Ο Αναβαλλόμενος Φόρος πέρασε το 2014 στον Ν.4308/2014 όπου με τροπολογία δημιουργήθηκε για να μειωθεί η κεφαλαιακή επίπτωση του κουρέματος PSI στις ελληνικές τράπεζες.
Πρόκειται στην πραγματικότητα για το χάρισμα (και όχι την αναβολή) των φόρων που θα έπρεπε να πληρώνουν τα τραπεζικά ιδρύματα για τα κέρδη τους.
Ποιος λοιπόν θα ήταν καλύτερος στο να οργανώσει την δωρεά των φόρων από την PwC, που ξέρει και από τράπεζες και από φόρους; (Βλέπε επίσης: Στην διαπλεκόμενη PwC η διαχείρηση 9 δισ. ευρώ κόκκινων δανείων!)
Ο Αναβαλλόμενος Φόρος δεν είναι ούτε αναβαλλόμενος, ούτε φόρος. Πρόκειται για μια ακόμα περίπτωση αντιστροφής του νοήματος, από αυτές που έχουμε συνηθίσει στον καιρό των μνημονίων.
Αυτό που ψηφίστηκε είναι η πλήρης απαλλαγή των τραπεζών από την υποχρέωση να καταβάλλουν φόρους επί των κερδών τους για τα επόμενα 30 χρόνια. Το κέρδος για τις ελληνικές τράπεζες εκτιμάται ότι είναι περίπου 10 δισεκατομμύρια ευρώ.
Τι είναι ο Αναβαλλόμενος Φόρος
Ο νόμος προβλέπει ότι τα ποσά που θα γλιτώσουν οι τράπεζες μπορούν να τα εγγράψουν στους ισολογισμούς τους ως κεφάλαια. Δηλαδή οι τράπεζες έχουν διπλό κέρδος αφού αφενός δεν χρειάζεται να πληρώνουν φόρους προς το κράτος και αφετέρου εμφανίζουν ενισχυμένες κεφαλαιακές δυνατότητες, συνυπολογίζοντας τα χρήματα των Ελλήνων πολιτών και μειώνοντας με αυτό τον τρόπο την ανάγκη των μετόχων τους να προβούν σεαυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου. Να σημειωθεί εδώ ότι τα κεφαλαιακά διαθέσιμα χρησιμοποιούνται από τις τράπεζες ως εγγυήσεις για την χαμηλότοκη δανειοδότησή τους από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Δηλαδή αυτά τα ποσά που δεν θα χρειαστεί να δώσουν στους Έλληνες πολίτες χρησιμοποιούνται για την εισροή ζεστού χρήματος.
Το πραγματικά πρωτότυπο οικονομικό τέχνασμα που εισήγαγε όμως ο νόμος είναι η εγγύηση του ελληνικού δημοσίου.
Με απλά λόγια το κράτος εγγυήθηκε ότι οι τράπεζες θα έχουν το όφελος της αναβαλλόμενης φορολογίας ακόμα και αν δεν εμφανίσουν κέρδη!
Έτσι, σε περίπτωση ζημιών σε μια χρήση το Δημόσιο θα καταβάλει σε μετρητά το ύψος του αναβαλλόμενου φόρου που έχει αναγνωριστεί, ενώ ως αντάλλαγμα θα λάβει κοινές μετοχές. Ο αναβαλλόμενος φόρος είναι φορολογική κεφαλαιακή βοήθεια που δόθηκε παλαιότερα στις τράπεζες ως αντιστάθμισμα στις μεγάλες απώλειες που προκάλεσε το «κούρεμα» των ομολόγων, το PSI.
Εξαιτίας του αναβαλλόμενου φόρου και της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών με χρήματα των Ελλήνων πολιτών οι 3 τράπεζες που παρουσίαζαν προβλήματα στο βασικό σενάριο των τραπεζικών stress tests εμφάνιζαν πολύ καλύτερη εικόνα στο δυσμενές σενάριο.
Ωστόσο αξίζει να δούμε μαζί ένα γράφημα (ένθετο αριστερά): Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στο βασικό σενάριο των stress test το κεφάλαιο των τραπεζών που καλύπτεται από τον αναβαλλόμενο φόρο είναι της τάξης του 40%. Με απλά λόγια σχεδόν τα μισά χρήματα που φέρονται να έχουν στα ταμεία τους οι τράπεζές μας είναι… αέρας κοπανιστός. Το ποσοστό στην Πορτογαλία είναι 25% ενώ στη Γερμανία μόλις 10%. Αυτό προς απάντηση του Γκίκα Χαρδούβελη που κατά την ψήφιση του νομοσχεδίου στη βουλή ισχυρίστηκε ότι αυτή η τακτική ακολουθείται παντού στην Ευρώπη, ακόμα και στη Γερμανία.
Πρέπει προκαταβολικά να πούμε ένα μπράβο σε αυτόν που σχεδίασε το νομοσχέδιο για τον Αναβαλλόμενο Φόρο. Οι τράπεζές μας πιθανώς θα είχαν καταρρεύσει στα τεστ αντοχής αν δεν τους χαρίζαμε ακόμα 10 δις από την πίσω πόρτα.
Τέλος αξίζει να σημειωθεί ότι ο Αναβαλλόμενος Φόρος καλύπτει μόνο τις απώλειες των τραπεζών από το PSI και όχι των ασφαλιστικών ταμείων ή των μικροομολογιούχων. Αυτοί μάλλον θα πρέπει να πληρώνουν κανονικά τους φόρους τους για τα επόμενα 30 χρόνια.
Η PwC ως νομοθέτης
Τον σχεδιασμό του νόμου ανέλαβε -κόντρα στη λογική και την πάγια τακτική- η PriceWaterhouseCooper με εντολή του Γκίκα Χαρδούβελη ήδη από τις αρχές Ιουλίου. Η κίνηση τότε είχε φανεί παράξενη και σε δημοσιεύματα της εποχής διαβάζουμε ότι είχαν υπάρξει αντιδράσεις για τον πλήρη παραμερισμό των οικονομικών και νομικών υπηρεσιών του Υπουργείου Οικονομικών.
Στο δημοσίευμα του Θανάση Κουκάκη στο in.gr αναφέρεται μάλιστα ότι οι υπηρεσίες του ΥΠΟΙΚ είχαν έτοιμη πρόταση νόμου η οποία αγνοήθηκε από τον Χαρδούβελη και δεν προωθήθηκε προς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την EBA όπως όριζε η διαδικασία.
Ο Γκίκας Χαρδούβελης έχει λόγους να προτιμάει την λογιστική / ελεγκτική εταιρία PwC; Προφανώς και θα είχε, άλλωστε ως υψηλόβαθμο στέλεχος της Eurobank σίγουρα θα γνώριζε την σχέση της τράπεζας με την αμερικάνικη εταιρία. Ίσως μάλιστα να είχε πάρει το αυτί του και το δίκτυο που είχε στήσει η PwC για την «ελάφρυνση» των φόρων της EFG Group, μητρικής εταιρίας της Eurobank που ελέγχεται από τον Λάτση. Εμείς πάντως χρειάστηκε να περιμένουμε μέχρι την αποκάλυψη του ICIJ για να μελετήσουμε τα έγγραφα της PwC για την Eurobank.
Αν υποθέσουμε όμως ότι ο Γκίκας Χαρδούβελης δεν είχε καμία γνώση του δικτύου που είχε στήσει η PwC για λογαριασμό της Eurobank, τότε θα περιμέναμε ότι το ελληνικό δημόσιο θα είχε ήδη κινηθεί προκειμένου να ελέγξει αν η ανάδοχος εταιρία που σχεδίασε τον Αναβαλλόμενο Φόρο
α) είχε πρόβλημα ασυμβίβαστου επειδή ταυτόχρονα εκπροσωπούσε και μια τράπεζα που θα ωφελούταν σημαντικά από το νομοσχέδιο και
β) αν θα πρέπει να ασκηθούν διώξεις προς την εταιρία που συμβούλευε μια τράπεζα που έχει διασωθεί με τα χρήματα των Ελλήνων πολιτών για το πώς θα γλιτώσουν τους φόρους στη χώρα μας.
Άλλωστε διαβάζοντας τις λεπτομέρειες του νομοσχεδίου είναι σαφές ότι η PwC βρήκε για τους πελάτες της μια μόνιμη δομή για την νόμιμη φοροαποφυγή… για τουλάχιστον 30 χρόνια ακόμη, και χωρίς μάλιστα να χρειάζεται να τρέχουν στο βροχερό Λουξεμβούργο.
Επιμέλεια: www.logiosermis.net
Με πληροφορίες απο thepressproject.gr
Πρόκειται στην πραγματικότητα για το χάρισμα (και όχι την αναβολή) των φόρων που θα έπρεπε να πληρώνουν τα τραπεζικά ιδρύματα για τα κέρδη τους.
Ποιος λοιπόν θα ήταν καλύτερος στο να οργανώσει την δωρεά των φόρων από την PwC, που ξέρει και από τράπεζες και από φόρους; (Βλέπε επίσης: Στην διαπλεκόμενη PwC η διαχείρηση 9 δισ. ευρώ κόκκινων δανείων!)
Ο Αναβαλλόμενος Φόρος δεν είναι ούτε αναβαλλόμενος, ούτε φόρος. Πρόκειται για μια ακόμα περίπτωση αντιστροφής του νοήματος, από αυτές που έχουμε συνηθίσει στον καιρό των μνημονίων.
Αυτό που ψηφίστηκε είναι η πλήρης απαλλαγή των τραπεζών από την υποχρέωση να καταβάλλουν φόρους επί των κερδών τους για τα επόμενα 30 χρόνια. Το κέρδος για τις ελληνικές τράπεζες εκτιμάται ότι είναι περίπου 10 δισεκατομμύρια ευρώ.
Τι είναι ο Αναβαλλόμενος Φόρος
Ο νόμος προβλέπει ότι τα ποσά που θα γλιτώσουν οι τράπεζες μπορούν να τα εγγράψουν στους ισολογισμούς τους ως κεφάλαια. Δηλαδή οι τράπεζες έχουν διπλό κέρδος αφού αφενός δεν χρειάζεται να πληρώνουν φόρους προς το κράτος και αφετέρου εμφανίζουν ενισχυμένες κεφαλαιακές δυνατότητες, συνυπολογίζοντας τα χρήματα των Ελλήνων πολιτών και μειώνοντας με αυτό τον τρόπο την ανάγκη των μετόχων τους να προβούν σεαυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου. Να σημειωθεί εδώ ότι τα κεφαλαιακά διαθέσιμα χρησιμοποιούνται από τις τράπεζες ως εγγυήσεις για την χαμηλότοκη δανειοδότησή τους από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Δηλαδή αυτά τα ποσά που δεν θα χρειαστεί να δώσουν στους Έλληνες πολίτες χρησιμοποιούνται για την εισροή ζεστού χρήματος.
Το πραγματικά πρωτότυπο οικονομικό τέχνασμα που εισήγαγε όμως ο νόμος είναι η εγγύηση του ελληνικού δημοσίου.
Με απλά λόγια το κράτος εγγυήθηκε ότι οι τράπεζες θα έχουν το όφελος της αναβαλλόμενης φορολογίας ακόμα και αν δεν εμφανίσουν κέρδη!
Έτσι, σε περίπτωση ζημιών σε μια χρήση το Δημόσιο θα καταβάλει σε μετρητά το ύψος του αναβαλλόμενου φόρου που έχει αναγνωριστεί, ενώ ως αντάλλαγμα θα λάβει κοινές μετοχές. Ο αναβαλλόμενος φόρος είναι φορολογική κεφαλαιακή βοήθεια που δόθηκε παλαιότερα στις τράπεζες ως αντιστάθμισμα στις μεγάλες απώλειες που προκάλεσε το «κούρεμα» των ομολόγων, το PSI.
Εξαιτίας του αναβαλλόμενου φόρου και της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών με χρήματα των Ελλήνων πολιτών οι 3 τράπεζες που παρουσίαζαν προβλήματα στο βασικό σενάριο των τραπεζικών stress tests εμφάνιζαν πολύ καλύτερη εικόνα στο δυσμενές σενάριο.Ωστόσο αξίζει να δούμε μαζί ένα γράφημα (ένθετο αριστερά): Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στο βασικό σενάριο των stress test το κεφάλαιο των τραπεζών που καλύπτεται από τον αναβαλλόμενο φόρο είναι της τάξης του 40%. Με απλά λόγια σχεδόν τα μισά χρήματα που φέρονται να έχουν στα ταμεία τους οι τράπεζές μας είναι… αέρας κοπανιστός. Το ποσοστό στην Πορτογαλία είναι 25% ενώ στη Γερμανία μόλις 10%. Αυτό προς απάντηση του Γκίκα Χαρδούβελη που κατά την ψήφιση του νομοσχεδίου στη βουλή ισχυρίστηκε ότι αυτή η τακτική ακολουθείται παντού στην Ευρώπη, ακόμα και στη Γερμανία.
Πρέπει προκαταβολικά να πούμε ένα μπράβο σε αυτόν που σχεδίασε το νομοσχέδιο για τον Αναβαλλόμενο Φόρο. Οι τράπεζές μας πιθανώς θα είχαν καταρρεύσει στα τεστ αντοχής αν δεν τους χαρίζαμε ακόμα 10 δις από την πίσω πόρτα.
Τέλος αξίζει να σημειωθεί ότι ο Αναβαλλόμενος Φόρος καλύπτει μόνο τις απώλειες των τραπεζών από το PSI και όχι των ασφαλιστικών ταμείων ή των μικροομολογιούχων. Αυτοί μάλλον θα πρέπει να πληρώνουν κανονικά τους φόρους τους για τα επόμενα 30 χρόνια.
Η PwC ως νομοθέτης
Τον σχεδιασμό του νόμου ανέλαβε -κόντρα στη λογική και την πάγια τακτική- η PriceWaterhouseCooper με εντολή του Γκίκα Χαρδούβελη ήδη από τις αρχές Ιουλίου. Η κίνηση τότε είχε φανεί παράξενη και σε δημοσιεύματα της εποχής διαβάζουμε ότι είχαν υπάρξει αντιδράσεις για τον πλήρη παραμερισμό των οικονομικών και νομικών υπηρεσιών του Υπουργείου Οικονομικών.
Στο δημοσίευμα του Θανάση Κουκάκη στο in.gr αναφέρεται μάλιστα ότι οι υπηρεσίες του ΥΠΟΙΚ είχαν έτοιμη πρόταση νόμου η οποία αγνοήθηκε από τον Χαρδούβελη και δεν προωθήθηκε προς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την EBA όπως όριζε η διαδικασία.
Ο Γκίκας Χαρδούβελης έχει λόγους να προτιμάει την λογιστική / ελεγκτική εταιρία PwC; Προφανώς και θα είχε, άλλωστε ως υψηλόβαθμο στέλεχος της Eurobank σίγουρα θα γνώριζε την σχέση της τράπεζας με την αμερικάνικη εταιρία. Ίσως μάλιστα να είχε πάρει το αυτί του και το δίκτυο που είχε στήσει η PwC για την «ελάφρυνση» των φόρων της EFG Group, μητρικής εταιρίας της Eurobank που ελέγχεται από τον Λάτση. Εμείς πάντως χρειάστηκε να περιμένουμε μέχρι την αποκάλυψη του ICIJ για να μελετήσουμε τα έγγραφα της PwC για την Eurobank.
Αν υποθέσουμε όμως ότι ο Γκίκας Χαρδούβελης δεν είχε καμία γνώση του δικτύου που είχε στήσει η PwC για λογαριασμό της Eurobank, τότε θα περιμέναμε ότι το ελληνικό δημόσιο θα είχε ήδη κινηθεί προκειμένου να ελέγξει αν η ανάδοχος εταιρία που σχεδίασε τον Αναβαλλόμενο Φόρο
α) είχε πρόβλημα ασυμβίβαστου επειδή ταυτόχρονα εκπροσωπούσε και μια τράπεζα που θα ωφελούταν σημαντικά από το νομοσχέδιο και
β) αν θα πρέπει να ασκηθούν διώξεις προς την εταιρία που συμβούλευε μια τράπεζα που έχει διασωθεί με τα χρήματα των Ελλήνων πολιτών για το πώς θα γλιτώσουν τους φόρους στη χώρα μας.
Άλλωστε διαβάζοντας τις λεπτομέρειες του νομοσχεδίου είναι σαφές ότι η PwC βρήκε για τους πελάτες της μια μόνιμη δομή για την νόμιμη φοροαποφυγή… για τουλάχιστον 30 χρόνια ακόμη, και χωρίς μάλιστα να χρειάζεται να τρέχουν στο βροχερό Λουξεμβούργο.
Επιμέλεια: www.logiosermis.net
Με πληροφορίες απο thepressproject.gr
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.