Το φετινό πνεύμα των Χριστουγέννων

Γράφει ο αρίσταρχος

Απ’ το πρωί βγήκαν στον δρόμο χιλιάδες “ παιδιά” να πουν τα κάλαντα. Τόσα πολλά παιδιά παραμονή Χριστουγέννων είχα να δω από την δεκαετία του …πενήντα!

Άλλα με το κόκκινο καπελάκι, άλλα με κιθάρες, άλλα με ακορντεόν, τρομπέτες, ,μαντολίνα, τρίγωνα.

Και τι να δώσεις. Οι φωνές κάτω από τις αμφιέσεις βαριές εφηβικές, αντρίκιες.

Το διφραγκάκι γέμιζε χαμόγελα, και το μοίρασμα δίκαιο και γι αυτόν που τόδινε, και γι αυτόν που τόπαιρνε.

“ Σ’ αυτό το σπίτι πούρθαμε πέτρα να μην ραγίσει κι ο νυκοκύρης του σπιτιού χίλια χρόνια να ζήσει. Και εις έτη πολλά (Σπολάτι!)”

Φυσούσε και κείνο το παγωμένο αεράκι και κοκκίνιζε μύτες και μάγουλα για να μην ξεχωρίζει από το κοκκινάδι της ντροπής, κοτζάμ άντρες. Αλλά ας όψεται η ανέχεια. Το βραδυνό τραπέζι πρέπει να έχει και λίγο κρεατάκι, και κανένα τσουρεκάκι.

Και θάρθει το βράδυ της παραμονής για να μετρηθούν τα έσοδα σε λεφτά και κρύο. “ Χριστός γεννάται σήμερον …” Ο ανταγωνισμός μεγάλος τα έσοδα λίγα, τι να πρωτοκαλύψουν. Όλα στο μείον, ακόμη και η θερμοκρασία στο σπίτι.

Δύο χρόνια άνεργος, ζουν με τα ελάχιστα που βγάζει η Κατίνα. Πεντακόσια όλα κι όλα ευρώ. Με δύο κορίτσια 12 και 15 χρονών. Τα κάλαντα έφεραν μόνο 45 ευρώ και τα χαράτσια είναι 650 ευρώ.
Άνθρωποι και ποντίκια, που έγραφε κι ο John Steinbeck πριν 70 χρόνια λες και είχε ταξιδέψει στον χρόνο για νάρθει στην Ελλάδα του 2011.

Τα δράματα που παίζονται αυτά τα Χριστούγεννα είναι ανεπανάληπτα. Ανεργία, φτώχεια, ανέχεια, πείνα, κρύο, σκοτάδι.

Και η αντίθεση στο τραπέζι του υπουργού με την  ζεστή κρεατόσουπα γκούλας που  μαγείρεψε ο Ούγγρος σεφ. Χαρές, γέλια, τσουγκρίσματα, κουδουνίσματα. Πάνω στο τραπέζι η αφθονία στο όνομα των Χριστουγέννων. Έκαναν κάποιοι και τον σταυρό τους, και δεν κοκκίνισαν που υπέγραψαν το πρωί τα νέα βιβλία δίχως Χριστό και Παναγία. Κι ο υπουργός φίλησε με χαρά τα παιδιά του πάνω από το πλούσιο τραπέζι της παραμονής και δεν κοκκίνισε για τα πεινασμένα παιδάκια του δρόμου, για τον νόμο που ψήφιζε πριν λίγο για πείνα, για ανέχεια, για φτώχεια.

Χρόνια Πολλά κύριε Πρόεδρε, να περάσετε καλά. Να προσέχετε με το σκι τώρα που θα πάτε στο St. Moritz. Χαμογέλασε χαρούμενα. Χρειαζόταν τις διακοπές ύστερα από τόση κόπωση να πείσει υπουργούς και βουλευτές να ψηφίσουν το ξεπούλημα της πατρίδας και την ανέχεια των συμπατριωτών του. Και δεν κοκκίνιζε όταν έκανε τον σταυρό του πριν  την απογείωση.
Ακόμα και το πνεύμα των Χριστουγέννων δεν μπορεί να κάνει κάτι. Ο Σκρούτζ ήταν ένας, αυτοί είναι λερναία ύδρα.

Η μαγική χρυσόσκονη των Χριστουγέννων σταμάτησε να πέφτει. Θύμα κι αυτή της οικονομικής δυσπραγίας. Τα φετινά κάλαντα δεν ήταν ούτε πρόκειται να γίνουν αυτά πριν 50 χρόνια, κι ας μοιάζουν. Τότε λέγαμε τα κάλαντα και χαιρόμασταν μ’ ενα μανταρίνι, ένα ξυλοκέρατο, ένα φιρικάκι, ένα κουλούρι. Κι όταν φεύγαμε αφήναμε τον απόηχο “ και εις έτη πολλά”.

Σήμερα δεν φταιν τα παιδιά. Αυτά είναι το μόνο πράγμα με αξία στην ζωή. Φταίει η ανέχεια. Και δεν θα μπορέσετε ποτέ, άφρονες κυβερνώντες, περιχαρακωμένοι στον ανόητο κόσμο σας να εμπλουτίσετε τον εσωτερικό σας κόσμο με το επουράνιο φως αυτών των ημερών.
Χρόνια πολλά και … μια καλή δουλειά!

 Πηγή