογράφοι, πολιτικοί-) εξακολουθούν την ίδια τακτικοί. Βλαμμένοι ή πουλημένοι; Και εμείς στη μοίρα μας όσο αναγκαιούμεθα μάθηση από τις επεξηγήσεις-αναλύσεις-προτροπές τους.

Λογικοί να είναι (οι προαναφερόμενοι) αποκλείεται. Εάν ήταν μαγαζί τους η Ελλάδα αυτή την πολιτική θα ακολουθούσαν;

Χρειάζεται ένα DELETE. Ένα βγάλσιμο της πρίζας. και ορίστε, ένα ολοκληρωτικό καθεστώς φαντάζει ως μόνη λύση(!) Πού φτάσαμε… Ένα καθεστώς από ένα άνθρωπο με λευκή επιταγή. Στο τέλος όλοι θα συμφωνήσουμε με τον Χομπς που είπε πριν από αιώνες ότι άνθρωποι από τον φόβο του αλληλοσκοτωμού παρέδωσαν τις ζωές τους προς διαχείριση σε έναν άρχοντα ο οποίος είχε επωμιστεί με το δικαίωμα της ζωής και του θανάτου όλων των υπηκόων του. Το έκαναν (οι καημένοι) γιατί δεν μπορούσαν να διαχειρισθούν ούτε την ελευθερία τους αλλά ούτε και τα κακά ένστικτά τους…

Συναισθάνομαι τις κραυγές περί δημοκρατίας αλλά η τελευταία δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως είναι ένα ολομέταξο βρακί και δυστυχώς έχουμε αποδείξει πολλάκις πως οι κ@λοι μας δεν είναι καθόλου επιδέξιοι…

Το μαχαίρι είναι χρήσιμο εργαλείο, αλλά δεν το δίνεις σε παιδιά… Και όλοι εμείς σαν και τι είμαστε έξω από παιδιά που μαλώνουν δεν μπορούν να συμφωνήσουν στα προφανή;

Αγαπητοί φίλοι, καλές προβλεπόμενες συνέχειες με το ένα ή με το άλλο μνημονιακό κόμμα. ή και με όλα μαζί, ακόμα χειρότερα...

politisg
www.politisg.weebly.com

Σχόλια

Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.

 
Top