Οι Σοσιαλιστικοί σπασμοί της Ελλάδος

«Δύο είναι οι εχθροί της πολιτικής και του πολιτισμού: ο λαϊκισμός και ο ελιτισμός.» -Μάνος Χατζιδάκις

Μετά την ανατρεπτική νίκη του σοσιαλιστικού κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές και την αναβάθμισή του σε κυβερνητική εξουσία παρατηρώ με αμείωτο ενδιαφέρον την πολιτική πορεία που χαράζει τώρα πλέον με την βαριά αρμοδιότητα των νέων καθηκόντων του. Αποκομμένος πλέον από την μητρική του θέση και μόνιμο στέκι,αυτό δηλαδή της αντιπολιτεύσεως,ο ΣΥΡΙΖΑ με ηγέτη τον κύριο Αλέξη Τσίπρα καλείται κυριολεκτικά να στήσει την χώρα ξανά στα πόδια της.

Τουλάχιστον αυτό υποσχέθηκε...

Καταρχάς,κανείς δεν δύναται να αρνηθεί το γεγονός πως για πρώτη φορά στην σύγχρονη ιστορία της Ελλάδος, την εξουσία ασκεί ένα ιδεολογικά γνησίως αριστερό κόμμα,φιλικό ακόμα και προς την κομμουνιστική και αναρχική παράταξη. (Η συνεργασία του με το, υποτίθεται αδιευκρινίστου ταύτοτητος,παρ όλα αυτά,σκληροπυρηνικά δεξιό κόμμα των Ανεξαρτήτων Ελλήνων αποτελεί άλλο ζήτημα.) Φτάνει λοιπόν η εκρηκτική στιγμή που ο κύριος Τσίπρας αναλαμβάνει πρωθυπουργός και οι στενοί του συνεργάτες υπουργοί αυτής της χώρας.

Πρώτη σκέψη πιστεύω που πέρασε από το μυαλό του μόλις αντιλήφθηκε την θέση του,ήταν:“και τώρα τί γίνεται με όσα υποσχεθήκαμε;”και πράγματι αυτό αποτελεί ένα αξιόλογο ερώτημα. Τί δύναται πράγματι να πράξει σε σχέση με όσα υποσχέθηκε; Μάλλον μία πολιτική αμνησία θα αποτελούσε την άριστη θεραπεία του προεκλογικού πυρετού του που δυστυχώς τον ακολουθεί ακόμα ξεπερνώντας τα δέκατα! Και το λέω αυτό διότι αποτελεί πλέον εξόφθαλμη αλήθεια πως ο κύριος Τσίπρας και το κόμμα του δεν βρίσκονται σε θέση να πραγματοποιήσουν όσα ονειρεύονται για την ελληνική κοινωνία, καλώς ή κακώς.

Η ευθύνη αυτής της ανικανότητας δεν βαραίνει τον ΣΥΡΙΖΑ,αλλά την ίδια την Ευρώπη.Ο ΣΥΡΙΖΑ ευθύνεται ωστόσο για το απεριόριστα αήθες κρεσέντο λαικισμού το οποίο τον έφερε και στην σημερινή του θέση.Οφείλω σε αυτό το σημείο να επισημάνω ότι δεν κατηγορώ τον ΣΥΡΙΖΑ για την ιδεολογική του κατεύθυνση,εκεί σε κάποια μέρη θα μπορούσα ακόμα και να συμπορευτώ μαζί του(!) 

Η κατηγορία μου εναντίον του αφορά την τελείως ανεύθυνη,σχολική θα την χαρακτήριζα, επανάστασή του εναντίον του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος που ονομάζεται Ευρώπαική ένωση δίχως τον απαραίτητο πολιτικό μαχητικό εξοπλισμό. Ειλικρινά είμαι πεπεισμένος πλέον πως η ιδεοληπτική του στάση ξεπερνά κάθε όριο λογικής και οδηγεί την χώρα στο χείλος του γκρεμού,ένα βήμα πριν από το απόλυτο χάος.

Θα αναρωτηθούν σε αυτό το σημείο ορισμένοι θερμόαιμοι αριστεροί αλλά και λαικοδεξιοί “Θα σκύψουμε λοιπόν το κεφάλι;”Εγώ θα τους απαντήσω το εξής:  Εάν δηλαδή απομακρυνθούμε από την Ευρώπη και μετατραπούμε σε προτεκτοράτο της “φίλης” Ρωσσίας με ένα νέο μνημόνιο και με το Κινέζικο “ενδιαφέρον” πάνω από το κεφάλι μας θα έχουμε κερδίσει την μάχη της ανεξαρτησίας και της πλήρους αποδέσμευσής μας από τα χρέη;

Εδώ κάνουμε λόγο μάλλον για παραλογισμό και φαρσοκωμωδία. Γιατί βεβαίως ακούμε τις τελευταίες μέρες τον Πρωθυπουργό να υποστηρίζει ανοιχτά πως η στροφή της Ελλάδος στην Ρωσσία θα μπορούσε να αποτελέσει λύση. Αφενός δηλαδή ο κύριος Τσίπρας υποστηρίζει την λογική του δανεισμού-εξάρτησης από ανώτερες δυνάμεις(απλώς διαφορετικής ονομασίας)και αφετέρου διατείνεται πως η παραμονή μας στην Ευρωπαική ένωση με δικό μας νόμισμα και σύμμαχο-δανειστή την Ρωσσία και την Κίνα αποτελεί εφικτή λύση!

Μάλιστα προς επίρρωση του λόγου του,ο ΣΥΡΙΖΑ επικαλέστηκε ως παράδειγμα την πολιτική στάση της Βαρώνης Μάργκαρετ Θάτσερ όταν κλίθηκε να πει το περίφημο βρετανικό όχι στο ευρώ.Λησμόνησε βεβαίως ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του πως η Αγγλία εκεινη την εποχή αποτελούσε ισχυρό κράτος και εν αντιθέσει με την Ελλάδα δεν βρισκόταν σε κίνδυνο άμεσης χρεοκοπίας. Ομιλούμε για σκέψεις που δεν θα τολμούσε να ξεστομίσει ούτε μαθητής γυμνασίου!Πώς ακριβώς οραματίζεται ο κύριος Τσίπρας λοιπόν την μελλοντική Ελλάδα; Υπόλογη της Ρωσσίας, εντός Ευρωπαικής ένωσης, με νέα χρέη σε άλλους δανειστές και όμως αγαπητή από όλους; Θα δεχτεί η Ευρώπη,ο επίσημος εχθρός της Ρωσσίας, μία απομάκρυνση του οφειλέτη δίχως εξόφληση και ταυτοχρόνως την παραμονή του στην διόλου,ομολογουμένως,φιλόστοργη αγκαλιά της;

Θέλω να πιστεύω πως η πολιτική στάση του ΣΥΡΙΖΑ ιδιαίτερα τις τελευταίες κρίσιμες μέρες αποτελεί ένα επιπλέον πολιτικό θέατρο,αυτή τη φορά αριστεράς κοπής,ώστε να δοθεί η εντύπωση στον ελληνικό λαό πως μια σοσιαλιστική δύναμη αγωνίστηκε μέχρι τελικής πτώσεως για τα δίκια του και τελικώς κατέληξε σε μία ικανοποιητική συμφωνία.Βασίζομαι λιγότερο ευφυία και περισσότερο στην φιλοπατρία του κυρίου Τσίπρα και των βουλευτών του ώστε να αποφύγουμε τα χειρότερα.

Βεβαίως η σύγκρουση με την ιδεολογία αποτελεί βαρύ καθήκον όμως όταν ο ρεαλισμός χτυπά την πόρτα και ο εχθρός βρίσκεται προ των πυλών,τότε η μόνη λύση είναι η γόνιμη διαπραγμάτευση.

Βιργίλιος Βεργής
Φοιτητής καλών τεχνών του ΑΠΘ