Καθαρίστριες ΥΠ. ΟΙΚ: Κάποια στιγμή ακούσαμε να λένε στα ΜΑΤ "Καθαρίστε το χώρο". Να τον καθαρίσουν από ποια σκουπίδια;

Συγκλονιστική είναι η αφήγηση των αγωνιζομένων καθαριστριών κατά τη σημερινή σημερινή τους συνομιλία στη Βουλή με την Πρόεδρο της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου και την Γ' Αντιπρόεδρο, Δέσποινα Χαραλαμπάκη, οι οποίες τις προσκάλεσαν τιμητικά για την Ημέρα της Γυναίκας.

Δέσποινα Χαραλαμπίδου...

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.logiosermis.net/2015/03/blog-post_34.html#.VPzThuFIja8

Πέραν του πόσο αληθινές και ανθρώπινες είναι οι μαρτυρίες τους για το πώς νιώθει και τι βιώνει ένας άνθρωπος όταν απολύεται και δεν ξέρει πώς θα ζήσει την επόμενη ημέρα ή το άμεσα επόμενο διάστημα, ανέλυσαν το ρόλο που έπαιξε για τον αγώνα τους η ματαίωση που εισέπραταν από πολλούς συμπολίτες τους, που πολύ συχνά έξω από το ΥΠ. ΟΙΚ. τους έλεγαν: "Και τι κάνετε τώρα; Τι νομίζετε ότι θα καταφέρετε;". Η ματαίωση δεν πτόησε τις ίδιες, παρόλο που η Δήμητρα Μανώλη είπε χαρακτηριστικά:

"Τα πρωινά που ήμασταν έξω από το ΥΠ. ΟΙΚ. και φωνάζαμε ήμασταν σαν αόρατες"

Η ματαίωση μπορεί να μην πτόησε τις ίδιες, έπαιξε όμως έναν άλλον καθοριαστικό ρόλο: Άνοιξε το δρόμο για την άγρια καταστολή. Συγκεκριμένα η Δήμητρα Μανώλη λέει:

"Κάποια στιγμή ακούσαμε από τα μηχανάκια των ΜΑΤ, αυτά πώς τα λένε [τους ασυρμάτους] να τους λένε: "Καθαρίστε το χώρο". Να τον καθαρίσουν από ποια σκουπίδια;"

Οι αγωνιζόμενες καθαρίστριες μίλησαν όλες και αναλυτικά, ως απολυμένες εργαζόμενες αλλά και ως μητέρες, αρκετές από τις οποίες μάλιστα είναι μόνες είτε διαζευγμένες είτε άγαμες, και κατέθεσαν το πόσο σημαντική είναι η στάση που λαμβάνεις απέναντι στη ζωή και σε αυτά που φέρνει όσον αφορά το μήνυμα που δίνεις στα παιδιά σου και τι είδους κοινωνία θα τους παραδώσεις: Την κοινωνία του φόβου και της παραίτησης ή της αγωνιστικότητας και της αλληλεγγύης;

Αισθάνθηκαν πολύ συχνά, όπως είναι ευνόητο, και αναμετρήθηκαν πάρα πολύ με το φόβο, τον ισχυρότερο φόβο που θα μπορούσε να νιώσει κάθε άνθρωπος για τη ζωή του και τη σωματική του ακεραιότητα.

Αυτό όμως που είναι πολύ χαρακτηριστικό σε σχέση με εκείνες είναι το γεγονός ότι κατά την αφήγησή τους δεν στέκεται η καθεμία μόνο στον εαυτό της και σε αυτά που υπέστη αλλά σκέφτονται και αναφέρουν ΠΑΝΤΟΤΕ η μία την άλλη. Καμιά δεν θα μιλήσει ή αναφερθεί μόνο στα δικά της τραύματα, είτε σωματικά είτε ψυχικά, αλλά στα τραύματα και τα βιώματα ΟΛΩΝ τους! Επιπλέον είναι η πρώτη φορά που γίνεται τόσο ανοιχτά λόγος για την κρατική καταστολή που επικράτησε στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια του καθεστώτος Μνημονίου.

Δείτε όλο το βίντεο, είναι συγκλονιστικό και, αν μη τι άλλο, αξίζει!