Δεν κάνουμε κι έναν κυβερνητικό απολογισμό;

Αποκάλυψη στάθηκε τούτη η Κυβέρνηση. Και καθώς αναλογιζόμουν τους κάβους πού 'χει να περάσει, έγραφα τις προάλλες εδώ, για το καινούργιο πλάνο που ενέσκηψε στη ζωή μας, κι αναρωτιόμουν αν μπορούμε να το φέρουμε σε πέρας.

Και τώρα, που περάσανε οι μέρες, καθώς φαίνεται, πάει και τούτο το στοίχημα. Φρούδες οι ελπίδες πως κάτι νέο ξημέρωνε για τη χώρα και το λαό.

Η κυβέρνηση της αριστεράς, που έτσι τη θέλανε κάποιοι, δεν φαίνεται να είναι σε θέση να κυβερνήσει. Γιατί αργεί να φέρει στο προσκήνιο τις υποσχέσεις της. Κι εμείς έχουμε ζήσει προδομένοι, πολλές φορές. Προεικάζουμε λοιπόν, το νόημα της αργοπορίας και της δυστοκίας.

Κι όσο σκέφτομαι εκείνο το αίσθημα της αναστήλωσης της εθνικής μας αξιοπρέπειας, που για λίγο μας έκανε να  ριγήσουμε από εθνική περηφάνεια,  τόσο κατεβάζω χαμηλότερα το κεφάλι μου τώρα, και νιώθω απύθμενη την ταπείνωση, από εκείνον τον ιταμό εξευτελισμό, που τελικά οι εταίροι μας επέβαλαν κι εμείς συμμορφωθήκαμε.

Δεν άξιζε το νταηλίκι. Σήμερα φαίνεται πως δεν είχε λεβεντιά. Είχε ανωριμότητα, και επιπολαιότητα.

Και γιατί τα λέω, όλα αυτά: Γιατί επαληθεύονται οι φόβοι κι οι επιφυλάξεις μου.

Έχω καταγράψει, εξ άλλου, τις επιφυλάξεις μου. Έχω επισημάνει παρεξηγήσεις και κινδύνους, κι έχω καλωσορίσει την τόλμη και την αποφασιστικότητα, καλοπροαίρετα, αλλά όχι χωρίς κάποιους ενδοιασμούς.

Και τώρα, βρισκόμαστε ενώπιος ενωπίω με τις πράξεις, τις ευθύνες και τις ικανότητές μας.

Δεν αμφισβητούμε αυτό που ως κυβέρνηση θέλετε. Δεν αρνούμεθα ότι μπορεί να είναι εκείνο που υποσχεθήκατε ως πρόγραμμά σας. Οι εξαγγελίες σας στη ΔΕΘ, το Σεπτέμβρη. Κι ακόμη καλύτερα πράγματα για την χώρα.

Όμως οι απανωτές αστοχίες σας, σε εσωτερικά θέματα, που προκαλούν ακόμη και την θυμηδία, όπως η ρετσινιά της αριστείας  και όλα  τα σχετικά με τον ΠτΔ, εκ παραλλήλου με την ευρωπαϊκή πανωλεθρία, που ήρθε λίγες μέρες μετά την ψυχική ανάταση ολόκληρου του Ελληνικού λαού (την οποία οι αρχικές σας εμφανίσεις στην ΕΕ δημιούργησαν), καταρράκωσαν τις ελπίδες, και εντονότατη πια είναι η αίσθηση πως πρόκειται για μια απ`τα ίδια.

Διαβάζοντας εδώ για  τις ναζιστικές ρίζες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν νιώθω καμμιά απολύτως έκπληξη για το συσχετισμό των συμφερόντων που κυβερνούν την Ευρώπη σήμερα, ή για τη σημερινή πολιτική, οικονομική και κοινωνική κατάσταση και τον προσανατολισμό των Ευρωπαϊκών χωρών.

Δεν νιώθω έκπληξη, ούτε για την κατεύθυνση και το είδος της μεθοδευομένης προόδου για τη χώρα μας, καθώς επίσης, ούτε και για την επιδεικνυόμενη σκληρότητα και απολυτότητα προς συμμόρφωση χωρών-όπως η δική μας- που βαθμιαίως υποβάλλονται σε ολοκληρωτική εξάρτηση από την οικονομική εξουσία.

Γιατί, βλέπετε, αυτά τα κονσόρτσια, πάντα κάτι τέτοιο θέλανε. Την άλωση της ζωής των άλλων. Όπου υπήρχε. Αυτό έκαναν οι Ούννοι, από πάντα. Κάποτε (μέχρι πρόσφατα) το κάνανε με το μαχαίρι, τους φούρνους και τη χημεία, τώρα το κάνουνε με τους πολιτικο-οικονομικούς συνασπισμούς, για να στριμώξουνε τους αδύναμους, τους ανίδεους, τους αιθεροβάμονες ή τους υποβλεπόμενους.

Έκπληξη νιώθω που -φαίνεται πως- θέλατε να γίνετε κυβέρνηση, χωρίς γνώση του τοπίου στο οποίο καλείσθε να προσπαθήσετε. Που νομίσατε πως οι μομφές και οι καταγγελίες σας, ή η εκ μέρους σας υποβολή (ενώπιον των «εταίρων») των αιτημάτων μας και των απαιτήσεών μας, μπορεί να αποτελούν άσκηση πολιτικής.

Που νομίσατε πως θα ζητήσετε να σας δώσουν κάτι, και που πιστέψατε, έστω και για μια στιγμή, ότι θα σας το δώσουν, χωρίς να σας ζητούν να υποθηκεύσετε εκατονταπλασίονα!

Αυτά μπορεί να τα κάνουμε στη μαμά μας και να έχουν αποτέλεσμα, αλλά πουθενά αλλού, στη ζωή!

Σαν άνθρωπος παλαιών ημερών, θα υποσημειώσω ότι αυτό που κάνει αναποτελεσματική την κυβέρνηση είναι -κατά τη γνώμη μου- η έλλειψη πίστης σε εκείνο που λέει πως θέλει να κάνει για το λαό. Και μη σας φαίνεται παράξενο. Η πίστη είναι εκείνο που κινεί τα πράγματα. Πίστη ως κόκκος σινάπεως, μπορεί και βουνά να κινήσει. Αλλά εδώ, η υπάρχουσα πίστη, δεν αφορά αυτό που χρειάζεται και μπορεί να γίνει για το λαό, αλλά, αφορά την κατάκτηση της εξουσίας. Ναι φίλοι μου, κατακτήσατε την εξουσία, αλλ' αυτή από μόνη της είν' αδειανό πουκάμισο, κι εσείς καλείστε με την καρδιά σας, την δύναμη και το έργο σας να πληρώσετε τούτο το ένδυμα και να σαρκώσετε την ελπίδα του λαού.

Αυτό όμως δεν φαίνεται να μπορείτε να το κάνετε. Πώς θα γινόταν άλλωστε; Έχετε μακρά ιστορία στην διαλυτική της προοπτικής. Κρατάτε κλειστά τα σχολειά, κατακλυσμένα από άσχετους, τους οποίους αρνείσθε να περιορίσετε, αρνηθήκατε την συνεργασία, και συζητάτε μέχρις ερημώσεως του τοπίου, ώστε να είναι εύκολη η λήψη απόφασης σε κενές αίθουσες συνεδριάσεων. Η επαναστατική γυμναστική έχει γίνει σπόρ μοντέρνου πολιτικού καθωσπρεπεισμού και δεν νοείται επανάσταση χωρίς πυρπόληση της πόλης. Δεν νοείται, επίσης, σύλληψη ταραχοποιού χωρίς κομματική υποστήριξη και απαλλαγή από πάσης κατηγορίας και υποψίας. Γιατ' είναι τάχα ψυχικά ευαίσθητος στο να υποστεί τις συνέπειες των πράξεών του! Και κάνετε και κοινοβουλευτικούς αγώνες για να τον προστατεύσετε!

Στις λίγες μέρες της διακυβέρνησής σας μας «απειλήσατε» με την ελεύθερη διοχέτευση στην κοινωνία κι άλλων -εκ των φυλασσομένων- μεταναστών, και ήδη υπάρχουν περιοχές στην πόλη, που θυμίζουν άλλη χώρα, ενώ εμείς νιώθουμε μετανάστες στη χώρα μας.

Δεν δόθηκαν προοπτικές για ν' αυξηθούν οι δουλειές και η παραγωγή, ούτε οι δημόσιες επενδύσεις. Αυξήθηκε μόνο ο φόβος, η διάψευση και οι μαϊντανοί, που στολίζουν τις νέες τηλεοπτικές συζητήσεις, κι οι κυβερνητικοί προφέσσορες, που -καλό είναι -νη μην ξεχνάνε ότι δεν βρίσκονται πάντα σε αίθουσα διδασκαλίας, και ότι δεν τους ακούνε μόνο 20χρονες!

(Αυξήθηκαν) Κι εκείνα τα βλέμματα των -αμήχανα και χωρίς λόγο γελαστών- πολιτικών, βλέμματα που χωρίς να εστιάζουν σ' εμάς που ψάχνουμε μέσα σ' αυτά, ψάχνουν, σαν κυνηγημένα, να βρούν κάπου να χωθούν, για να μη φαίνεται το κενό που χάσκει από πίσω τους!

Η κυβέρνηση, ας έχει υπ' όψιν της πως ο ελληνικός πληθυσμός, δυστυχώς, σε μεγάλο βαθμό είναι κάτοχος πανεπιστημιακών διπλωμάτων και, συνεπώς, καταλαβαίνει πολλά, από όσα γίνονται αλλά δεν λέγονται.

Και λέω, δυστυχώς, για δυο λόγους: πρώτον ότι έχουν τις ίδιες φιλοδοξίες με τους κυβερνώντες, (δηλαδή κοινωνική αναγνώριση και άνεση, οικονομική ευχέρεια, επαγγελματικό βόλεμα, ατιμωρησία, προνόμια, ευκολίες, κλπ. παρόμοια) και δεύτερον ότι έχουν εκπαιδευτεί στα ίδια «σχολεία»: σπουδές, συμμετοχή σε καταλήψεις και απεργίες, εμπρηστικές διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες, κελεύσματα υπακοής σε ανυπακοή, πιθηκισμός (=άσκεφτος μιμητισμός) σε ξενόφερτα πρότυπα, αχρείαστος κι επιπόλαιος εκμοντερνισμός (=εκδυτικισμός) κοινωνικής συμπεριφοράς, παράλογη και αντεθνική κατάρριψη εθνικών και ιστορικών παραδόσεων και συμβόλων. Συνεπώς, έχουν τα ίδια προσόντα στην πλειοψηφία τους.

Όπως είναι, συνεπώς, κατανοητό, όσοι σήμερα καλούνται να κυβερνήσουν και να στελεχώσουν την κυβέρνηση, πρέπει να το κάνουν

• για κάποια χώρα της οποίας τις παραδόσεις και την ιστορία, τον (ιδιαίτερο ελληνικό μας) τρόπο και την (ιδιαίτερη ελληνική μας) αρετή, δεν αγάπησαν, γιατί τα περιγέλασαν και τα ονείδισαν ως ψέμμα και απάτη.
• Και για κάποιους άλλους πολίτες, εργατικούς και αφοσιωμένους επιχειρηματίες, που εγκληματικά κι αναίτια  πυρπολήθηκε το βιόςτους -και μάλιστα ατιμώρητα- απλώς για να διαμαρτυρηθούν οι επαναστάτες, αυτοί οι έξυπνοι και παντογνώστες μισθωτοί και θεωρητικοί της προόδου που το μηδέν παρήγαγαν οι ίδιοι με τον κόπο τους! 
• και για κάποιους άλλους, πιστούς Έλληνες και Χριστιανούς, που δεν τους σεβάστηκαν, αλλ' ασέλγησαν στην προσωπικότητα και στις ιστορικές και παραδοσιακές επιλογές τους, που -στα πλαίσια της τάχα απελευθέρωσης της κοινωνίας από το βρόχο της θρησκευτικής υποταγής- αυτοί οι άθεοι κι αντίθεοι, μισθωτοί και θεωρητικοί της προόδου, άνισα φερόμενοι, ευνόησαν την θρησκευτική ελευθερία μόνο των αλλόθρησκων, και μάλιστα στη χώρα μας, μη σεβόμενοι την εθνική μας ιστορική πορεία, και τις εθνικές μας παραδόσεις! κι όλα αυτά, εκζητούντες και μεθοδεύοντες βία την εκ βάθρων αλλαγή της ιδιοπροσωπίας της ελληνικής κοινωνίας, κατά τις (εντολές; ή τις) προτιμήσεις τους !

Δυστυχώς, για να πάς από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη, πρέπει να περάσεις από τα Τέμπη. Δηλαδή, για να θέλεις να ωφελήσεις κάποιον, πρέπει και να τον αγαπάς.

Εμείς, που πληρώνουμε με τη ζωή μας την κατάργηση κάθε προοπτικής, ακόμη και του αξιοπρεπούς θανάτου μας, δεν μπορούμε πια να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας. Η πολιτική σας φαίνεται να υπολείπεται των προσδοκιών που καλλιεργήσατε, και η δυναμική σας φαίνεται να είναι ανύπαρκτη.

Εύχομαι να είμαι υπερβολική. Αν, όμως, δεν είμαι, ξυπνήστε, όσο είναι καιρός!

Γιατί η ζωή δεν περιμένει, ούτε η ιστορία! Και θα είστε ένα κεφάλαιο αυτής, ανάλογο με το έργο σας.