Πρέπει επειγόντως να γίνουμε έθνος παραγωγών εδώ και τώρα.

Πριν μας βάλουν στην κρίση είχαμε περίπου χονδρικά:

240 δις ΑΕΠ
240 δις τραπεζικές καταθέσεις
240 δις τραπεζικά δάνεια.

Αυτή η αναλογία 1:1:1 ήταν άριστη και σχεδόν κανένα κράτος στον κόσμο δεν έχει τέτοια αναλογία.

Σήμερα έχουμε χονδρικά:

180 δις ΑΕΠ
135 δις τραπεζικές καταθέσεις
240 δις δάνεια, με τη διαφορά ότι τα 100 δις από αυτά είναι μη εξυπηρετούμενα (κόκκινα). 

Πριν την κρίση, το μόνο μέγεθος που ήταν λίγο τσιμπημένο, ήταν το δημόσιο χρέος, περίπου 125% του ΑΕΠ.

Στο σημείο εκείνο, αντί το πολιτικό σύστημα να περιορίσει τις δημόσιες δαπάνες ώστε να ελέγξει τη βιωσιμότητα του χρέους, χωρίς καμία άλλη συνέπεια, τελικά μας έφτασαν στο σημερινό χάλι και δεν πρόκειται να υπάρξει διέξοδος, τουλάχιστον μέχρι το 2050.

Αν θέλουμε να αλλάξουμε τα πράγματα, θα πρέπει επειγόντως να γίνουμε έθνος παραγωγών εδώ και τώρα.

Αυτό όμως σημαίνει συνολική ανατροπή των πάντων και κυρίως της ολιγαρχίας που κυριαρχεί στη χώρα.