Υπάρχει φιλότιμο;

ΦΙΛΟΤIΜΟ

Αυτη η λεξη που επηρμένα συνηθίζουμε να λεμε, πως την συναντάς μόνο στην Ελληνική υπάρχει στις μέρες μας;

Νομίζω ότι δεν υπάρχει. Πολλά τα παραδείγματα διαφθοράς στην πρόσφατη ελληνική ιστορία. Το ενδιαφέρον χάνεται σιγά- σιγά από την πολιτική. Ο καθένας ασχολείται είτε για να «φάει» είτε από «ψώνιο». Κανένας δεν τολμά να παραδεχθεί ότι ασχολείται από ενδιαφέρον. Όσοι θεωρούνται καλοί, το κάνουν από «ψώνιο». Ενώ όσοι θεωρούνται κακοί, το κάνουν για να «φάνε».

Αυτή είναι η ελληνική πολιτική σκηνή στις αρχές του 21ου αιώνα. Και ο καθένας μπορεί να καταλάβει ότι έτσι είναι και η Ελλάδα του 2013. Αναρωτιόμαστε για ποιο λόγο έφτασε η χώρα σε αυτή την άθλια οικονομική κατάσταση και δεν μπορώ να καταλάβω το λόγο. Όταν ψηφίζουμε πολιτικούς που η ανακολουθία σε αυτά που λένε και αυτά που κάνουν είναι τόσο μεγάλη, πώς αυτή η χώρα να σταθεί;

Βλέπω τα ΜΜΕ να προβάλουν διάφορους, λες και μας έχουν σώσει, και ειλικρινά μου δημιουργήθηκε αυτό το ερώτημα. Για ποιο λόγο προβάλλεται κάποιος; Υπάρχουν άνθρωποι που προβάλλονται θετικά από τα media χωρίς να έχουν επιδείξει κανένα έργο; Υπάρχουν άνθρωποι που προβάλλονται θετικά, ενώ το έργο τους είναι αρνητικό.

Υπάρχει φιλότιμο όταν όλοι οι πολιτικοί κοιτάνε το PSI ενώ οι άνεργοι ξεπερνούν το 1 εκατομμύριο;

Υπάρχει φιλότιμο όταν η κυβερνήσεις κοιτάνε να πληρώσουν τους δανειστές στο 100% των κεφαλαίων τους, ενώ δεν δίνουν σημασία στον άστεγο;

Υπάρχει φιλότιμο όταν έχουν κυριολεκτικά εκχωρήσει την οικονομική πολιτική στους δανειστές; Όχι, δεν υπάρχει.

Και δεν υπάρχει, επειδή εμείς επιλέγουμε να μην υπάρχει. Επιλέγουμε ανθρώπους ανεπαρκείς και ανέντιμους. Τώρα που μας βάζουν το μαχαίρι στο κόκαλο συνειδητοποιούμε τι λάθη κάναμε. Δυστυχώς, όμως, δεν θέλουμε να αλλάξουμε. Γιατί πάλι οι ίδιοι θα είναι υποψήφιοι.

Οι δικοί μας Ιούδες, πολιτικοί και οι συν αυτοίς, για να σταυρώσουν την Ελλάδα, εδώ και τριάντα χρόνια έχουν πάρει όχι μόνο τριάντα αργύρια ο καθένας τους, αλλά εκατομμύρια αργύρια και όχι μόνο δεν τα πέταξαν στα μούτρα των αρχιερέων του ΔΝΤ ή των Τραπεζιτών, αλλά τα επένδυσαν σε επαύλεις στην Εκάλη και σε νησιά στο Αιγαίο, σε offshore εταιρείες, σε επιχειρήσεις του συζύγου τους που αναλαμβάνει δημόσια έργα, σε καταθέσεις σε τράπεζες του εξωτερικού, σε πολυτελείς κατοικίες και εμπορικά κέντρα, ως μαθαίνουμε, σε κάθε σημείο του πλανήτη και σε ό,τι άλλο ένας σύγχρονος έλληνας πολιτικός χωρίς τσίπα μπορεί να κάνει.

Είναι λοιπόν αδικία κάθε πάσχα να κρεμάμε και να καίμε τον Ιούδα. Άνθρωπος ήταν, έκανε ένα τραγικό ανθρώπινο λάθος, αλλά στο τέλος νίκησε η ανθρωπιά του και αποφάσισε να το πληρώσει με το ακριβότερο «νόμισμα» που έχει αυτός «ο ντουνιάς και ο απάνω κόσμος»: με τη ζωή του.

Σε τούτους τους σημερινούς Ιούδες που μας καλούν να τους (ξανα) ψηφίσουμε για να ξαναπάρουν τα 30 αργύρια της προδοσίας και να εξασφαλίσουν την ασυλία για τα προηγούμενα, τι εκτίμηση μπορούμε να έχουμε; Που όταν η χώρα καίγεται, αυτοί αντί να σβήσουν τη φωτιά, βιάζονται πού θα επενδύσουν τα τελευταία αργύρια της προδοσίας τους, κατηγορώντας ότι ο άλλος έβαλε τη μεγαλύτερη πυρκαγιά;

Ο Ιούδας εξαγνίστηκε με το να δώσει το πολυτιμότερο πράγμα που είχε για να περάσει την κάθαρση, τη ζωή του, δίνοντάς μας ένα μάθημα ανθρωπιάς, τσίπας και φιλότιμου. Αυτά λείπουν από όσους σήμερα παρουσιάζονται ως σωτήρες αλλά είναι οι καταστροφείς της Ελλάδας.

Θα ήθελα να δω έναν από τους μεγάλους προδότες που τώρα μπορεί να είναι εντός ή εκτός Βουλής να δώσει πίσω τα 30 αργύρια και να βρει μια συκιά να κρεμαστεί.

Μόνο τότε μπορούμε να μιλάμε για την ανάκτηση του χαμένου, Ελληνικού φιλότιμου και ξέρω ότι θα χρειαστεί να περιμένω πολύ ακόμα....