Η πυριτιδαποθήκη της Ευρωζώνης

Το δεύτερο μεγαλύτερο πρόβλημα της νομισματικής ένωσης, μετά το αθεράπευτα υπερχρεωμένο τραπεζικό της σύστημα, είναι αναμφίβολα η Ιταλία - η οποία θα έπρεπε να επιλέξει την υιοθέτηση της λιρέτας, το συντομότερο δυνατόν

Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ευρωζώνης είναι προφανώς, όπως έχουμε ήδη αναφέρει (ανάλυση), το τραπεζικό της σύστημα - ειδικά τα μη εξυπηρετούμενα, τα επισφαλή δηλαδή δάνεια στους ισολογισμούς των τραπεζών, τα οποία θα συνεχίσουν να αυξάνονται ραγδαία, καθιστώντας κάποια στιγμή απαραίτητη τη διάσωση τους από τους ομολογιούχους, από τους μετόχους και τελικά από τους καταθέτες τους.

Η ΕΚΤ, η οποία ήδη αντιμετωπίζει δυσκολίες στην εφαρμογή του σχεδίου της για αγορές ομολόγων ύψους 60 δις €, έχοντας καταφέρει να αποκτήσει μόνο 9,8 δις € την πρώτη εβδομάδα, αδυνατεί να βρει κάποιον τρόπο αντιμετώπισης του προβλήματος - ασχολούμενη με την Ελλάδα, ενώ την ίδια στιγμή κρύβει τα τεράστια προβλήματα του τραπεζικού κλάδου της Αυστρίας (άρθρο) κάτω από το χαλί.

Στα πλαίσια αυτά, οι απειλές ενός χρηματοπιστωτικού κραχ στην Ευρώπη πολλαπλασιάζονται καθημερινά, με βασικό υποψήφιο την Ιταλία - μία χώρα που λογικά θα έπρεπε να υιοθετήσει αμέσως το εθνικό της νόμισμα, εάν θα ήθελε να αποφύγει την ολοκληρωτική καταστροφή της.

Ειδικότερα, στην τρίτη μεγαλύτερη εκδότρια κρατικών ομολόγων στον πλανήτη, τα επισφαλή τραπεζικά δάνεια (Bad Debt) αυξάνονται ραγδαία, έχοντας φτάσει στα 185,5 δις € από 183,7 δις € τον προηγούμενο μήνα - γεγονός που σημαίνει ότι ξεπέρασαν ήδη το 10% του ΑΕΠ της, όπως φαίνεται από το γράφημα που ακολουθεί.

Την ίδια στιγμή, ο δανεισμός από τις ιταλικές τράπεζες προς τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις μειώθηκε κατά 1,4% για 33η συνεχόμενη φορά, σε μηνιαία βάση - με αφετηρία το Μάιο του 2012. Η αιτία είναι το ότι, η τρίτη σημαντικότερη οικονομία της Ευρωζώνης είναι βυθισμένη στη μεγαλύτερη ύφεση της ιστορίας της, μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο - κάτι που δεν πρόκειται να αλλάξει, για εκείνο το χρονικό διάστημα που θα παραμένει εντός του ευρώ.

Εάν σημειώσει κανείς δε ότι, το χρέος της έχει φτάσει στο 132,1% του ΑΕΠ της, πως είναι δηλαδή υψηλότερο από το χρέος της Ελλάδας το 2010, λόγω του οποίου χρεοκόπησε, ενώ τα τραπεζικά της προβλήματα είναι κατά πολύ μεγαλύτερα από αυτά της πατρίδας μας εκείνη την εποχή, θα κατανοήσει πως η Ιταλία ευρίσκεται στα πρόθυρα της πτώχευσης - ενώ το έχει αποφύγει μέχρι στιγμής αφενός μεν με τη βοήθεια της ΕΚΤ, αφετέρου με την απόκρυψη των δημοσίων χρεών, με τον ίδιο τρόπο που χρησιμοποίησε η Αυστρία, αναγκαζόμενη πρόσφατα να τα φέρει στην επιφάνεια.

Περαιτέρω, αυτό που διασώζει ακόμη τη χώρα είναι η εσωτερική χρηματοδότηση του δημοσίου χρέους της, η οποία την καθιστά λιγότερο ευάλωτη στις επιθέσεις των αγορών. Εν τούτοις, η ύφεση (-0,5% το 2015) έχει μειώσει την εμπιστοσύνη των Πολιτών στη χώρα τους, με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι εκροές κεφαλαίων, οπότε να κλιμακώνεται ο εξωτερικός δανεισμός της (γράφημα) - γεγονός που θα εντείνει τα προβλήματα της Ιταλίας, εάν δεν καταφέρει σύντομα να επανέλθει σε πορεία ανάπτυξης.

Περαιτέρω, ένα επί πλέον πρόβλημα της Ιταλίας αποτελεί η μείωση των εξαγωγών της προς τη Ρωσία λόγω των κυρώσεων που επιβλήθηκαν, στις οποίες οφείλονταν το 6,3% της εξαγωγικής της ανάπτυξης μεταξύ των ετών 2000 και 2013. Η πτώση ήταν της τάξης του 11,6% το 2014, ενώ τον Ιανουάριο του 2015 έφτασε στο 36,7% - με τον κλάδο των τροφίμων να είναι ο πλέον ζημιωμένος.

Η Ρωσία δεν είναι όμως μόνο μία σημαντική εξαγωγική αγορά για την Ιταλία αλλά, επίσης, μία πηγή επενδύσεων στην παραγωγική βιομηχανία της. Για παράδειγμα, ο πετρελαϊκός όμιλος Rosneft επένδυσε το 2014 στην Pirelli, καθώς επίσης στο διυλιστήριο Saras το οποίο, μεταξύ άλλων, διαθέτει εγκαταστάσεις στη Σαρδηνία - ενώ η Pirelli αγόρασε το 2011 δύο παραγωγικές μονάδες στη Ρωσία, εκσυγχρονίζοντας άλλες δύο.

Εκτός αυτού, η Ιταλία είναι σε μεγάλο βαθμό εξαρτημένη από το ρωσικό φυσικό αέριο - αφού το μερίδιο της Ρωσίας στις συνολικές εισαγωγές της είναι της τάξης του 38,3%, έχοντας διπλασιαστεί εντός μόλις τεσσάρων ετών. Επομένως, οι κυρώσεις που έχουν επιβληθεί στη Ρωσία είναι πολλαπλά ζημιογόνες για την ιταλική οικονομία - γεγονός που επεξηγεί την αντίδραση του πρωθυπουργού της, στην προοπτική διεύρυνσης τους εκ μέρους της ΕΕ, λόγω των συνεχών πιέσεων των Η.Π.Α.

Ολοκληρώνοντας η Ιταλία, μετά τη Μ. Βρετανία, μαζί με τη Γερμανία και τη Γαλλία, αποφάσισε τη συμμετοχή της στην κινεζική τράπεζα ανάπτυξης ΑΙΙΒ, η οποία θεωρείται ως ανταγωνιστική της αμερικανικής Παγκόσμιας Τράπεζας - ενώ θεωρείται πως θα ακολουθήσει η Αυστραλία, καθώς επίσης η Ν. Κορέα.

Το γεγονός αυτό αποτελεί μία ήττα των Η.Π.Α. στη γεωπολιτική σκακιέρα (άρθρο), η οποία ενοχλεί εξαιρετικά την υπερδύναμη - πόσο μάλλον όταν η Βρετανία ανακοίνωσε πως θα επενδύσει 50 δις $ στο κεφάλαιο της κινεζικής τράπεζας, συνολικού ύψους 100 δις $.

Κίτρινος γερμανικός τύπος

Και ενώ οι περισσότερες χώρες, σε μια προσπάθεια ανάκτησης της ανταγωνιστικότητάς τους, πιέζουν για τη διάλυση του ευρώ ή τη χρήση παράλληλου νομίσματος, ο γερμανικός τύπος συνεχίζει να κατηγορεί τους εταίρους του για όλα τα δεινά της ένωσης, μη διστάζοντας ακόμη και στη δημοσίευση ψευδών δηλώσεων.

Για παράδειγμα, σύμφωνα με την εφημερίδα «Welt am Sonntag», η οποία θέλει να θεωρείται σοβαρή στη χώρα της, η συνολική περιουσία των Ελλήνων σε ελβετικούς λογαριασμούς, χρήματα που πιθανότατα δεν έχουν φορολογηθεί, είναι 800 δις φράγκα!

Ένα ποσόν δηλαδή που ξεπερνάει το τετραπλάσιο του ετήσιου ΑΕΠ της χώρας μας και το οποίο οι «κατά συρροή Έλληνες φοροφυγάδες», αποφάσισαν να κρύψουν στην Ελβετία - ενώ θα μπορούσε να εξοφληθεί με ένα μικρό μέρος του το δημόσιο χρέος της Ελλάδας!

Ο αριθμός είναι προφανώς λανθασμένος - αφού επρόκειτο για 800 εκ. €, όπως αργότερα αναγκάσθηκε να διορθώσει η εφημερίδα (πηγή), ζητώντας συγνώμη από τους αναγνώστες της. Εν τούτοις, το άρθρο είχε υιοθετηθεί από ολόκληρο το γερμανικό Τύπο, ο οποίος δεν έκανε καν τον κόπο να ερευνήσει την πηγή της εφημερίδας - παρά το ότι το ποσόν που αναφερόταν ήταν εντελώς εξωπραγματικό.

www.analyst.gr

© Copyright 2014 — Analyst.gr. Απαγορεύεται η μερική ή ολική αναδημοσίευση / αναπαραγωγή περιεχομένων του παρόντος website με οποιοδήποτε τρόπο χωρίς προηγούμενη έγγραφη άδεια των εκδοτών.