Δεν υπάρχει βαρύτερη προσβολή στη δημοκρατία από την προληπτικού χαρακτήρα κρατική παρέμβαση που αποσκοπεί στο να αποτραπεί η αποκάλυψη γεγονότων δημόσιου ενδιαφέροντος. Είναι δηλωτική βαθιάς φαυλότητας και χαρακτηριστική αποκλειστικά ολοκληρωτικού καθεστώτος.
Προσοχή: όπως και αν έχουν προκύψει τα γεγονότα, όποια και αν είναι αυτά, με ό,τι και αν συνεπάγονται –πιθανά επιμέρους αδικήματα που τελούνται κατά την καταγραφή των γεγονότων και την κτήση ή διακίνηση του σχετικού υλικού είναι αυτοτελή, ενώ το δικαίωμα στη δημοσίευση παραμένει υπέρτερο, εφ’ όσον αυτά έχουν καταγραφεί ως γεγονότα.
Προβληματισμός για τα όρια του δικαιώματος στη δημοσίευση χωρεί μόνον για την περίπτωση εμπόλεμης κατάστασης (μεγάλο θέμα συζήτησης αυτό για τις σύγχρονες δημοκρατίες από μόνο του). Εξ ου και τα ολοκληρωτικά καθεστώτα κηρύσσουν στρατιωτικό νόμο –για να χαλκεύσουν ισοδύναμη κατάσταση με την εμπόλεμη, και να ανακηρύξουν έτσι τους εαυτούς τους σε ταγούς του μονόδρομου, ευλογημένους του ιστορικού πεπρωμένου της χώρας κι εκλεκτούς διαχειριστές του εθνικού συμφέροντος που, κατά το σκεπτικό τους, διακυβεύεται. Σας μοιάζει με κάτι αυτό;
Η Ελλάδα όμως δεν τελεί σε εμπόλεμη κατάσταση, για να προβληματιζόμαστε για τα όρια του δικαιώματος στην πληροφόρηση. Μπορεί η Ελλάδα της κρίσης να κατάντησε να έχει εκχωρήσει μέρος της εθνικής της κυριαρχίας, αλλά δεν είναι σε εμπόλεμη κατάσταση –τουλάχιστον όχι ρητά κι επισήμως. Η διατεταγμένη από τους δανειστές διαχείριση της κρίσης την έφθασε μόνο μέχρι του σημείου που, σύμφωνα με τον Πρωθυπουργό, «κατά την κοινή λογική, η δημοκρατία δεν θα μπορούσε να αντέξει». Ωστόσο, πάντα σύμφωνα με τον Πρωθυπουργό, αυτή ακριβώς η κοινή λογική τελικά «διαψεύστηκε», όπως ο ίδιος διαβεβαίωσε ότι πιστεύει μιλώντας σε διεθνές ακροατήριο.
Ας αναρωτηθούμε, όμως, αλήθεια: Πράγματι διασώθηκε τελικά η δημοκρατία; Ή μήπως προδόθηκε τελικά ο Πρωθυπουργός, καθώς προσπαθούσε να φέρει σε πέρας το ανίερο έργο του να μας λέει μόνο ότι άντεξε η δημοκρατία; Διότι αν πράγματι άντεξε, και ο Πρωθυπουργός πιστεύει ότι διέψευσε όσους ανησυχούσαν για την τύχη της δημοκρατίας στην Ελλάδα της κρίσης, πώς είναι τότε δυνατόν η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου να παραγγέλνει προληπτική απαγόρευση αποκαλύψεων όπως γίνεται στα ολοκληρωτικά καθεστώτα, και στη συγκεκριμένη περίπτωση μάλιστα αμέσως μετά από αίτημα του υπουργού του της Δημόσιας Τάξης;
Θεωρεί ο Πρωθυπουργός ότι ένα τέτοιο αιμομικτικό επεισόδιο μια τέτοιαν ώρα και μια τέτοια δικαστική εξέλιξη τον κάνει πιστευτό ως προς την τύχη της δημοκρατίας; Νομίζει ότι μπορεί να κρύβεται πίσω από την επίφαση ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης, όταν αυτή καθαυτή η φύση των εν λόγω αποκαλύψεων συνδέεται ακριβώς με το καυτό θέμα της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης έναντι της Εκτελεστικής Εξουσίας; Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει, Γιάννης σερβίρει, Γιάννης φέρνει το λογαριασμό, Γιάννης τα σπάει, όλα τα κάνει αυτός ο Γιάννης; Ή μήπως θεωρούν Σαμαράς, Βενιζέλος και οι συν αυτοίς πως ευσταθεί και είναι επαρκής ο αμιγώς προσχηματικός αφορισμός ότι η προστασία των δημοκρατικών αρχών και κανόνων στην προκείμενη περίπτωση λειτουργούν υπερασπιστικά προς τη Χρυσή Αυγή;
Τίποτε δεν λειτουργεί ευνοϊκότερα για τη Χρυσή Αυγή από τα τελευταία αλλεπάλληλα πλήγματα στη δημοκρατία από κυβέρνηση και Δικαιοσύνη –ακριβώς αυτά τα κάτι τέτοια είναι που προετοιμάζουν το έδαφος, ώστε να μπορεί να ελπίζει η Χρυσή Αυγή ότι πολύ ευκολότερα θα καταλύσει πλήρως τη δημοκρατία μια μέρα.
Και τίποτε δεν την θρέφει περισσότερο από αυτού του είδους τις μεθοδεύσεις. Ή μήπως, σύμφωνα με τον Πρωθυπουργό, τέτοιοι φόβοι δεν ευσταθούν, μόνο και μόνο διότι παρόμοιες προειδοποιήσεις υποτίθεται ότι του είχε εκθέσει ο Μπαλτάκος; Μα, ο Μπαλτάκος δεν κρίνεται για τους φόβους του, αλλά, αντιθέτως, για την ενθάρρυνση που αρμοδίως απέλαβε.
«Μην αφήσουμε να γίνει η Χρυσή Αυγή ρυθμιστής…» Χα! Ποιοι το λένε αυτό… Όσοι την έστελναν να κάνει για λογαριασμό τους τη βρομοδουλειά στις διαδηλώσεις πλάι-πλάι με τα ΜΑΤ! Αυτήν τη βρομοδουλειά και την άλλη στις λαϊκές και τις γειτονιές! Και το ίδιο περί ρυθμιστή παπαγαλίζουν τώρα όσοι πρόστυχοι διαφήμιζαν πριν από λίγο καιρό το… «προσκοπικό και κοινωνικό έργο της», τα συσσίτια μόνο για Έλληνες, τους οργισμένους εθνικούς λεβέντες που τάχα διευκόλυναν γιαγιούλες στα ΑΤΜ, και πολλά-πολλά άλλα αηδιαστικά που έστρωσαν τελικά παχύ-παχύ το χαλί του ρυθμιστή στα πόδια της Χρυσής Αυγής για να περνάει αυτή πατώντας κορδωμένη πάνω του με μουσική υπόκρουση κιόλας! Λίγη τσίπα, ωρέ!
Τι φοβούνται τώρα, λοιπόν, οι παραγωγοί και σκηνοθέτες του δράματος; Μη τυχόν τους βγάζουν οι κομπάρσοι τους ένα βίντεο στη φόρα κάθε τόσο; Ας βρουν την τόλμη να αξιώσουν να βγει στο φως όλο το υλικό αμέσως. Ή μήπως θα κλείσει η κυρία Εισαγγελέας και το Διαδίκτυο, αλά τούρκα;
Το μόνο που μπορεί να αντιπαλέψει αποτελεσματικά τη Χρυσή Αυγή είναι η ανόθευτη και ειλικρινής πίστη στη δημοκρατία, ο ανθρωπισμός και η έντιμη σχέση με τα γεγονότα. Όποιος κατά τούτα υπολείπεται δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τη Χρυσή Αυγή –πόσο μάλλον όταν δεν το θέλει κιόλας στην πραγματικότητα, ακριβώς επειδή κατά τούτα υπολείπεται.
Προβληματισμός για τα όρια του δικαιώματος στη δημοσίευση χωρεί μόνον για την περίπτωση εμπόλεμης κατάστασης (μεγάλο θέμα συζήτησης αυτό για τις σύγχρονες δημοκρατίες από μόνο του). Εξ ου και τα ολοκληρωτικά καθεστώτα κηρύσσουν στρατιωτικό νόμο –για να χαλκεύσουν ισοδύναμη κατάσταση με την εμπόλεμη, και να ανακηρύξουν έτσι τους εαυτούς τους σε ταγούς του μονόδρομου, ευλογημένους του ιστορικού πεπρωμένου της χώρας κι εκλεκτούς διαχειριστές του εθνικού συμφέροντος που, κατά το σκεπτικό τους, διακυβεύεται. Σας μοιάζει με κάτι αυτό;
Η Ελλάδα όμως δεν τελεί σε εμπόλεμη κατάσταση, για να προβληματιζόμαστε για τα όρια του δικαιώματος στην πληροφόρηση. Μπορεί η Ελλάδα της κρίσης να κατάντησε να έχει εκχωρήσει μέρος της εθνικής της κυριαρχίας, αλλά δεν είναι σε εμπόλεμη κατάσταση –τουλάχιστον όχι ρητά κι επισήμως. Η διατεταγμένη από τους δανειστές διαχείριση της κρίσης την έφθασε μόνο μέχρι του σημείου που, σύμφωνα με τον Πρωθυπουργό, «κατά την κοινή λογική, η δημοκρατία δεν θα μπορούσε να αντέξει». Ωστόσο, πάντα σύμφωνα με τον Πρωθυπουργό, αυτή ακριβώς η κοινή λογική τελικά «διαψεύστηκε», όπως ο ίδιος διαβεβαίωσε ότι πιστεύει μιλώντας σε διεθνές ακροατήριο.
Ας αναρωτηθούμε, όμως, αλήθεια: Πράγματι διασώθηκε τελικά η δημοκρατία; Ή μήπως προδόθηκε τελικά ο Πρωθυπουργός, καθώς προσπαθούσε να φέρει σε πέρας το ανίερο έργο του να μας λέει μόνο ότι άντεξε η δημοκρατία; Διότι αν πράγματι άντεξε, και ο Πρωθυπουργός πιστεύει ότι διέψευσε όσους ανησυχούσαν για την τύχη της δημοκρατίας στην Ελλάδα της κρίσης, πώς είναι τότε δυνατόν η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου να παραγγέλνει προληπτική απαγόρευση αποκαλύψεων όπως γίνεται στα ολοκληρωτικά καθεστώτα, και στη συγκεκριμένη περίπτωση μάλιστα αμέσως μετά από αίτημα του υπουργού του της Δημόσιας Τάξης;
Θεωρεί ο Πρωθυπουργός ότι ένα τέτοιο αιμομικτικό επεισόδιο μια τέτοιαν ώρα και μια τέτοια δικαστική εξέλιξη τον κάνει πιστευτό ως προς την τύχη της δημοκρατίας; Νομίζει ότι μπορεί να κρύβεται πίσω από την επίφαση ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης, όταν αυτή καθαυτή η φύση των εν λόγω αποκαλύψεων συνδέεται ακριβώς με το καυτό θέμα της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης έναντι της Εκτελεστικής Εξουσίας; Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει, Γιάννης σερβίρει, Γιάννης φέρνει το λογαριασμό, Γιάννης τα σπάει, όλα τα κάνει αυτός ο Γιάννης; Ή μήπως θεωρούν Σαμαράς, Βενιζέλος και οι συν αυτοίς πως ευσταθεί και είναι επαρκής ο αμιγώς προσχηματικός αφορισμός ότι η προστασία των δημοκρατικών αρχών και κανόνων στην προκείμενη περίπτωση λειτουργούν υπερασπιστικά προς τη Χρυσή Αυγή;
Τίποτε δεν λειτουργεί ευνοϊκότερα για τη Χρυσή Αυγή από τα τελευταία αλλεπάλληλα πλήγματα στη δημοκρατία από κυβέρνηση και Δικαιοσύνη –ακριβώς αυτά τα κάτι τέτοια είναι που προετοιμάζουν το έδαφος, ώστε να μπορεί να ελπίζει η Χρυσή Αυγή ότι πολύ ευκολότερα θα καταλύσει πλήρως τη δημοκρατία μια μέρα.
Και τίποτε δεν την θρέφει περισσότερο από αυτού του είδους τις μεθοδεύσεις. Ή μήπως, σύμφωνα με τον Πρωθυπουργό, τέτοιοι φόβοι δεν ευσταθούν, μόνο και μόνο διότι παρόμοιες προειδοποιήσεις υποτίθεται ότι του είχε εκθέσει ο Μπαλτάκος; Μα, ο Μπαλτάκος δεν κρίνεται για τους φόβους του, αλλά, αντιθέτως, για την ενθάρρυνση που αρμοδίως απέλαβε.
«Μην αφήσουμε να γίνει η Χρυσή Αυγή ρυθμιστής…» Χα! Ποιοι το λένε αυτό… Όσοι την έστελναν να κάνει για λογαριασμό τους τη βρομοδουλειά στις διαδηλώσεις πλάι-πλάι με τα ΜΑΤ! Αυτήν τη βρομοδουλειά και την άλλη στις λαϊκές και τις γειτονιές! Και το ίδιο περί ρυθμιστή παπαγαλίζουν τώρα όσοι πρόστυχοι διαφήμιζαν πριν από λίγο καιρό το… «προσκοπικό και κοινωνικό έργο της», τα συσσίτια μόνο για Έλληνες, τους οργισμένους εθνικούς λεβέντες που τάχα διευκόλυναν γιαγιούλες στα ΑΤΜ, και πολλά-πολλά άλλα αηδιαστικά που έστρωσαν τελικά παχύ-παχύ το χαλί του ρυθμιστή στα πόδια της Χρυσής Αυγής για να περνάει αυτή πατώντας κορδωμένη πάνω του με μουσική υπόκρουση κιόλας! Λίγη τσίπα, ωρέ!
Τι φοβούνται τώρα, λοιπόν, οι παραγωγοί και σκηνοθέτες του δράματος; Μη τυχόν τους βγάζουν οι κομπάρσοι τους ένα βίντεο στη φόρα κάθε τόσο; Ας βρουν την τόλμη να αξιώσουν να βγει στο φως όλο το υλικό αμέσως. Ή μήπως θα κλείσει η κυρία Εισαγγελέας και το Διαδίκτυο, αλά τούρκα;
Το μόνο που μπορεί να αντιπαλέψει αποτελεσματικά τη Χρυσή Αυγή είναι η ανόθευτη και ειλικρινής πίστη στη δημοκρατία, ο ανθρωπισμός και η έντιμη σχέση με τα γεγονότα. Όποιος κατά τούτα υπολείπεται δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τη Χρυσή Αυγή –πόσο μάλλον όταν δεν το θέλει κιόλας στην πραγματικότητα, ακριβώς επειδή κατά τούτα υπολείπεται.
by Sotos
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.