Ποια θα είναι η τύχη της ακίνητης ιδιωτικής περιουσίας;

Ποια θα είναι η τύχη της ακίνητης ιδιωτικής περιουσίας;

της Ελίνας Γαληνού

Ο τομέας των ακινήτων, παρόλο που συνεισφέρει σημαντικότατα στην δημιουργία ανάπτυξης και εθνικού πλούτου, γίνεται ο πρώτος στόχος των εκάστοτε κυβερνήσεων. Υπό το σύνθημα «βάλτε φόρους στους έχοντες και κατέχοντες», η κάθε κυβέρνηση αποσκοπεί να αντλήσει άμεσα και εύκολα πόρους, ικανοποιώντας το λαικό αίσθημα ότι (δήθεν) είναι αυστηρή με τους «κεφαλαιούχους»….

Δεν αρνούμαστε ότι η ακίνητη περιουσία αποτελεί ένα σοβαρό οικονομικό κεφάλαιο για τον ιδιοκτήτη της. Γνωρίζουμε ότι κανένας δεν έχει δικαίωμα να κατέχει και να εκμεταλλεύεται μια περιουσία χωρίς να συνεισφέρει στο κράτος ή χωρίς να ανταποκρίνεται σε κάποιες υποχρεώσεις όσον αφορά τον σεβασμό του περιβάλλοντος, ή τις αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης των ενοίκων που την μισθώνουν.

Και μια ευνομούμενη πολιτεία, πρέπει να διατηρεί μέσω της νομοθεσίας, ισορροπίες ώστε να αποτρέπονται οι αδικίες εις βάρος της κοινωνίας και του κράτους. Αυτά οι ιδιοκτήτες οφείλουν να τα γνωρίζουν.
Όμως δεν πρέπει να ξεχνά η πολιτεία, ότι και οι ιδιοκτήτες είναι μέλη της παραγωγικής κοινωνίας. Και εκτός από τις υποχρεώσεις, έχουν και δικαιώματα… Δικαιώματα τα οποία ωστόσο, συνεχώς συρρικνώνονται με κάθε ευκαιρία.

Η μεγάλη φορολογία, οι απαιτήσεις των ενοικιαστών που πιέζουν το κράτος για περισσότερες χάρες και που το κράτος συνεχώς τους παραχωρεί, η συντήρηση της ακίνητης περιουσίας, οι διάφορες πολεοδομικές δεσμεύσεις (τώρα προστίθενται και οι περιβαλλοντικές), έχουν περιορίσει τα δικαιώματα των ιδιοκτητών απελπιστικά. Δεν είναι υπερβολή αν πούμε ότι ένας κάτοχος ακίνητης περιουσίας με 100% κυριότητα, είναι κατ΄ουσίαν κύριος του 60% στην καλύτερη περίπτωση, όσον αφορά τα δικαιώματα νομής του! Ως προς τις υποχρεώσεις του όμως, το κράτος τον θεωρεί κύριο 100% και ασυζητητί.

Αυτό το καθεστώς δεν είναι κάτι καινούριο, αλλά επιδεινώνεται συνεχώς λόγω της οικονομικής κρίσης, εις βάρος των ιδιοκτητών. Διότι η κρίση αυτή, μπορεί να έπληξε και να πλήττει το εμπόριο και τις επιχειρήσεις, πλήττει όμως ισότιμα και την ιδιοκτησία ακινήτων. Ο ιδιοκτήτης όταν δεν τον πληρώνει ο ενοικιαστής, πώς θα συγκεντρώσει τα χρήματα που ζητάει η εφορία.

Πώς θα ανταπεξέλθει στα ΦΜΑΠ, στα ΕΤΑΚ, ακόμα και όταν δεν έχει σχεδόν κανένα εισόδημα; Η κρίση ευνοεί πολύ τους κακοπληρωτές, οι οποίοι εν ονόματι της έλλειψης ρευστότητας, αρνούνται σχεδόν με θράσος να πληρώνουν τα ενοίκια, ή τα καθυστερούν εξαντλώντας τα(αρκετά μεγάλα) περιθώρια που τους δίνουν οι νόμοι.

Φτάνει να βρεθεί κανείς μια μέρα στα Δικαστήρια για να μετρήσει πόσες εξώσεις ή διαταγές απόδοσης μισθίων κατατίθενται κάθε μέρα. Φτάνει να πάει ως τα κεντρικά της ΔΕΗ ή της ΕΥΔΑΠ για να μετρήσει κρούσματα κακοπληρωτών που άφησαν φεύγοντας απλήρωτους λογαριασμούς χιλιάδων ευρώ, τους οποίους φυσικά τους φορτώνεται ο ήδη ζημιωμένος ιδιοκτήτης…

Ο ιδιοκτήτης, είναι υπόλογος για όλα. Για τους φόρους, για τις δεσμεύσεις της πολεοδομίας (που συχνά συνεπάγονται τσουχτερά έως καταστροφικά πρόστιμα), για διάφορες επιλεκτι-κές αποφάσεις του κράτους που ενίοτε δεσμεύουν δημευτικά την δυνατότητα νομής της περιουσίας του.

Αν δεν ανταποκρίνεται στην εντέλεια στις υποχρεώσεις που του επιβάλει το κράτος, καθίσταται η ευκολότερη λεία, καθώς το κράτος ή οι τράπεζες έχουν άμεση δυνατότητα κατάσχεσης… Αναγκάζεται συνεχώς να συμπιέζεται μέχρι εξουθενώσεως ώστε να ανταποκρίνεται σε όσα του επιβάλλουν. Παρ΄όλα αυτά, με την τωρινή κρίση, οι περισσότεροι ιδιοκτήτες προέβησαν εκούσια σε μείωση μισθωμάτων, ή σε σύναψη συμβολαίων με τιμές πολύ χαμηλότερες των πραγματικών αξιών των ακινήτων τους, ώστε να βοηθήσουν τους επαγγελματίες - ενοίκους να αντέξουν τα δύσκολα.

Ούτε όμως οι ήδη μεγάλες επιβαρύνσεις που υφίστανται οι ιδιοκτήτες, ούτε οι αφάνταστες δυσκολίες που έχουν όσον αφορά την διατήρηση και αξιοποίηση των περιουσιών τους, (οι οποίες εν τέλει, αποβαίνουν μειωτικά προς το φορολογητέο εισόδημα), ούτε οι τεράστιες παρενέργειες που επέφερε η οικονομική κρίση στην αγορά, δεν συγκινούν την κυβέρνηση. Είναι έτοιμη να επιβάλει νέες αυξήσεις αντικειμενικών αξιών και μάλιστα δύο φορές μέσα στον ίδιο χρόνο, ανεβάζοντας τον ΕΤΑΚ ιλιγγιωδώς. Τα πάντα λοιπόν δρούν εις βάρος της ιδιοκτησίας, μειώνοντας στο ελάχιστο τα δικαιώματα των ιδιοκτητών, οι οποίοι ο ένας μετά τον άλλον, προσανατολίζονται στην εκποίηση ακινήτων. Στο τέλος, δεν θα μείνει κεφάλαιο ούτε για δείγμα σ΄αυτόν τον τόπο!
Πηγή