Δεν θέλω να μπω στην διαδικασία να εξηγήσω για το πως έφτασα να κάνω χρήση ηρωίνης αλλά να αναφερθώ στην πραγματική αρρώστια του ναρκομανή που δεν είναι τα ναρκωτικά αλλά ο εθισμός.
Τα ναρκωτικά είναι σύμπτωμα όπως σύμπτωμα είναι ο τζόγος το φαΐ κτλ.
Τώρα τι σχέση μπορεί να έχει η πολιτική και η εξουσία με τα ναρκωτικά ;
Στο πρώτο άκουσμα αυτού του συσχετισμού μπορεί να φανεί ότι ήπια και δεν ξέρω τι λέω και ναι μέχρι που να κάνω αποτοξίνωση και γω αυτή την γνώμη είχα.....
......Μέχρι να φτάσω να καταλάβω ότι το πρόβλημα μου είναι ο εθισμός κόντεψα να πεθάνω γιατί πολύ απλά δεν ήθελα να δω την πραγματικότητα και την έκταση της αρρώστιας.
Ας καθορίσω πρώτα τι σημαίνει η αρρώστια του εθισμού.
Εθισμός στην ουσία είναι μια καταναγκαστική συμπεριφορά από την οποία το άτομο θέλει να αποκομίσει κέρδη, π. χ. o ναρκομανής νιώθει άβολα με την χαμηλή του αυτοεκτίμηση και μέσω των ναρκωτικών η του αλκοόλ(το αλκοόλ είναι ναρκωτικό) αποκτά ένα είδος θράσους και μια εικονική πραγματικότητα για το ποιος είναι και τι νιώθει και για να συντηρήσει αυτήν την εικόνα είναι πρόθυμος να θυσιάσει όλους και όλα όσα έχει στην ζωή του , μέχρι και την ίδια του την ζωή.
Εμπειρικά τώρα μέχρι που να κάνω αποτοξίνωση νόμιζα πως είχα πιει το πιο δυνατό ναρκωτικό που είναι η ηρωίνη.
Έλα που δεν είναι και δεν ήθελα να το πιστέψω μέχρι που άρχισα να κατανοώ μέσω της ψυχολογίας την όλο και πιο μεγάλη έκταση που έχει ο εθισμός.
Έτσι έφτασα στο συμπέρασμα και είναι κοινώς αποδεκτό ότι η εξουσία είναι το κορυφαίο ναρκωτικό.
Ακόμη μέσω της εμπειρίας και την βοήθεια της ψυχολογίας αναγνωρίζω έναν άνθρωπο που έχει τα συμπτώματα του εθισμού και δεν μιλάω για έναν ναρκομανή που κάνει τις ντάγκλες του σε κάποιο παγκάκι αλλά για αυτούς που φοράνε κουστούμι και γραβάτα.
Ας τα πάρουμε με την σειρά και από την αρχή του κύκλου που κάνει ένας ναρκομανής και να δούμε αν έχει τα ίδια συμπτώματα με αυτά που έχουν οι πολιτικοί που αυτή την στιγμή πασχίζουν για το καλό της Ελλάδας.
Τον πρώτο καιρό που έκανα χρήση ναρκωτικών ένιωθα σαν να ήμουν θεός και μπορούσα να κάνω ότι θέλω να λέω ότι θέλω χωρίς μάλιστα καμία συνέπεια. Απλά το μόνο που χρειαζόμουνα ήταν ένα φιξάκι ακόμη. Μήπως κάπως έτσι είναι ο Τσίπρας;
Όταν τελείωνε το φιξάκι και δεν είχα λεφτά να πάρω το επόμενο έκανα σαν τρελός. Μπορούσα να τάξω οτιδήποτε, μπορούσα να πω το πιο πειστικό ψέμα γιατί πρώτα το πίστευα εγώ και μετά το έλεγα με αποτέλεσμα όλο και κάποιον ξεγελούσα για να εξασφαλίσω την επόμενη δόση μου ή την επόμενη εικονική μου πραγματικότητα. Μήπως αυτός είναι ο Βενιζέλος;
Άλλες φορές τα έφερνε έτσι η ζωή και αποκτούσα κάποια γραμμάρια παραπάνω. Αυτό για έναν λογικό άνθρωπο θα του έδινε μια ανάσα και λίγο καιρό για ησυχία και απομάκρυνση από την τρέλα του ψάξε. Aμ δε που σκέφτεται ένας εθισμένος έτσι. Τι έκανα Νόμιζα πως είχα γίνει ο Πάμπλο Εσκομπάρ και έκανα τα παγκόσμια κουμάντα στα καρτέλ. Αυτό έδειχνα εξωτερικά αλλά ο φόβος της αλήθειας μου έτρωγε την ψυχή. Και η αλήθεια ήταν ότι και αυτό το ψέμα θα τελείωνε η χαρμάνα θα ξαναερχότανε και θα έψαχνα άλλο ψέμα για να κρατήσω το ψεύτικο μου προφίλ και το χειρότερο θα παρακαλούσα ξανά αυτούς που απαξίωσα όταν ήμουν σε θέση ισχύος. Μήπως είναι αυτός ο Σαμαράς;
Όσο για τους υπόλοιπους είναι οι ρόλοι που έπαιρνα στην καθημερινότητα μου στην πιάτσα προσπαθώντας να γίνω κάποιος αλλά πάντα με ναρκωτικά στο χέρι. Έκανα παρέα με άτομα που σήμερα ούτε γεια δεν λέμε και όμως στον βωμό της μαστούρας λέγαμε ο ένας τον άλλο αδερφέ και ποτέ δεν έλεγε ο ένας τον άλλο έστω και μια αλήθεια και άλλαζα τα στρατόπεδα σαν τα πουκάμισα η μάλλον πήγαινα όπου είχε ναρκωτικά. Έτσι δεν είναι αυτοί οι κουβεληδες και οι Καρατζαφέρηδες;
Πάντα έλεγα ότι εγώ δεν λέω ψέματα αλλά πάντα έλεγα την μισή αλήθεια όποτε έλεγα ψέματα.
Έτσι δεν είναι ο Καμμένος που λέει για τον πόλεμο ενάντια στην νέα τάξη πραγμάτων και από την άλλη λέει αείμνηστους τους A. Παπανδρέου και τον Κ. Καραμανλή
Πάντα έλεγα ότι αν γίνουν όπως θέλω τα πράγματα η ζωή μου θα είναι καλύτερη και θα ζήσω εκείνο το όνειρο της αγάπης και θα είχαμε ειρήνη και ισονομία πάνω στον κόσμο. Έλεγα αλλά κατέληγα με ένα LSD κάτω από την γλώσσα και την άλλη μέρα στην κόλαση της πραγματικής ζωής που πάντα της γύριζα την πλάτη και της έλεγα ΟΧΙ, εγώ θα πασχίσω για να θυσιάσω την ζωή μου για το απραγματοποίητο , δηλαδή και να πίνω και να είμαι καλά. Μήπως αυτή είναι η Αλέκα;
Όσο για αυτούς τους τύπους που το παίζουν βουλευτές τους χαρακτηρίζω σαν εκείνους τους ναρκομανής που πάντα μα πάντα όμως είναι με μισό φιξάκι και δεν μπορούν να "μαστουριασουν" ποτέ όπως φαντάζονται την μαστούρα αν είχαν πολλά ναρκωτικά. Απλά όταν κάποια στιγμή πάρουν λίγα γραμμάρια παραπάνω πεθαίνουν από υπερβολική δόση. Το μόνο που κατάφεραν σε όλη τους την ζωή είναι να γίνουν άνθρωποι σκιές χωρίς ηθική και αρχές στην ζωή τους υπηρετώντας την μαστούρα με κάθε κόστος.
Τέλος η πολιτική για μένα δεν είναι εξουσία αλλά διαχείριση του κράτους και των νόμων του , όποτε όλοι αυτοί οι πολιτικοί που κυκλοφορούν ανάμεσα μας δεν είναι τίποτα άλλο από τζάκια της εξουσίας που στόχο έχουν την προσωπική τους ευημερία και για να το πετύχουν κάνουν ηθικά χειρότερα εγκλήματα από όσα κάνει ένας ναρκομανής για να βρει την επόμενη δόση του. Απλά τον έναν τον κλείνουν φυλακή και τον άλλο ήρωα... .. .
Κλείνοντας θέλω να πω σαν επίλογο ότι για να πάρει κάποιος εξουσία στα χέρια του και να μπορεί να την διαχειριστεί χρειάζεται να είναι τόσο δουλεμένος μέσα του σε σημείο που το εγώ του να μην έχει καμία σημασία για τον ίδιο. πχ Γκάντι , Τσε κτλ.
Υπάρχει κάποιος τέτοιος ανάμεσα στους σημερινούς πολιτικούς; ΟΧΙ
Υπάρχει κάποιος που θα τρέξει πάνω στην βόμβα για να σώσει την χωρά; ΟΧΙ.
Υπάρχει ελπίδα: ΝΑΙ.
Τα πράγματα είναι απλά ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΑΛΛΑΞΕ ΠΡΩΤΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ... .. .
Άκης (akiser) Κουστουλίδης
Υ. Γ. 1 Ζητώ συγγνώμη από όποιον τυχόν ναρκομανή έχει θιχτεί. Τον εαυτό μου εξέθεσα και όλοι οι παραπάνω ρόλοι είναι ρόλοι της δικής μου ζωής.
Υ. Γ. 2 Συγγνώμη για τα ορθογραφικά και τα συντακτικά λάθη...
Υ. Γ. 3 Σας παραθέτω μια επιστημονική θέση για την εξουσία και τον εθισμό
Δρα σαν ναρκωτικό, επιδρά στα συναισθήματα και μπορεί να αλλοιώσει την κρίση
Η εξουσία είναι εθιστική σαν ναρκωτικό και αυτό δεν είναι μια εν θερμό «κατηγορία» των αγανακτισμένων ψηφοφόρων αλλά διαπίστωση επιστημονικών μελετών. Οι αλλαγές που επιφέρει η άσκηση εξουσίας στον εγκέφαλο εξηγούνται διεξοδικά σε ένα βιβλίο από τον καθηγητή Ψυχολογίας του Trinity College του Δουβλίνου Ιαν Ρόμπερτσον. Η εικόνα που περιγράφει ο ειδικός προσφέρει ίσως μια πολύ λογική εξήγηση για αποφάσεις και συμπεριφορές πολιτικών ηγετών που ορισμένες φορές μας φαίνονται ότι βγαίνουν έξω από τα όρια της κοινής λογικής.
Ο κύκλος της τεστοστερόνης και της ντοπαμίνης
Η άσκηση της εξουσίας αλλάζει τον εγκέφαλο πυροδοτώντας την έκκριση τεστοστερόνης, εξηγεί ο καθηγητής σε άρθρο του στην εφημερίδα «Telegraph». Η τεστοστερόνη, και ιδιαίτερα ένα υποπροϊόν της, η 3-ανδροστενεδιόνη, προκαλούν εθισμό γιατί αυξάνουν τα επίπεδα ντοπαμίνης στο σύστημα της ανταμοιβής του εγκεφάλου και συγκεκριμένα σε μια περιοχή που ονομάζεται επικλινής πυρήνας.
Το σύστημα της ανταμοιβής, όπως αποδεικνύεται τα τελευταία χρόνια, είναι αυτό που μας κάνει ευάλωτους απέναντι στις περισσότερες εθιστικές συμπεριφορές. Σε αυτό επενεργούν επίσης τα ναρκωτικά και το αλκοόλ, πυροδοτώντας έναν μηχανισμό ο οποίος προσφέρει άμεσα μεγάλη απόλαυση αλλά μακροπρόθεσμα οδηγεί στον εθισμό.
Μέσω διαφορετικής οδού, η εξουσία καταλήγει όπως έχουν δείξει οι μελέτες ακριβώς στο ίδιο αποτέλεσμα. Ο βαθμός του εθισμού και της αλλοίωσης της συμπεριφοράς που θα προκαλέσει φαίνεται, όπως εξηγεί ο ψυχολόγος, να είναι ζήτημα «δόσεων».
Κυριαρχία και υποταγή
Η κυριαρχία και η υποταγή είναι οι δυο όψεις – ή, αν θέλετε τα δυο απαραίτητα «συστατικά» – στην άσκηση της εξουσίας. Και τα δυο επενεργούν στα κυκλώματα της ανταμοιβής, με διαφορετικό τρόπο. Πειράματα σε μπαμπουίνους (από τους στενότερους συγγενείς του ανθρώπου) έχουν δείξει ότι τα ζώα που βρίσκονται στις κατώτερες βαθμίδες της ιεραρχίας, και άρα σε θέση υποταγής, έχουν χαμηλότερα επίπεδα ντοπαμίνης στις περιοχές της ανταμοιβής.
Μόλις όμως οι πίθηκοι προαχθούν σε ανώτερη βαθμίδα η αίσθηση της κυριαρχίας κάνει την εμφάνισή της αισθητή στον εγκέφαλο αυξάνοντας τη ντοπαμίνη. Γίνονται πιο επιθετικοί και σεξουαλικά δραστήριοι, κάτι το οποίο, όπως τονίζει ο κ. Ρόμπερτσον, συμβαίνει και στους ανθρώπους όταν αποκτούν εξουσία. Η ντοπαμίνη βελτιώνει επίσης τη λειτουργία των μετωπιαίων λοβών, χαρίζοντας καλύτερες γνωσιακές λειτουργίες – εν ολίγοις ευστροφία και εξυπνάδα.
Εξίσου αισθητά, αλλά αντίστροφα, είναι τα αποτελέσματα της «πτώσης» στην ιεραχία. Η απώλεια της εξουσίας και το πέρασμα από μια θέση κυριαρχίας σε μια θέση υποταγής επιφέρει μείωση των επιπέδων ντοπαμίνης, αύξηση του στρες και χειρότερες επιδόσεις στις γνωσιακές λειτουργίες.
Διαταραχή του νου και των συναισθημάτων
Η υπερβολική εξουσία ωστόσο – και η υπερβολική έκκριση ντοπαμίνης – ενέχει κινδύνους και αρνητικά αποτελέσματα επιφέροντας διαταραχή τόσο των γνωσιακών όσο και των συναισθηματικών λειτουργιών. Όπως προειδοποιεί ο κ. Ρόμπερτσον, μπορεί να οδηγήσει σε χονδροειδώς λανθασμένες κρίσεις και αποφάσεις, άγνοια κινδύνου, εγωκεντρικότατα και έλλειψη οίκτου για τους άλλους.
Ευτυχώς για εμάς, επισημαίνει ο ειδικός, οι ασφαλιστικές δικλίδες ενός δημοκρατικού πολιτεύματος – όπως ο διαχωρισμός της εκτελεστικής και της νομοθετικής εξουσίας ή η ελευθερία του Τύπου – συνήθως μετριάζουν την κατάσταση, θέτοντας τους πολιτικούς υπό έλεγχο και φέρνοντάς τους μερικές φορές σε θέση υποταγής.
Το βιβλίο του Ian Robertson με τίτλο «The Winner Effect: How Power Affects Your Brain» θα κυκλοφορήσει τον Ιούνιο από τις εκδόσεις Bloomsbury.
Η εξουσία είναι εθιστική σαν ναρκωτικό και αυτό δεν είναι μια εν θερμό «κατηγορία» των αγανακτισμένων ψηφοφόρων αλλά διαπίστωση επιστημονικών μελετών. Οι αλλαγές που επιφέρει η άσκηση εξουσίας στον εγκέφαλο εξηγούνται διεξοδικά σε ένα βιβλίο από τον καθηγητή Ψυχολογίας του Trinity College του Δουβλίνου Ιαν Ρόμπερτσον. Η εικόνα που περιγράφει ο ειδικός προσφέρει ίσως μια πολύ λογική εξήγηση για αποφάσεις και συμπεριφορές πολιτικών ηγετών που ορισμένες φορές μας φαίνονται ότι βγαίνουν έξω από τα όρια της κοινής λογικής.
Ο κύκλος της τεστοστερόνης και της ντοπαμίνης
Η άσκηση της εξουσίας αλλάζει τον εγκέφαλο πυροδοτώντας την έκκριση τεστοστερόνης, εξηγεί ο καθηγητής σε άρθρο του στην εφημερίδα «Telegraph». Η τεστοστερόνη, και ιδιαίτερα ένα υποπροϊόν της, η 3-ανδροστενεδιόνη, προκαλούν εθισμό γιατί αυξάνουν τα επίπεδα ντοπαμίνης στο σύστημα της ανταμοιβής του εγκεφάλου και συγκεκριμένα σε μια περιοχή που ονομάζεται επικλινής πυρήνας.
Το σύστημα της ανταμοιβής, όπως αποδεικνύεται τα τελευταία χρόνια, είναι αυτό που μας κάνει ευάλωτους απέναντι στις περισσότερες εθιστικές συμπεριφορές. Σε αυτό επενεργούν επίσης τα ναρκωτικά και το αλκοόλ, πυροδοτώντας έναν μηχανισμό ο οποίος προσφέρει άμεσα μεγάλη απόλαυση αλλά μακροπρόθεσμα οδηγεί στον εθισμό.
Μέσω διαφορετικής οδού, η εξουσία καταλήγει όπως έχουν δείξει οι μελέτες ακριβώς στο ίδιο αποτέλεσμα. Ο βαθμός του εθισμού και της αλλοίωσης της συμπεριφοράς που θα προκαλέσει φαίνεται, όπως εξηγεί ο ψυχολόγος, να είναι ζήτημα «δόσεων».
Κυριαρχία και υποταγή
Η κυριαρχία και η υποταγή είναι οι δυο όψεις – ή, αν θέλετε τα δυο απαραίτητα «συστατικά» – στην άσκηση της εξουσίας. Και τα δυο επενεργούν στα κυκλώματα της ανταμοιβής, με διαφορετικό τρόπο. Πειράματα σε μπαμπουίνους (από τους στενότερους συγγενείς του ανθρώπου) έχουν δείξει ότι τα ζώα που βρίσκονται στις κατώτερες βαθμίδες της ιεραρχίας, και άρα σε θέση υποταγής, έχουν χαμηλότερα επίπεδα ντοπαμίνης στις περιοχές της ανταμοιβής.
Μόλις όμως οι πίθηκοι προαχθούν σε ανώτερη βαθμίδα η αίσθηση της κυριαρχίας κάνει την εμφάνισή της αισθητή στον εγκέφαλο αυξάνοντας τη ντοπαμίνη. Γίνονται πιο επιθετικοί και σεξουαλικά δραστήριοι, κάτι το οποίο, όπως τονίζει ο κ. Ρόμπερτσον, συμβαίνει και στους ανθρώπους όταν αποκτούν εξουσία. Η ντοπαμίνη βελτιώνει επίσης τη λειτουργία των μετωπιαίων λοβών, χαρίζοντας καλύτερες γνωσιακές λειτουργίες – εν ολίγοις ευστροφία και εξυπνάδα.
Εξίσου αισθητά, αλλά αντίστροφα, είναι τα αποτελέσματα της «πτώσης» στην ιεραχία. Η απώλεια της εξουσίας και το πέρασμα από μια θέση κυριαρχίας σε μια θέση υποταγής επιφέρει μείωση των επιπέδων ντοπαμίνης, αύξηση του στρες και χειρότερες επιδόσεις στις γνωσιακές λειτουργίες.
Διαταραχή του νου και των συναισθημάτων
Η υπερβολική εξουσία ωστόσο – και η υπερβολική έκκριση ντοπαμίνης – ενέχει κινδύνους και αρνητικά αποτελέσματα επιφέροντας διαταραχή τόσο των γνωσιακών όσο και των συναισθηματικών λειτουργιών. Όπως προειδοποιεί ο κ. Ρόμπερτσον, μπορεί να οδηγήσει σε χονδροειδώς λανθασμένες κρίσεις και αποφάσεις, άγνοια κινδύνου, εγωκεντρικότατα και έλλειψη οίκτου για τους άλλους.
Ευτυχώς για εμάς, επισημαίνει ο ειδικός, οι ασφαλιστικές δικλίδες ενός δημοκρατικού πολιτεύματος – όπως ο διαχωρισμός της εκτελεστικής και της νομοθετικής εξουσίας ή η ελευθερία του Τύπου – συνήθως μετριάζουν την κατάσταση, θέτοντας τους πολιτικούς υπό έλεγχο και φέρνοντάς τους μερικές φορές σε θέση υποταγής.
Το βιβλίο του Ian Robertson με τίτλο «The Winner Effect: How Power Affects Your Brain» θα κυκλοφορήσει τον Ιούνιο από τις εκδόσεις Bloomsbury.
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.