Το ηθικό πλεονέκτημα

Σε τούτη τη χώρα όλοι όσοι ασχολούνται με την πολιτική πάσχουν να μας πείσουν ότι είναι άμωμοι. Oτι είναι εκείνοι που θα κάνουν τα πράγματα καλά, αφού όλοι οι προηγούμενοι, εκτός που ήταν αμφιβόλου ηθικής, ήταν και αναμφίβολης αναποτελεσματικότητας!

Έτσι άρχισε η νέα εποχή. Με τη διακήρυξη της νομιμότητας και της ηθικότητάς της. Μας είπανε ότι το να ενεργείς στις παρυφές του νόμου δεν έχει ψόγο. Μας το είπανε οι πολιτικοί για το δωράκι στον εαυτό τους, μας το είπανε και με την ηθική της νομιμότητας.

Τ' ακούσανε τούτο το παράδοξο οι επίδοξοι, και βαλθήκανε να κάνουνε χρήση, της παλιάς και συνηθισμένης μεθόδου. Έτσι, έγινε η αρχή.

Το πράγμα, εκ των υστέρων, δηλ. αφού δοθήκανε κάποιες εξηγήσεις, φάνηκε ότι δεν ήτανε για κρέμασμα. Όμως οι κυβερνητικές αντιδράσεις ήτανε πολύ κακές. Είχανε μια ποιότητα, που δεν ταιριάζει στους άμωμους. Γιατί, όποιος κάνει το ηθικό στραβοπάτημα, πρέπει να ξέρει ότι δίνει λαβή για σχόλια, μα κυρίως για έλλειψη εμπιστοσύνης και σεβασμού. Κι αυτός, δεν θα πρέπει να ζητάει το λόγο για την κριτική και για την μομφή. Ούτε να αντιλέγει στην (παιδική) βάση «μία σου και μία μου».

Η έλλειψη ήθους και αρετής είναι λεπτό πράγμα. Δεν αίρεται η έλλειψη, ούτε αποκαθίσταται η τρώσις της ηθικής, επειδή κάποιος φωνάζει.

Η αρετή του προσώπου δεν φρουρείται από τρίτους, αλλά διαφυλάσσεται από τον φορέα της. Ούτε φυλακίζεται, γιατί η αρετή είναι ελευθεριότης της ψυχής. Δεν διακηρύσσεται γιατί είναι ταπεινή και αποφεύγει την αγορά. Δεν καταδιώκεται γιατί υποτάσσεται εκουσίως στο χρέος της.

Η προσωπικότητα με ήθος προκαλεί και προσελκύει το σεβασμό, ακόμη και στο λάθος της από αμέλεια. Αντίθετα, ο πολιτικός που κάνει τον ανήξερο για το στραβοπάτημά του, προκαλεί τη χλεύη και την ειρωνεία, και πολύ περισσότερο μάλιστα σαν προσπαθεί να επιβάλει μέτρα και θυσίες που ο ίδιος προσπάθησε να αποφύγει.

Γιατί η νομιμότητα δεν είναι πάντα ηθική. Είναι επιβεβλημένο κατώφλι ανοχής.

Το ηθικό πλεονέκτημα παραμένει πάντα  ζητούμενο, και απαιτείται να επιβεβαιώνεται κάθε μέρα. Γι' αυτό και πρέπει να αποδεικνύεται κάθε μέρα, κι όχι μόνο άπαξ, και δη στο παρελθόν!