Όταν ακούσεις να λένε τη λέξη ρετρό θα την σκεφτείς πιθανόν στην σημασιολογική έκτασή της.Το παρωχημένο,το ντεμοντέ χωρίς απαραίτητα να σημαίνει και το κακόγουστο ή το αναχρονιστικό.Και όταν δειλά δειλά ξεπρόβαλε στις αρχές της δεκαετίας μας μια μεταστροφή στη μόδα και στην κοινωνία με τις ομάδες των hipster, οι γνώριμοι παντογνώστες που φλυαρούν ακατάσχετα στα ΜΜΕ παντός είδους, πρόεβλεψαν τη μοιραία κατάρρευση αυτής της ανερχόμενης τάσης.
Μολαταύτα, τη στιγμή που μιλάμε, εν έτει 2015 η πεπερασμένη μόδα του ρετρό αποδείχτηκε κάτι περισσότερο από απλώς μια τάση. Στην χώρα μας επέστρεψαν οι σουινγκ βραδιές και τα ρετρό μπαρς σε αναδιαμορφωμένους ιστορικούς χώρους όπως το Ρομάντζο.
Την ίδια στιγμή φέτος για δεύτερη χρονιά πραγματοποίηθηκε και το δεύτερο ετήσιο Tweed run στις Σπέτσες,ενας θεσμός που ξεκινώντας από το Λονδίνο εξαπλώθηκε με ταχύτατους ρυθμούς σε όλη την υφήλιο,όπου λάτρεις της άλλοτε Μπελ Επόκ,επιλέγουν το ντύσιμο τους και πραγματοποιούν μια ποδηλατοδρομία την οποία πλαισιώνουν και διάφορα άλλα πολιτιστικά γεγονότα και επηρεάζει ένα μεγάλο φάμα των τομέων της ζωής πχ οικολογία,τέχνη,μόδα,πολιτσμό.(περισσοτερα για το tweed run και τη δημιουργία του δείτε εδώ: http://www.tweedrun.com). Παράλληλα,οι αγορές πικαπ και δίσκων βινυλίου πληθαίνουν,τα ιδιόχειρα pop art διαφημιστικά ξαναβρίσκουν την αίγλη τους,τα πουα,οι κορδέλες,οι γιακάδες,τα μούσια και το χίπικο στυλ επανέρχεται δριμύτερο.
Ο σπουδαίος γάλλος φιλόσοφος και κοινωνιολόγος André Comte-Sponville κατένειμε της διαφρες γενίες των δεκατιών απο το '60 και μετά.Από τις επαναστατικες γενιες των 60s μεχρι και τις γενιές της αναζήτησης του πνευματικού και της εμβάθυνσης στις νέες ανατολικές φιλοσοφίες ως σήμερα.
Μήπως τη γενιά των 2010's να την ονομάσουμε γενιά του Ρετρό; Ίσως,όσο γιγαντώνεται η ευκολία του τεχνολογικού και του άμεσου εμείς να αναζητούμε το αυθεντικό ή ακόμα να επιβιώνουν σήμερα πιο μαζικά αν θέλετε μερικοί πείσμωνες ρομαντικοί,αντιφρονούντες της εποχής τους όπως σε κάθε νεολαία καθώς και η γενετική θα λέγαμε τάση να αποσχιστεί κανείς από τη σύγχρονη του εποχή επειδή την αντιμετωπίζει ως περιοριστική,στενόμυαλη και τυφλή.
Η αλήθεια,αναντίλεκτα βρίσκεται κάπου στη μέση.Παρ' όλα αυτά το ρετρό έχει αποφορτιστεί από τον αρνητικό χρωματισμό του μέσα σε όλο αυτό το αναγεννησιακό του κίνημα και διαφαίνεται ένας καινούργιος κοινωνικός και φιλοφοσοφικός δρόμος μέσα από την αναβίωση του.Και επανέρχεται εμφατικά το απόφθεγμα του Woody Allen στο μυαλό μου “επειδή έτσι είναι το παρόν,ανεπαρκές γιατί οι άνθρωποι είναι ανεπαρκείς”.Τελικά,ισως αυτή η στροφή στο παρελθόν φαντάζει ως η ευκολότερη λύση για τη φυγή από το παρόν και το βεβαιότερο και σταθερότερο έρεισμα σε εναν τρόπο ζωής που λειτουργεί με βεβαιότητα, αν και ίσως εσφαλμένα,αλλά σίγουρα.Σε μια εποχή ρευστότητας ίσως το σταθερό να είναι τελικά το κοινωνικοφιλοσοφικο ιδανικό που αναζητάται.
Ευαγγελία Γεροντάκη
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.