Μας τα πήρατε όλα..εκτός από τα όνειρά μας!

Γράφει η Alma Libre

Ανοίγω την τηλεόραση, μιλάω με γνωστούς και φίλους, περπατάω στο δρόμο, περιμένω το λεωφορείο στη στάση...όπου σταθώ κι όπου βρεθώ αντιμετωπίζω την ίδια κατάσταση. Βλέπω και ακούω απελπισμένους, απογοητευμένους ανθρώπους που έχουν χάσει, όχι τα λεφτά ή τα σπίτια τους, αλλά το πιο βασικό, την ελπίδα, την όρεξη για ζωή. 

Τα λόγια τους κατακλύζουν το μυαλό μου: <<Eμείς είμαστε τα ανθρωπάκια, δεν αξίζουμε τίποτα γι'αυτούς. Τι θα απογίνουμε, εμείς και τα παιδιά μας; Δεν υπάρχει μέλλον>>. T'ακούω όλα αυτά και το μόνο που θέλω να κάνω είναι να φωνάξω με όλη μου τη δύναμη, να ουρλιάξω: <<Aρκετά!>> 

Ανήκω σε κεινη τη ''χαμένη γενιά'' που πέρασε ένα μεγάλο μέρος της εφηβείας και ενηλικιώθηκε τη περίοδο της κρίσης. Ανήκω σε κεινο το σμήνος των πουλιών που ανοίγουν τα τσακισμένα τους φτερά και πετάνε μακριά, αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον. Ανήκω σε κεινη τη γενιά που ορισμένοι κύριοι προσπάθησαν και προσπαθούν να της κλέψουν το χαμόγελο, κι όμως αυτή συνεχίζει να χαμογελά, να αγωνίζεται, να ελπίζει, να ερωτεύεται, να διασκεδάζει. 

Γιατί μπορείτε να μας πάρετε τα πάντα, εκτός από τα όνειρά μας, τα μόνα μας όπλα. Μ'αυτά θα σας πολεμήσουμε. Δεν θα μας διώξετε εσείς, γιατί όση εξουσία κι αν έχετε, είστε ασήμαντοι, μικροί, τιποτένιοι μπροστά μας. Εγώ θα μείνω 

ΕΔΩ, στη χώρα μου, στη γη των προγόνων μου, σ'αυτή τη γη που κάθε εκατοστό της είναι βαμμένο από το αίμα που έχυσαν στο βωμό της ελευθερίας. Εγώ θα μείνω ΕΔΩ, θα δουλέψω και θα πετύχω 

ΕΔΩ, θα γεννήσω και θα μεγαλώσω τα παιδιά μου ΕΔΩ, θα γεράσω και θα πεθάνω εδώ. Δε θα με βρει σε ξένη γη ο θάνατος. <<Εἶναι γλυκύς ὁ θάνατος ὅταν κοιμώμεθα εἰς τὴν πατρίδα>>. Εγώ θα μείνω 

ΕΔΩ για να έχω τη χαρά να σας δω να φεύγετε τρέχοντας. Γιατί είμαι νέα και τα όνειρά μου με πάνε πέρα από αυτόν τον μίζερο κόσμο που σχεδιάσατε για μενα, χωρίς εμένα. ''Αξιότιμοι'' ''κύριοι'' υπουργοί και βουλευτές, όσα νομοσχέδια κι αν ψηφίσει η ''σταθερή'' και ''αξιόπιστη'' κυβέρνησή σας, το πνεύμα μου, δε θα το υποτάξει. <<Δε θα μου πάρετε την αστραπή μέσα από τα χέρια>>. 

Όχι, δε θα σας κάνω τη χάρη να στερηθώ ούτε τον τόπο που μεγάλωσα, ούτε και τους δικούς μου ανθρώπους επειδή η αφεντιά σας τυφλώθηκε από την δίψα για εξουσία. Δε θα σας κάνω τη χάρη να προσθέσω το όνομά μου στη λίστα με τους χιλιάδες αυτόχειρες που εσείς οδηγήσατε σ'αυτή τη κατάσταση. 

Γιατί δεν αυτοκτόνησαν, εσείς τους σκοτώσατε. Έχετε το θράσος να μιλάτε για φασισμό, ενώ οι χειρότεροι φασίστες είστε εσείς. Βγαίνετε και φλυαρείτε στα κανάλια δίχως ίχνος ντροπής, κάνετε τη λέξη δημοκρατία να ακούγεται σαν βρισιά και ζητάτε από εμένα να κάνω θυσίες; 

Προσκυνάτε τους δανειστές, σέρνεστε στα πόδια τους σαν ελεεινά σκουλήκια, κοροιδεύετε τον λαό και ζητάτε την ψήφο μου; 

Ποια τιμωρία είναι άραγε αρκετή για εσάς; Σε περιπτώσεις εθνικής προδοσίας εφαρμόζεται η εσχάτη των ποινών, η θανατική καταδίκη. Όμως όχι, δεν σας αξίζει κάτι τέτοιο! 

Μια τέτοια κίνηση θα σας καθιστούσε θύματα και θα σας δικαίωνε στη συνείδηση πολλών αγνών ανθρώπων. 

Αυτό που σας αξίζει είναι να σας ρίξουμε στον Καιάδα της πολιτικής ιστορίας, κι από κει, ανήμποροι, να μας βλέπετε να χτίζουμε τη χώρα από την αρχή. Ξέρω πως τα λόγια μου σας φαίνονται αστεία, και άξια χλευασμού. 

Γελάστε...γελάστε τώρα που μπορείτε, γιατί οι μέρες της κυβέρνησής σας είναι λιγοστές. Η λήθη σας καλεί!

logiosermis.net