Select Menu

Σήμερα ο μέσος άνθρωπος δεν μπορεί να δει τις υπέρυθρες ακτίνες με τα φυσικά του μάτια, εκτός αν έχει εφοδιαστεί με κατάλληλα μηχανήματα. Επίσης, υπάρχουν ήχοι που δεν μπορούμε να ακούσουμε, ενώ τα έντομα, οι γάτες και τα σκυλιά ακούνε πολύ καθαρά. Μάλιστα έχει εφευρεθεί μία «άηχη» σφυρίχτρα για σκύλους.

Όλα αυτά μας δείχνουν ότι υπάρχουν πράγματα που βρίσκονται πέρα από το εύρος των αισθήσεων μας και συνεπώς είναι για εμάς αόρατα. Αλλά και στον ίδιο χώρο μ΄ εμάς μήπως δεν υπάρχουν άνθρωποι διαισθητικοί που αντιλαμβάνονται πράγματα που για μας δεν υφίστανται;

Σίγουρα οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουμε ότι ζούμε στον πραγματικό κόσμο ενώ ο κόσμος της φαντασίας μας είναι πλαστός δημιούργημα του νου. Ένας κόσμος παράξενος με διαφορετικά τοπία, πόλεις, σπίτια, αλλά και πλάσματα που κατοικούν σ΄ αυτόν. Ένας κόσμος με διαφορετικά χρώματα, ήχους και αρώματα, που ξυπνάει κάποιες άγνωστες σ΄ εμάς αισθήσεις. Εκεί οι περιορισμοί είναι λιγότεροι από τον δικό μας υλικό κόσμο και όλα μπορούν να συμβούν. Έτσι, όταν ακούμε για την ύπαρξη «άλλων κόσμων», πιστεύουμε ότι και αυτοί είναι δημιούργημα της φαντασίας μας.

Ας φανταστούμε τώρα για μία στιγμή ότι ο κόσμος της φαντασίας μας είναι ο αληθινός και ο κόσμος που ζούμε μία φαντασίωση. Μία αντανάκλαση, μία σκιά αυτών των αόρατων κόσμων. Κι όπως εμείς με τη φαντασία μας προσπαθούμε να αγγίξουμε αυτά που ο νους δεν μπορεί να φτάσει, έτσι και οι κάτοικοι αυτών των άλλων κόσμων προσπαθούν να επικοινωνήσουν μαζί μας. Καθώς όμως μιλάμε διαφορετικές γλώσσες και διαθέτουμε διαφορετικές αισθήσεις, αυτό δεν είναι πραγματοποιήσιμο παρά μόνο για ελάχιστους, χαρισματικούς ανθρώπους, αυτούς που ονομάζουμε ενορατικούς.

Πέρα από όλα αυτά όμως δεν υπάρχει κουλτούρα που να μη μιλάει γι αυτούς τους αόρατους κόσμους. Πρόκειται για μία πανανθρώπινη απόκρυφη γνώση, που στις σκοτεινές περιόδους της ιστορίας αμφισβητήθηκε (ποτέ όμως δεν χάθηκε) σε σημείο που να έχουν καεί στην πυρά της ιεράς εξέτασης «αιρετικοί», όπως ο Ιταλός Φιλόσοφος Jordano Bruno, που ισχυρίζονταν ότι στον κόσμο που ζούμε υπάρχουν κι άλλες διαστάσεις πέρα από αυτές που εμείς αντιλαμβανόμαστε και άλλοι άπειροι κόσμοι. Σήμερα παρόλα αυτά βλέπουμε ότι η επιστήμη προσεγγίζει με ένα διαφορετικό τρόπο απόψεις τις οποίες ο Αποκρυφισμός κατέχει εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Αρκετοί διακεκριμένοι επιστήμονες (όπως ο Max Tegmark του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια) μιλάνε σήμερα για την ύπαρξη παράλληλων κόσμων που επιβεβαιώνεται από εμπειρικά στοιχεία.

Ένας άλλος κορυφαίος φυσικός του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ έχει αναπτύξει τη σημαντικότερη θεωρία για τις κρυμμένες διαστάσεις του χώρου. Εξηγεί ότι «θα μπορούσαμε να φανταστούμε κάποια άλλα όντα που συνυπάρχουν δίπλα μας σε κάποιο άλλο σύμπαν, σε κάθε χιλιοστό του χώρου στον οποίο ζούμε. Ωστόσο δεν θα γίνονταν ποτέ αντιληπτά γιατί μεσολαβούν μεταξύ μας άλλες διαστάσεις». Οι διαστάσεις αυτές είναι τυλιγμένες με ένα τρόπο που τις καθιστά κανονικά αόρατες, όπως το πλάτος ενός απόμακρου τηλεφωνικού σύρματος στον ορίζοντα που εμείς δεν μπορούμε να δούμε μέχρι να έρθουμε κοντά του. Όταν μιλάμε για άλλους κόσμους ο νους μας πηγαίνει συχνά στο ταξίδι της ψυχής μετά το θάνατο του σώματος.

Αρκετοί ψυχολόγοι και ψυχίατροι μελετούν σήμερα, μέσω της ύπνωσης, τη θεωρία της μετενσάρκωσης, επιτυγχάνοντας κάποια θεραπευτικά αποτελέσματα σε τομείς που η κλασική ιατρική αδυνατεί να το κάνει. Επίσης μελετούν περιπτώσεις «νεκρανάστασης» (ασθενών που έχουν επανέλθει στη ζωή μετά από κλινικό θάνατο), που περιγράφουν εμπειρίες από αυτούς τους κόσμους (Ραίυμοντ Μούντυ, Νιλς Τζάκομπσον κ.α.) Μας λένε λοιπόν ότι πηγαίνοντας κάποιος εκεί, συναντάει οντότητες του «ίδιου μήκους κύματος» με αυτόν, οι οποίες τον συμβουλεύουν, τον οδηγούν και αντιλαμβάνεται μ΄ έναν αισθητήριο τρόπο πιο λεπτό και πιο πλατύ τους ήχους και τα χρώματα. Σ΄ αυτόν τον κόσμο υπάρχουν πολιτείες, σπίτια, οικογένειες, όπως κι εδώ, αν και υπάρχει μία τελείως διαφορετική χλωρίδα και πανίδα από τη γη. Παρόμοιος είναι ο κόσμος που επισκεπτόμαστε στα όνειρα μας. Εκεί είναι ένας κόσμος με 5 διαστάσεις και ο χρόνος ρέει διαφορετικά (γι΄αυτό σ΄ ένα όνειρο μπορούμε να δούμε μία ολόκληρη ιστορία να διαδραματίζεται μέσα σε λίγα λεπτά). Πολλά Θιβετανικά Μαντάλα και Αιγυπτιακές σαρκοφάγοι είχαν ζωγραφισμένους χάρτες αυτών των αόρατων κόσμων προκειμένου να καθοδηγήσουν την ψυχή μετά την αποχώρησή της από το υλικό σώμα, έτσι ώστε να μη χαθεί στους άλλους κόσμους.

Οι Ιερείς βοηθούσαν την ψυχή στο ουράνιο ταξίδι της με τελετές, προσευχές και διαλογισμούς, μαθαίνοντάς της να διαβάζει για να μπορεί να ακολουθήσει αυτούς τους μαγικούς χάρτες.

Οι πιο κοντινοί σε σχέση με τη δική μας εξέλιξη στη Γη είναι 3 κόσμοι, τους οποίους στην Αρχαία Ελλάδα ονόμαζαν, Κόσμο του Σώματος, Κόσμο της Ψυχής (Αστρικός Κόσμος) και Κόσμο του Νου.

Έχουν μόνιμους κατοίκους, επισκέπτες ή κάποιους που λειτουργούν ταυτόχρονα σε διαφορετικούς κόσμους.

Στο Νοητικό κόσμο συναντάμε κάποιες πνευματικά εξελιγμένες οντότητες που σπάνια επικοινωνούν με τους κατώτερους κόσμους, εκτός κι αν έχουν αναλάβει κάποια πνευματική αποστολή.

Στον Αστρικό Κόσμο ζουν οι άνθρωποι μετά το φυσικό τους θάνατο με το αστρικό τους σώμα, σχηματίζοντας πόλεις κατά ομάδες σύμφωνα με τις τάσεις ή τα πιστεύω τους και η επικοινωνία περιορίζεται όπως συμβαίνει στο φυσικό επίπεδο από τις ατομικές γνώσεις του καθενός και τη συμβολική γλώσσα που χρησιμοποιεί. Η επικοινωνία σ΄ αυτό το επίπεδο γίνεται με τηλεπάθεια, περιορίζεται ανάμεσα στις συμπάθειες και προτιμήσεις των ψυχών και επιτυγχάνεται ανάμεσα σ΄ αυτές που δονούν στο ίδιο «μήκος κύματος».

Στον αστρικό κόσμο όμως κατοικούν και κάποια άλλα όντα που δεν ανήκουν στην ανθρώπινη γραμμή εξέλιξης. Είναι τα λεγόμενα «Στοιχειακά πνεύματα», που χωρίζονται σε 4 κατηγορίες ανάλογα με το στοιχείο στο οποίο δρουν. Είναι οι Νάνοι, οι Καλικάντζαροι και οι Νύμφες στη γη, οι Νεράίδες οι Τρίτωνες οι Νηρηίδες στο νερό, οι Συλφίδες τα Έλφη στον αέρα, οι Σαλαμάνδρες και οι πύρινοι δράκοντες στη φωτιά.

Αυτά είναι τα πνεύματα της φύσης που είναι πολυάριθμα και διαφέρουν τόσο όσο οι ανθρώπινοι λαοί μεταξύ τους. Οι αναφορές σ΄ αυτά τα πλάσματα μάς λένε ότι τα ζώα μπορούν να δουν τα στοιχειά και ότι αυτά εμφανίζονται κάποιες φορές στα παιδιά, που συχνά παίζουν με κάποιους «αόρατους φίλους» τους, καθώς και σε κάποιους ανθρώπους που ζουν κοντά στη φύση και είναι πιο αγνοί. Σ΄ όλα τα χωριά υπάρχουν κάποιοι γέροι που μιλούν με νεράιδες ή μπορούν να δουν τους νάνους και αφηγούνται τέτοιου είδους ιστορίες.

Άλλοι κάτοικοι αυτών των κόσμων είναι οι κατώτεροι Θεοί των Αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων. Ευθύνονται για τις γεωλογικές και κλιματολογικές αλλαγές του πλανήτη μας, είναι οι δικαστές των καρμικών πράξεων όλων των βασιλείων, διατηρούν και ισοσταθμίζουν την ισορροπία της φύσης που πολλές φορές ο άνθρωπος ή άλλα όντα διαταράσσουν.

Αν πριν έναν αιώνα μιλούσαμε σε έναν επιστήμονα για την τηλεόραση ή το κινητό τηλέφωνο, προφανώς θα έβαζε τα γέλια. Με την ίδια λογική σε κάποια χρόνια μπορεί να υπάρχουν μηχανήματα με τα οποία θα μπορούμε να δούμε μέσα σ΄ αυτούς τους άλλους κόσμους, που ίσως τελικά να μην είναι πολύ μακριά από εμάς, ούτε τόσο «αόρατοι» ...;


Σχόλια

Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.

 
Top