Ουδέποτε θα μπορούσε να υπάρξει μέσα σε ένα σάπιο περιβάλλον ένας υγιής οργανισμός. Όποιος πιστεύει πως κάτι τέτοιο δύναται να συμβεί, είναι επιεικώς ‘’ευτυχής’’ με την συμπαθή έννοια του όρου, με την άλλη όμως, εκείνη που στερείται συμπαθείας, βλάξ.
Αυτή την στιγμή το κράτος νοσεί κατά την γνώμη μερικών, κατά την γνώμη κάποιων άλλων πνέει τα λοίσθια, και κατ’ άλλους που με οργή διαφωνούν, πως έχει ήδη πεθάνει. Όλοι όμως συμφωνούν αν βάλουν λίγο νερό στο κρασί τους, πως από καιρό ευρίσκεται σε κλινήρη στάση, θέση, πείτε το όπως εσείς θέλετε, το αποτέλεσμα δεν πρόκειται να αλλάξει, είτε δεχθούμε πως το θύμα αναπνέει είτε όχι.
Το κράτος λοιπόν ως ζων οργανισμός παλεύει να σωθεί μέσα από τις διαδικασίες που έχουν επιλεγεί από αυτό, για τον λόγο αυτόν. Οι διαδικασίες αυτές δεν είναι άλλες από την εφαρμογή των νόμων που έχει θεσπίσει για την αυτοσυντήρησή του, αλλά και από την επιλογή των νέων που θεσπίζει προς την σωτηρία του εαυτού του, την ώρα που αντιλαμβανόμεθα όλοι, πως όλες αυτές οι επιλεγείσες διαδικασίες σαφώς και ομοιάζουν με την δόση του φαρμάκου που χορηγείται σε κάποιον ασθενή.
Ποιο κύτταρο όμως μπορεί να παραμείνει υγιές επί μακρόν εν μέσω γενικευμένης λοιμώξεως αλλά και πιο ποιο άλλο δύναται να ελπίζει πως θα παραμείνει ως τέτοιο; Κανένα λογικά σκεπτόμενο και ως τέτοιο, οδηγούμενο από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης αρνείται να συμπαρασταθεί.
Επιλέγοντας λοιπόν ''ορθά'' το σώμα-κράτος, απαιτεί τη θρέψη του εξ’ όλων εκείνων των θρεπτικών ουσιών που επί σειρά ετών συσσώρευε ως ‘’λίπος’’ και αρχίζει να καταναλώνει ...με την σύνεση του ατόμου που αντιμετωπίζει τον πνιγμό, ξεκινώντας από τα μακρινά του άκρα.
Τα πέλματα λοιπόν πρώτα. Τα πλέον ευάλωτα. Πρώτα οι φτωχοί…
Τώρα μια και εμπεδώσαμε το παράδειγμα, ας αναρωτηθούμε ποιος θαρρεί πως μπορεί να παραμείνει ‘’πλούσιος’’ ή έστω άξιος, σε ένα περιβάλλον φτωχό που καλείται επιπλέον της φτώχειας του, να συνδράμει και να στέκεται αρωγός με όποιο τρόπο μπορεί, διότι αυτός είναι ο εκ γενετής ρόλος του; Πώς μπορεί ο μηρός να μην αναμένει την σειρά του, όταν το στόμα έχει καταβροχθίσει το γόνατο;
Και το κράτος-ασθενής γνωρίζει. Γνωρίζει πως χωρίς πόδια δεν θα μπορέσει να φτάσει μέχρι την γωνία όπου μπορεί κάποιος φιλεύσπλαχνος συγγενής μπορεί να του αφήσει κάποιο κεσέ με αποφάγι. Και ό του θαύματος ο επικαλούμενος συγγενής, του αφήνει κάθε φορά και από κάτι μέσα στον κεσέ, αλλά μια και διακατέχεται από κάποιο είδος καταξιωμένης διαστροφικής πονηρίας, του επιβάλλει μία μπουκιά ''γόνατο'' με αντάλλαγμα λίγο ακόμη ορό.
Πάει και η μικρομεσαία τάξη. Καταναλώθηκε… Σειρά έχει τώρα η αμιγώς μεσαία. Και το φθαρμένο σαρκίο πάλλεται, σαλεύει και λέει πως ελπίζει πως θα σταματήσει έστω πριν το υπογάστριο, μα μέσα από όλη αυτήν τη διαδικασία έχει συμβεί ένα θαύμα. Το στόμα του ασθενούς έχει μεγαλώσει γιατί χωρίς τα πέλματα που το στήριζαν χρειάζεται όλο και μεγαλύτερες δόσεις γεύματος και αρχίζει η κατρακύλα… και ο κεσές με το αποφάγι όλο έρχεται κοντά και όλο απομακρύνεται…
Μα το μυαλό του ασθενούς που αποφασίζει δεν φταίει. Ομοιάζει και αυτό σε αδιέξοδο τρωτό και κατευθυνόμενο. Άβουλο ταγμένο στις προτροπές των έξωθεν καλοθελητών που μαθαίνουν από τις συσπάσεις του ασθενούς τους και γίνονται ολοένα και καλύτεροι.
Ο κ. Στουρνάρας δεν έχει καμία ευθύνη έναντι ημών. Την ευθύνη την έχει έναντι εκείνων που υπηρετεί. Οι εργοδότες του δεν είμαστε εμείς οι Έλληνες, είναι οι ξένοι. Εμείς, τα ασθενή κύτταρα του κλινήρους σώματος υπακούμε από έλλειψη ελπίδας και αναμένουμε το μοιραίο, ως ώριμοι Εβραίοι μιας άλλης εποχής.
Αν δεν ήταν ο κ. Στουρνάρας, θα ήταν στην θέση του ο κ, Κώνστας ή κάποιος άλλος θιασώτης αυτής της συνταγής, ταγμένος στις υπηρεσίες των άλλων, άλλωστε το γιατρικό πότε το επέλεξε το σώμα; Πότε χρειάστηκε η σύμφωνη γνώμη του αδαούς και εντελώς άσωτου ασθενή; Ποτέ φαντάζομαι. Το μόνο χρειαζόταν ήταν, το που να βάλει ο ανήμπορος την υπογραφή του και αυτή όχι μόνος αλλά δια μέσου κάποιου αυστηρά επιλεγμένου ανθρώπου της εμπιστοσύνης του ιατρού για σιγουριά, όπου και αποδεδειγμένα θα νοιαζόταν ο νοσοκόμος-υπάλληλος περισσότερο για την επιτυχία της συνταγής, παρά για την επιβίωση του αρρώστου…
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.