Η βουλή των Ελλήνων, ένα ακατέργαστο διαμάντι

Γράφει ο Kωνσταντίνος Χνούδας

Όλοι οι πολίτες μίας χώρας έχουν μια άποψη, μία βούληση, μια επιθυμία που μπορούν να ποικίλλουν σε ένα πλήρες φάσμα. Καθώς αναγνωρίσαμε από την αρχαιότητα ότι περισσότερα είναι αυτά που μας ενώνουν και λιγότερα αυτά που μας χωρίζουν, θέσαμε με αυτήν την σκέψη τα θεμέλια για την δημοκρατία, με γνώμονα τον σεβασμό του συνάνθρωπου μας, του αδερφού μας. Δεν είναι τυχαίο πως ο  Συνταγματικός νόμος κάποιων χωρών ξεκινάει θέτοντας ως ιερό και απαραβίαστο την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Στην χώρα μας όμως δυστυχώς παρατηρούμε ένα μίσος των πολιτών απέναντι στη πολιτεία. Όταν σήμερα οι άνθρωποι μιλούν για πολιτική, διακρίνεται στον λόγο τους «βία» και «φόβος». Αναρωτιέται κανείς που πήγε ο καρποφόρος διάλογος που είχαν οι άνθρωποι όταν συζητούσαν κάποτε στην αρχαία αγορά, όπου εκεί επικρατούσε η σκέψη, η γνώση του ορθού, η σύνδεση, η εγκράτεια, η σωφροσύνη (αν και αυτό αποτελεί μια εξιδανίκευση).

Μπορεί ίσως εδώ να σκεφτόμαστε «που οδεύει άραγε αυτός ο κόσμος;» όμως η δημοκρατία είναι παρούσα και δεν έχει χάσει την αξία της. Στην γερμανική γλώσσα η αντίστοιχη λέξη της «ψήφος» είναι η «stimme» που σημαίνει φωνή. Όταν λοιπόν ρωτάς στα γερμανικά «ποιόν θέλεις να ψηφίσεις;» είναι σαν να ρωτάς «σε ποιόν θέλεις να δώσεις την φωνή σου;», θεωρώ πως εδώ οι Γερμανοί ευστόχησαν στην περιγραφή της σημασίας αυτής της λέξης. Είναι λοιπόν φανερό πως όταν καλείται ο λαός να ψηφίσει, καλείται να δώσει φωνή σε ανθρώπους με «ιδανική κοπή», ένας όρος που αναφέρεται στην προσπάθεια κοπής ενός διαμαντιού, ώστε να επιτευχθεί η μέγιστη λάμψη, καθώς αυτοί οι λίγοι, έχουν το χρέος να αντανακλούν κάθε δεσμίδα φωτός που προέρχεται από κάθε άτομο ξεχωριστά.

Είναι ωφέλιμο να υιοθετήσουμε μία σωστή αντίληψη της «ψήφου» και να εκμεταλλευτούμε τις δυνατότητες που μας παρέχει η δημοκρατία με σκοπό την ανάδειξη  μιας βουλής άξιας του τίτλου του κορυφαίου δημοκρατικού θεσμού μέσω του οποίου αντιπροσωπεύονται τα πολιτικά μας «πιστεύω».

Αν θέλουμε λοιπόν το διαμάντι της Ευρώπης, την Ελλάδα να την ξαναδούμε στην μέγιστη λάμψη της, όπως κάποτε φώτιζε όλο τον κόσμο, πρέπει πρώτα από όλα να κατανοήσουμε πως η μέγιστη λάμψη επιτυγχάνεται μονάχα με λευκό φως, και αυτό επειδή όπως ανακάλυψε ο Ισαάκ Νεύτων τον λευκό φως αποτελείται από το μείγμα όλων των χρωμάτων.

Ο καθένας ας δώσει μια δικιά του ερμηνεία για τα χρώματα που πρέπει να εκμεταλλευτούμε, το κόκκινο ας συμβολίζει την αγάπη και την αδελφότητα, το πράσινο την παιδεία και την αρετή, το μπλε την σοφία και ελευθερία. Όπως ο ζωγράφος χρησιμοποιεί συχνά όλα τα χρώματα για να μας μαγέψει με το έργο του, έτσι και εμείς έχουμε να χρησιμοποιήσουμε όλα τα χρώματα για την προαναφερόμενη μέγιστη λάμψη. Έτσι θα γίνει δυνατή η αλλαγή, την οποία τόσο επιθυμούμε.