Ο έρωτας ως επιθυμία. Η άλλη ματιά...

Γράφει ο Γιώργος Σ. Πολίτης

Ουάου συναίσθημα!

Πραγματικά η αίσθηση είναι απαράμιλλη καθώς η φύση αποκτά χρώμα, η ζωή νόημα (παντρεμένων ή μη όλα να τα λέμε) και η μέρα, φως. Σκοπό. Ιδίως σκοπό.

Η αναμονή ενός τηλεφωνήματος… Με σκέφτεται, με σκέφτεται… τελικά είμαι κάποιος/α για κάποιον/α… Κουβέντα, υπονοούμενα, χαρές, επιθυμίες, ελπίδες αλλά προ πάντων ευκλεείς αναμονές και ισχυρή έκλυση ντοπαμίνης.

• Η ντοπαμίνη είναι μια ουσία η οποία σχετίζεται άμεσα με την επιθυμία. Αλλιώς το ‘’Θέλω’’ μας.

Η ευτυχία επίσης έχει άμεση σχέση με την ουσία αυτή, καθώς η βίωση της επιθυμίας φέρνει κατά ένα μεγάλο ποσοστό την παρουσία της στο πλευρό μας. 

• Επί του πεζού πρακτέου. Καταφέρνουμε εκείνο που θέλουμε, και παίρνουμε τη δόση μας σε ουσία…

Τι πιο φυσικό από το να θέλουμε και πάλι την επαφή με π.χ. το πρόσωπο που καταφέρνει να επιδράσει χημικά-ευεργετικά στον εαυτό μας. Θα ήμασταν κουτοί –στην περίπτωση κατά την οποία η κατάσταση μας το επιτρέπει-, να απορρίπταμε το ενδεχόμενο.

Νέα επαφή με το ‘’πρόσωπο’’ λοιπόν και νέα έκχυση της πολύτιμης ουσίας. Η ανίχνευση ενός νέου ανθρώπου λαμβάνει χώρα. Τι όμορφες που είναι οι εκπλήξεις… και πραγματικά είναι μια άριστη εμπειρία, εκπληκτική (εκτός πλήξης), θα την έλεγαν πολλοί, την εξερεύνηση του ανθρώπου που μας εμπνέει. Θα μπορούσα να την ονομάσω μαγευτική πορεία στο φιλικό άγνωστο!

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να επισημάνουμε εδώ ότι η κοκαΐνη και η μεθαμφεταμίνη δρουν στους ίδιους νευροδιαβιβαστές του εγκεφάλου μας επιτυγχάνοντας τα ίδια -από πλευράς μορφής-αποτελέσματα. Ευφορία, χαρά, δραστηριότητα. (Ο λόγος βεβαίως απέχει το αποτέλεσμα όμως είναι παρεμφερές) Ποιος ερωτευμένος είναι οκνός, στενοχωρημένος ή κατηφής; Κανείς θα έλεγα.

Η ευφορία που ζήσαμε τη προηγούμενη γίνεται ένα (κακό(;)) προηγούμενο που ίσως μας στερεί τον ύπνο. Ήταν όλα τέλεια, θέλουμε να το φωνάξουμε σε όλον τον κόσμο, να το πούμε σε όλους τους γνωστούς και σε όλους μας τους φίλους. Ο νέος/α μας παρτενέρ ήταν απλά εκπληκτικός/η, και πράγματι ήταν, αφού καταφέρνει να μας κάνει να θέλουμε… Να ΤΟΝ θέλουμε... 

Μας φέρνει στη θέση αυτή, γιατί καταφέρνει και επιδρά χημικά στον εγκέφαλό μας… (γίνεται το είδος κάποιου ναρκωτικού, δεν γίνεται; Οι προσκολλημένοι ας απαντήσουν)

Μας κάνει λοιπόν να θέλουμε. Ναι, αλλά τι να θέλουμε;

Να τον δούμε, να τον νιώσουμε, να του μιλήσουμε, να τον αγαπήσουμε…

Και γιατί να τα θέλουμε όλα αυτά;

Από χημικής άποψης για να πάρουμε τη δόση μας!

Για να καταφέρουμε να νιώσουμε το συναίσθημα εκείνο της ευφορίας που μόνο κοντά του μπορούμε να βιώσουμε γιατί μόνο αυτός –όπως είναι απόλυτα φυσικό- μπορεί να μας κάνει να παράγουμε ντοπαμίνη. Αυτός μόνο μας εκπλήσσει τόσο ευχάριστα γιατί αυτόν για μύρους προσωπικούς λόγους έχουμε επιλέξει. 

Παίζει μεγάλο ρόλο η έκπληξη είναι πολύ σημαντικό αυτό.

Ας πάρουμε ένα άλλο παράδειγμα: Κερδίζει κάποιος το λαχείο και βιώνει μία χαρά απερίγραπτη. Η ευχάριστη έκπληξη έκανε τον εγκέφαλό του να παράξει μία μεγάλη ποσότητα ντοπαμίνης, με την πάροδο όμως του χρόνου και ενώ το τυχερό άτομο έχει ακόμα χρήματα για να αγοράσει το οτιδήποτε, παύει να χαίρεται… Τι συμβαίνει; Η πολύτιμη ουσία έχει πλέον φθαρεί, έχει τελειώσει και έχει πάψει πλέον να διεγείρει-προσφέρει τις ευεργετικές της ιδιότητες και άρα χρειάζεται μια νέα δόση κάποιου ευχάριστου γεγονότος ώστε να παραχθεί εκ νέου.

Ο τυχερός λοιπόν θέλοντας να ζήσει μία παρόμοια κατάσταση αγοράζει λαχεία με μεγαλύτερο πάθος, με μεγαλύτερη συχνότητα, ευελπιστώντας στο ευκλεές γεγονός με αποτέλεσμα σε κάποιες περιπτώσεις να καταντήσει υποχείριο της ανάμνησης της χαράς του.

• Βλέπετε κάποια σχέση με τον έρωτα; Σκεφτείτε μόνοι σας το αξίζει τον κόπο. Κάνετε τους συνειρμούς και ανακαλύψετε τους λόγους διάφορων προσκολλήσεων…

Λένε –οι ψυχολόγοι- ότι ο έρωτας διαρκεί περί τα δύο με τρία χρόνια. Ανάλογα. Μήπως η παύση του έρχεται παρέα με την γνώση; Ποια γνώση; Μα με αυτή του συντρόφου!

Για αυτό τον λόγο λέμε ποτέ μα ποτέ το ζευγάρι να μην είναι –ας μου επιτραπεί η έκφραση- αυτοκόλλητο. Για αυτό επιμένω κανείς από τους δύο να μην θεωρείται από τον άλλον δεδομένος. Για αυτό ακριβώς τον λόγο το παιχνίδι επιτάσσεται. Για να υπάρχει η έκπληξη, μεταξύ των άλλων. Για να κρατήσουμε το κανάλι της πολύτιμης ουσίας ανοιχτό. (Γάμος, σχέση, σεξ, για όσους θέλουν μπορούν διαβάσουν εδώ Υπάρχουν 6 συνέχειες έχει επιλεγεί η τρίτη, μπορείτε όμως να πλοηγείτε εύκολα μεταξύ αυτών)

Η βαρεμάρα λοιπόν στο ζευγάρι (ανακαλύπτουμε δια της πλαγίας) καταφτάνει από την απόλυτη γνώση (κυρίως) αλλά σίγουρα γίνεται αντιληπτό σε εμάς από την έλλειψη της ντοπαμίνης της ουσίας που ευθύνεται για την επιθυμία. Θα μπορούσαμε ίσως να πάρουμε κάποια υποκατάστατα αυτής σε χάπια για να νιώσουμε το ίδιο χαρούμενοι ή ευεξείς… όμως δεν θα είναι καθόλου το ίδιο.

Όλα λοιπόν έχουν και μια δεύτερη εξήγηση και δεν θα χάσω ασφαλώς την ευκαιρία να τονίσω διά πολλοστή, ότι πράγματι δεν υπάρχει μία αλήθεια για το ίδιο πράγμα, για δε τους περισσότερο τολμηρούς θα επιμείνω ότι δεν υπάρχει καν αλήθεια με το νόημα που έχουμε μάθει να δίνουμε σε αυτήν.

Και τώρα τι καταφέραμε; Καταφέραμε να εκτελέσουμε τον ρομαντισμό και τις μύριες διεργασίες; Καταφέραμε να αποδημήσουμε όλο το μεγαλείο του έρωτα; 

Ασφαλώς και όχι. Κανείς ποτέ δεν θα καταφέρει να το κάνει γιατί πέραν όλων παίζει τεράστιο λόγο και η μορφή (του αντικειμένου) και όλες οι υπόλοιπες διεργασίες που δεν καταφέρνουν σε καμία περίπτωση να περνάνε απαρατήρητες ακόμα και από τον πλέον πεζό ιδεασμένο. Φτάνει το ανάλογο πρόσωπο και μόνον*. 

Μετά το τέλος του έρωτα όμως, θα ξέρουμε…

Η γνώση έκρυβε ανέκαθεν πόνο. Κάποιοι φιλόσοφοι επέμεναν ότι δεν υπάρχει ευτυχία στη γνώση… Εγώ λέω ότι υπάρχει πίσω της μια άλλου είδους ικανοποίηση. Μια άλλη ματιά.

* ... ώστε να μας κάνει να ερωτευθούμε και πάλι τον εαυτό μας. Αλήθεια πιστεύει κανείς ότι έξω από τον εαυτό μας ερωτευόμαστε τίποτα άλλο; Αυτή όμως είναι μια άλλη συζήτηση που αν και τη έχουμε κάνει στο παρελθόν θα επανέλθουμε στο προσεχές μέλλον.

politisg