Select Menu

Το αποτέλεσμα των εκλογών του Ιανουαρίου δεν εξέπληξε κανέναν. Ήταν λίγο-πολύ αναμενόμενο. Αντίθετα, θα μας εξέπληττε μία ενδεχόμενη νίκη της Νέας Δημοκρατίας. Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ σε ενδεχόμενες εθνικές εκλογές διαφαινόταν ήδη από την νίκη του στις ευρωεκλογές (25 Μαϊου 2014). Από την ημερομηνία αυτή και μετά η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά, παρέδωσε τα όπλα. Το κυβερνητικό έργο κωλυσιεργούσε, τα υπουργικά συμβούλια ακόμα αναρωτιέμαι τι αποφάσεις έπαιρναν και φυσικά το θέμα της εθνικής διαπραγμάτευσης με τους εταίρους δανειστές μας, έμεινε εντελώς μετέωρο με την πρόφαση ότι τον Φεβρουάριο του 2015, βγαίνουμε από το μνημόνιο.

Όλα αυτά τα όπλα είχε στην κομματική του φαρέτρα ο Αλέξης Τσίπρας. Οι πολιτικές συνθήκες, η κοινωνική αγανάκτηση, η συντηρητική διακυβέρνηση της μνημονιακής εποχής και η εθνική ανάγκη για ελπίδα, διαμόρφωσαν καλύτερα από ποτέ ένα πρόσφορο έδαφος (με την πρόφαση άρνησης στην υποψηφιότητα του Σταύρου Δήμα για την προεδρία της δημοκρατίας) για να ακουστεί πιο έντονα από ποτέ το σύνθημα «πρώτη φορά, αριστερά».

Παρατηρώντας, όμως, τις εξελίξεις διακρίνουμε με πλάγιο τρόπο το πώς χάνεται ο ιδεολογικός προσανατολισμός της αριστεράς. Θα περίμενε κανείς μία διαφορετική προσέγγιση κοινοβουλευτικής στρατηγικής από μία αριστερή διακυβέρνηση, αλλά κυρίως θα περίμενε μία οργάνωση, μία ετοιμότητα και μία στοιχειώδη πολιτική σταδιοδρομία. Γιατί ακόμα δεν έχουν αναλάβει καθήκοντα οι αναπληρωτές υπουργοί; Μία απάντηση που ακούγεται είναι γιατί πέρασε μόλις ένας μήνας. Μα από το 2013 στην κοινοβουλευτική επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ ακούσαμε την περίφημη φράση του κ.Τσίπρα «όλα είναι έτοιμα για μία αριστερή διακυβέρνηση». Ο λαλίστατος κ.Βαρουφάκης ενημερώθηκε από τον Νίκο Χατζηνικολάου για τις εξελίξεις στην μισθοδοσία των υπαλλήλων της ΔΕΗ. Από χθες το βράδυ το περιβόητο έγγραφο του ΣΚΑΙ για την μεταναστευτική πολιτική αναστάτωσε την κοινή γνώμη, εκτός από τον κ.Πανούση που δηλώνει ότι δεν γνωρίζει τίποτα, αλλά επιβεβαιώθηκε από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Γαβριήλ Σακελλαρίδη. Παρατηρούμε μία πολιτική που εδραιώνεται στο δόγμα «μια στο καρφί και μια στο πέταλο».

Από την άλλη, η πολιτική προσγείωση της αριστεράς φαίνεται ότι ήρθε απότομα. Ωστόσο, αυτό δικαιολογείται αν αναλογιστούμε τις αρκετές συνιστώσες που βρίσκονται στον ΣΥΡΙΖΑ (ακόμα διερωτώμαι τι μπορεί να λένε η Ραχήλ Μακρή κι ο Παναγιώτης Λαφαζάνης στους διαδρόμους της βουλής). Ο συμβιβασμός κι η υποχώρηση, όπως αναφέρει ο Μίκης Θεοδωράκης, δεν υπόκεινται στο αριστερό δόγμα. Κι η κυβέρνηση ήδη έχει υποχωρήσει και έχει δεχτεί πάρα πολλά από αυτά που απέρριπτε προεκλογικά. Για παράδειγμα, το περιβόητο «σκίζω τα μνημόνια». Όχι μόνο τα μνημόνια δεν σκίστηκαν, αλλά παρατείνονται μέχρι να παρουσιαστεί μία κοστολογημένη πρόταση. Όσο για τον ΕΝΦΙΑ. Όταν βρισκόταν στην αντιπολίτευση η σημερινή κυβέρνηση, καλούσε τους πολίτες να μην πληρώσουν τον φόρο. Σήμερα τους ζητά να εκπληρώσουν τις φορολογικές τους υποχρεώσεις μέχρι να βρεθεί ο νέος νόμος.

Όλα αυτά έρχονται να φανερώσουν το εξής: η ασπίδα της αντιπολίτευσης είναι ισχυρή και τις περισσότερες φορές ανίκητη. Αφαιρείται, όμως, όταν αναλαμβάνεις την διακυβέρνηση της χώρας. Τότε, οι υποσχέσεις και τα χτυπήματα στα βουλευτικά έδρανα με στόχο της λύτρωση από τις μέχρι τότε «απαράδεκτες» πολιτικές επιλογές, περιμένουν την υλοποίηση τους. Μέχρι τότε, απλά περιμένουμε. Μήπως ισχύει τελικά η γνώμη του Εμμανουήλ Ροίδη; «Όταν έχει κανείς το δικαίωμα να λαθεύει απεριόριστα, είναι βέβαιος πως κάποτε θα πετύχει». Ίδωμεν…

Δημήτριος Κλειώτης

Σχόλια

Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.

 
Top