«Ο ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι’ αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετισθεί.
Εννοώ, δηλαδή, να πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, για να μη μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, να μη μας παρενοχλεί στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή τη νευραλγική περιοχή μεγάλης στρατηγικής σημασίας για εμάς, για την πολιτική των ΗΠΑ».
Εννοώ, δηλαδή, να πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, για να μη μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, να μη μας παρενοχλεί στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή τη νευραλγική περιοχή μεγάλης στρατηγικής σημασίας για εμάς, για την πολιτική των ΗΠΑ».
Γράφει ο Νίκος Μηλαπίδης
Δήλωση του αμερικάνου διπλωμάτη Χένρι Κίσινγκερ, το Νοέμβριο του 1973, που δημοσιεύτηκε στην Ελλάδα το 1997 και πηγή ήταν, υποτίθεται, η Turkish Daily News της 17.2.1997.
Η έρευνα για την πατρότητα της δήλωσης απέδειξε ότι και πλαστή ήταν και είχε ξαναδημοσιευτεί στην Ελλάδα το 1987. (Οι μύθοι που μένουν, Πάσχος Μανδραβέλης, Καθημερινή, 22.03.2014)
Η δήλωση μπορεί να μην έγινε ποτέ, αλλά ο μύθος της διατηρήθηκε για πολλά χρόνια, διαμορφώνοντας συνειδήσεις, κρατούσες απόψεις σε ποικίλες παραλλαγές, ανάλογα με το επίπεδο μόρφωσης και τις προθέσεις του (πολιτικού ή μη) αφηγητή.
Μάλιστα σε εποχές πριν το διαδίκτυο φιλοξενήσει και διατηρήσει «ζωντανή» οποιαδήποτε αληθινή, πλαστή ή ψεύτικη είδηση.
Xωρίς να έχω καμιά πρόθεση να μειώσω την επιστημονική αρτιότητα της πρόσφατης έρευνας του Πανεπιστημίου Μακεδονίας σε συνεργασία με το Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδας και το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, πόσο μάλλον τη συμβολή της επιστήμης στο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι, τα ευρήματα της έρευνας (75,25% των ερωτηθέντων πιστεύει ότι η κρίση της ελληνικής οικονομίας ήταν προσχεδιασμένη από διάφορα εξωθεσμικά κέντρα, 68,66% υποστηρίζει ότι το φάρμακο ενάντια στον καρκίνο έχει βρεθεί αλλά δεν δίνεται σε ευρεία κυκλοφορία, 58,74% ισχυρίζεται ότι η επίθεση στους δίδυμους πύργους ήταν αποτέλεσμα καλά οργανωμένου σχεδίου των ΗΠΑ για να επιβάλουν την εξωτερική τους πολιτική, το 60,86% των συμμετεχόντων στην έρευνα να πιστεύουν στην εβραϊκή καταγωγή του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη) που στοιχειοθετούν το άρθρο της Ιωάννας Φωτιάδη (στην Καθημερινή 18.07.14) με τίτλο “΄Ελληνες καχύποπτοι φτιάχνουν νέους μύθους” δεν εξηγούν επαρκώς αυτό που οι ερευνητές υποστηρίζουν: «H οικονομική κρίση φαίνεται ότι επιδεινώνει φαινόμενα ανορθολογικής πολιτικής σκέψης».
Τόσο ο μύθος της δήλωσης του Κίσινγκερ όσο και το ότι οι 3 στους 4 Έλληνες πιστεύουν ότι η κρίση είναι ξενόφερτη αποδεικνύει γιατί σαν λαός είμαστε ευάλωτοι στις θεωρίες συνωμοσίας.
Γιατί έχουμε εθιστεί στο να προσδιοριζόμαστε με βάση τον εχθρό που μας επιβουλεύεται διαρκώς από τότε που στήσαμε ένα κράτος. Στο «Κατασκευάζοντας τον εχθρό», ο Ουμπέρτο Έκοπεριγράφει την αναγκαιότητα της ύπαρξης του εχθρού, προκειμένου να ορίσουμε την ταυτότητά μας αλλά και να επιβεβαιώσουμε το σύστημα αξιών μας. Από την Μεταπολίτευση και μέχρι τις μέρες που διάγουμε, το πολιτικό σύστημα κατασκευάζει εχθρούς με ευκολία και αποτυγχάνει να κατασκευάσει θεσμούς που θα εμπιστεύονται οι πολίτες και να εμφυσήσει τον ορθολογισμό στην ελληνική κοινωνία.
Η ευθύνη ανήκει στους δημαγωγούς και λοιπούς δημοσιολόγους που προτίμησαν διαχρονικά να επενδύουν στον ετεροπροσδιορισμό της χώρας, στον ακατάσχετο λαϊκισμό και στη συστηματική και συστημική καλλιέργεια διχόνοιας και διπολισμού, εκμεταλλευόμενοι απλά τα χαρακτηριστικά των Ελλήνων: Πατριωτικός ζήλος, δημοκρατικό ένστικτο, ευαισθησία, θρησκευτικό συναίσθημα, πάθος για την πολιτική και τη διαβούλευση (συνήθως, μονόλογοι «κουφών») αλλά κι έλλειψη Παιδείας, μοιρολατρία, και εθισμός στη μετάθεση ευθυνών (από τον πολίτη στο κράτος, από εκεί στα κόμματα που κυβέρνησαν με την ψήφο μας, και από εκεί στον αόρατο εξωτερικό εχθρό που μας επιβουλεύεται. Άραγε πάει και πιο πέρα;).
Χαμηλή κοινωνική εμπιστοσύνη, μικρή πίστη στους πολιτικούς, έλλειψη Παιδείας, όλα ευρήματα της έρευνας του ΠΑΜΑΚ, δεν είναι όψιμα χαρακτηριστικά του έθνους μας που βρίσκεται σε κρίση. Ούτε η πίστη στο έργο της Εκκλησίας ως θεσμού, αφού στη σχέση Εκκλησίας-Κράτους ποτέ δεν μπήκαν σαφή όρια. Άρα, αν τοποθετηθούμε με βάση το πρόβλημα που είναι η έλλειψη Παιδείας και η απουσία θεσμών και το παραδεχτούμε, μόνο τότε θα αναζητήσουμε τα αίτια που 68% των ερωτηθέντων στην έρευνα πιστεύουν ότι το φάρμακο για το καρκίνο βρέθηκε, αλλά δε μας το λένε, μας ψεκάζουν κλπ.
Βρίσκω πιο χρήσιμο από το να ειρωνευόμαστε αλλήλους για το επίπεδό μας, να αφήσουμε το σπορ του λαϊκισμού και να κατασκευάσουμε μια διαφορετική θεωρία συνωμοσίας. Αυτή τη φορά, του… καλού, που να εξηγεί γιατί έχουμε ανάγκη τις μεταρρυθμίσεις. Με άλλα λόγια, να ξέρουμε την υφιστάμενη κατάσταση (όσο κακή κι αν είναι), το στόχο μας και τη στρατηγική για να φτάσουμε εκεί.
Να αποκτήσουμε ταυτότητα, δηλαδή. Η συνωμοσία των μεταρρυθμίσεων που επιβάλλεται να γίνουν στη χώρα για να είμαστε εθνικά αυτάρκεις και κυρίαρχοι απαιτεί την πλειοψηφία του 51% και κοινωνική συμφωνία. Όχι γιατί έχουμε κρίση, και μας τις επιβάλλει ο ξένος παράγων, αλλά γιατί αυτές ακριβώς χρειαζόμαστε για να μην είμαστε εξαρτώμενοι και ποδηγετούμενοι.
Ζητούνται, λοιπόν, ικανοί «παραμυθάδες» για το νέο εθνικό αφήγημα και ακόμα πιο ικανοί και πιο πολλοί μάστορες που θα συνωμοτήσουν υπέρ της χώρας. Το σύμπαν, που λέει και ο Πάολο Κοέλιο, δυστυχώς, δε φαίνεται να συνωμοτεί υπέρ μας, προς το παρόν τουλάχιστον.
aixmi.gr
Δήλωση του αμερικάνου διπλωμάτη Χένρι Κίσινγκερ, το Νοέμβριο του 1973, που δημοσιεύτηκε στην Ελλάδα το 1997 και πηγή ήταν, υποτίθεται, η Turkish Daily News της 17.2.1997.
Η έρευνα για την πατρότητα της δήλωσης απέδειξε ότι και πλαστή ήταν και είχε ξαναδημοσιευτεί στην Ελλάδα το 1987. (Οι μύθοι που μένουν, Πάσχος Μανδραβέλης, Καθημερινή, 22.03.2014)
Η δήλωση μπορεί να μην έγινε ποτέ, αλλά ο μύθος της διατηρήθηκε για πολλά χρόνια, διαμορφώνοντας συνειδήσεις, κρατούσες απόψεις σε ποικίλες παραλλαγές, ανάλογα με το επίπεδο μόρφωσης και τις προθέσεις του (πολιτικού ή μη) αφηγητή.
Μάλιστα σε εποχές πριν το διαδίκτυο φιλοξενήσει και διατηρήσει «ζωντανή» οποιαδήποτε αληθινή, πλαστή ή ψεύτικη είδηση.
Xωρίς να έχω καμιά πρόθεση να μειώσω την επιστημονική αρτιότητα της πρόσφατης έρευνας του Πανεπιστημίου Μακεδονίας σε συνεργασία με το Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδας και το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, πόσο μάλλον τη συμβολή της επιστήμης στο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι, τα ευρήματα της έρευνας (75,25% των ερωτηθέντων πιστεύει ότι η κρίση της ελληνικής οικονομίας ήταν προσχεδιασμένη από διάφορα εξωθεσμικά κέντρα, 68,66% υποστηρίζει ότι το φάρμακο ενάντια στον καρκίνο έχει βρεθεί αλλά δεν δίνεται σε ευρεία κυκλοφορία, 58,74% ισχυρίζεται ότι η επίθεση στους δίδυμους πύργους ήταν αποτέλεσμα καλά οργανωμένου σχεδίου των ΗΠΑ για να επιβάλουν την εξωτερική τους πολιτική, το 60,86% των συμμετεχόντων στην έρευνα να πιστεύουν στην εβραϊκή καταγωγή του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη) που στοιχειοθετούν το άρθρο της Ιωάννας Φωτιάδη (στην Καθημερινή 18.07.14) με τίτλο “΄Ελληνες καχύποπτοι φτιάχνουν νέους μύθους” δεν εξηγούν επαρκώς αυτό που οι ερευνητές υποστηρίζουν: «H οικονομική κρίση φαίνεται ότι επιδεινώνει φαινόμενα ανορθολογικής πολιτικής σκέψης».
Τόσο ο μύθος της δήλωσης του Κίσινγκερ όσο και το ότι οι 3 στους 4 Έλληνες πιστεύουν ότι η κρίση είναι ξενόφερτη αποδεικνύει γιατί σαν λαός είμαστε ευάλωτοι στις θεωρίες συνωμοσίας.
Γιατί έχουμε εθιστεί στο να προσδιοριζόμαστε με βάση τον εχθρό που μας επιβουλεύεται διαρκώς από τότε που στήσαμε ένα κράτος. Στο «Κατασκευάζοντας τον εχθρό», ο Ουμπέρτο Έκοπεριγράφει την αναγκαιότητα της ύπαρξης του εχθρού, προκειμένου να ορίσουμε την ταυτότητά μας αλλά και να επιβεβαιώσουμε το σύστημα αξιών μας. Από την Μεταπολίτευση και μέχρι τις μέρες που διάγουμε, το πολιτικό σύστημα κατασκευάζει εχθρούς με ευκολία και αποτυγχάνει να κατασκευάσει θεσμούς που θα εμπιστεύονται οι πολίτες και να εμφυσήσει τον ορθολογισμό στην ελληνική κοινωνία.
Η ευθύνη ανήκει στους δημαγωγούς και λοιπούς δημοσιολόγους που προτίμησαν διαχρονικά να επενδύουν στον ετεροπροσδιορισμό της χώρας, στον ακατάσχετο λαϊκισμό και στη συστηματική και συστημική καλλιέργεια διχόνοιας και διπολισμού, εκμεταλλευόμενοι απλά τα χαρακτηριστικά των Ελλήνων: Πατριωτικός ζήλος, δημοκρατικό ένστικτο, ευαισθησία, θρησκευτικό συναίσθημα, πάθος για την πολιτική και τη διαβούλευση (συνήθως, μονόλογοι «κουφών») αλλά κι έλλειψη Παιδείας, μοιρολατρία, και εθισμός στη μετάθεση ευθυνών (από τον πολίτη στο κράτος, από εκεί στα κόμματα που κυβέρνησαν με την ψήφο μας, και από εκεί στον αόρατο εξωτερικό εχθρό που μας επιβουλεύεται. Άραγε πάει και πιο πέρα;).
Χαμηλή κοινωνική εμπιστοσύνη, μικρή πίστη στους πολιτικούς, έλλειψη Παιδείας, όλα ευρήματα της έρευνας του ΠΑΜΑΚ, δεν είναι όψιμα χαρακτηριστικά του έθνους μας που βρίσκεται σε κρίση. Ούτε η πίστη στο έργο της Εκκλησίας ως θεσμού, αφού στη σχέση Εκκλησίας-Κράτους ποτέ δεν μπήκαν σαφή όρια. Άρα, αν τοποθετηθούμε με βάση το πρόβλημα που είναι η έλλειψη Παιδείας και η απουσία θεσμών και το παραδεχτούμε, μόνο τότε θα αναζητήσουμε τα αίτια που 68% των ερωτηθέντων στην έρευνα πιστεύουν ότι το φάρμακο για το καρκίνο βρέθηκε, αλλά δε μας το λένε, μας ψεκάζουν κλπ.
Βρίσκω πιο χρήσιμο από το να ειρωνευόμαστε αλλήλους για το επίπεδό μας, να αφήσουμε το σπορ του λαϊκισμού και να κατασκευάσουμε μια διαφορετική θεωρία συνωμοσίας. Αυτή τη φορά, του… καλού, που να εξηγεί γιατί έχουμε ανάγκη τις μεταρρυθμίσεις. Με άλλα λόγια, να ξέρουμε την υφιστάμενη κατάσταση (όσο κακή κι αν είναι), το στόχο μας και τη στρατηγική για να φτάσουμε εκεί.
Να αποκτήσουμε ταυτότητα, δηλαδή. Η συνωμοσία των μεταρρυθμίσεων που επιβάλλεται να γίνουν στη χώρα για να είμαστε εθνικά αυτάρκεις και κυρίαρχοι απαιτεί την πλειοψηφία του 51% και κοινωνική συμφωνία. Όχι γιατί έχουμε κρίση, και μας τις επιβάλλει ο ξένος παράγων, αλλά γιατί αυτές ακριβώς χρειαζόμαστε για να μην είμαστε εξαρτώμενοι και ποδηγετούμενοι.
Ζητούνται, λοιπόν, ικανοί «παραμυθάδες» για το νέο εθνικό αφήγημα και ακόμα πιο ικανοί και πιο πολλοί μάστορες που θα συνωμοτήσουν υπέρ της χώρας. Το σύμπαν, που λέει και ο Πάολο Κοέλιο, δυστυχώς, δε φαίνεται να συνωμοτεί υπέρ μας, προς το παρόν τουλάχιστον.
aixmi.gr
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.