Σύμφωνα με τον κ. Γιαννίτση, ο οποίος ως υπουργός εργασίας το 2001 δεν κατάφερε να αναδιαρθρώσει το ασφαλιστικό, ούτε βέβαια ως υπουργός εσωτερικών της κυβέρνησης Παπαδήμου, το 80% του δημοσίου χρέους αντιστοιχεί στα ελλείμματα του ασφαλιστικού συστήματος.
Κατά τον κ. Φλωρίδη δε, δικηγόρο και υφυπουργό οικονομικών το 2001, «η πρώτη σοβαρή προσπάθεια αντιμετώπισης του ασφαλιστικού έγινε από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, δέκα χρόνια πριν – δυστυχώς όμως ο σοσιαλισμός αναίρεσε τα σχέδια της και άλλαξε τα βασικά σημεία του νόμου!»
Τα συμπεράσματα τώρα μίας μερίδας του τύπου που αναπαρήγαγε κατά το δοκούν τα παραπάνω είναι ότι, η Ελλάδα χρεοκόπησε λόγω του ασφαλιστικού της συστήματος – πώς ληστεύθηκε επομένως από τη συμμορία των συνταξιούχων, στους οποίους οι πολιτικοί του παρελθόντος, ιδίως οι σοσιαλιστές, μοίραζαν συντάξεις, ακόμη και σε πολύ νεαρές ηλικίες, χωρίς κανέναν ενδοιασμό. Φυσικά δεν αναφέρουν ποιό ακριβώς ποσόν αντιπροσωπεύουν αυτές οι άδικες συντάξεις ή/και πόσο μεγαλύτερη ήταν η συνταξιοδοτική δαπάνη, εάν ήταν, συγκριτικά με άλλες ομοειδείς χώρες της Δύσης.
Σε κάθε περίπτωση, συμπεραίνουν πως για τη χρεοκοπία της Ελλάδας δεν φταίει η πολιτική διαφθορά, η διαπλοκή των ΜΜΕ με την πολιτική και την οικονομική εξουσία, οι τεράστιες θεσμικές ελλείψεις της χώρας, η φοροδιαφυγή, ο διαλυμένος ελεγκτικός μηχανισμός του δημοσίου, ο αθέμιτος ανταγωνισμός της Γερμανίας εντός της Ευρωζώνης (μερκαντιλισμός), η φοροαποφυγή των ελίτ, η κυβέρνηση του 2009 που εξευτέλισε διεθνώς την Ελλάδα και έφερε το ΔΝΤ, οι τοκογλυφικές αγορές που εκτόξευσαν στα ύψη τα επιτόκια δανεισμού μας το 2010, ταμνημόνια της Τρόικας κοκ., αλλά οι συνταξιούχοι – οπότε είμαστε όλοι εμείς οι Έλληνες υπεύθυνοι για το κατάντημα της χώρας μας και κανένας άλλος, άρα πρέπει εμείς να πληρώσουμε το λογαριασμό!
Η συμμορία των συνταξιούχων λοιπόν, τα 2.653.274 Ελλήνων που εισπράττουν ετήσια το ποσόν των 28 δις € από τα ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία επιδοτούνται από το κράτος κυρίως επειδή οι εκάστοτε διοικήσεις τους φρόντισαν να τα αδειάσουν χωρίς φυσικά να τιμωρηθούν, είναι ο βασικός υπεύθυνος της χρεοκοπίας – ενώ δεν γίνεται καμία αναφορά σε άλλες χώρες που αντιμετωπίζουν ανάλογα προβλήματα με το ασφαλιστικό, κυρίως λόγω της αντίστοιχης με την Ελλάδα γήρανσης του πληθυσμού τους (άρθρο).
Ειδικά όσον αφορά τη σημερινή κατάσταση του ασφαλιστικού, η μερίδα αυτή του τύπου που θέλει να μας πείσει έμμεσα πως «όλοι μαζί τα φάγαμε», δεν θεωρεί υπεύθυνη την κατακόρυφη πτώση του ΑΕΠ (-30%), την τρομακτική ανεργία που προκάλεσαν τα μνημόνια, καθώς επίσης τις χρεοκοπίες/μετανάστευση χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων, λόγω των οποίων μειώθηκαν κατακόρυφα οι ασφαλιστικές εισφορές – αλλά τις συντάξεις, παρά το ότι κατακρεουργήθηκαν, ειδικά όσον αφορά την αγοραστική τους αξία, αφού ταυτόχρονα αυξήθηκαν φόροι και περιορίσθηκε δραστικά το κοινωνικό κράτος.
Ουσιαστικά λοιπόν υιοθετούνται από τη συγκεκριμένη μερίδα των ΜΜΕ τα επιχειρήματα της Γερμανίας και του ΔΝΤ, δεν θεωρείται πως ο στόχος τους είναι η υφαρπαγή της δημόσιας και ιδιωτικής μας περιουσίας, αιτιολογούνται πλήρως τα μέτρα των δανειστών, ενοχοποιούνται οι Έλληνες Πολίτες στο σύνολο τους και νομιμοποιείται η κυβέρνηση, όσον αφορά την περαιτέρω «σφαγή» των Ελλήνων – ειδικά ο επίδοξος διάδοχος της, ο οποίος θα κληθεί να εφαρμόσει το θεάρεστο έργο του πατέρα του στο θέμα του ασφαλιστικού και όχι μόνο.
Με όλα αυτά δεν θέλουμε φυσικά να ισχυρισθούμε ότι, το ασφαλιστικό δεν αποτελεί πρόβλημα ή πως δεν υπήρχαν πολλές αδικίες στο παρελθόν – αλλά ότι δεν το έχει μόνο η Ελλάδα, κυρίως όμως πως δεν θα λυθεί ποτέ, εάν η οικονομία δεν επανέλθει σε πορεία ανάπτυξης (η οποία είναι σχεδόν απίθανη χωρίς να προηγηθεί η διαγραφή εκείνων των χρεών, με τα οποία μας επιβάρυναν οι πολιτικές των μνημονίων μετά το 2010),
Επί πλέον ότι, προφανώς δεν οφείλεται σε αυτό η χρεοκοπία της, ενώ είναι ανόητο εκ μέρους μας να θέλουμε να ενοχοποιήσουμε τους συνταξιούχους, τουw Έλληνες γενικότερα, για τη σημερινή, άθλια κατάσταση της ελληνικής οικονομίας – η οποία είναι κατά πολύ χειρότερη από αυτήν του 2010, παρά το ότι έκτοτε η Ελλάδα διοικείται απολυταρχικά από τους δανειστές της, εφαρμόζοντας τα αποτυχημένα προγράμματα που της επιβάλλουν, όπως οι ίδιοι έχουν παραδεχθεί (άρθρο).
Τα συμπεράσματα τώρα μίας μερίδας του τύπου που αναπαρήγαγε κατά το δοκούν τα παραπάνω είναι ότι, η Ελλάδα χρεοκόπησε λόγω του ασφαλιστικού της συστήματος – πώς ληστεύθηκε επομένως από τη συμμορία των συνταξιούχων, στους οποίους οι πολιτικοί του παρελθόντος, ιδίως οι σοσιαλιστές, μοίραζαν συντάξεις, ακόμη και σε πολύ νεαρές ηλικίες, χωρίς κανέναν ενδοιασμό. Φυσικά δεν αναφέρουν ποιό ακριβώς ποσόν αντιπροσωπεύουν αυτές οι άδικες συντάξεις ή/και πόσο μεγαλύτερη ήταν η συνταξιοδοτική δαπάνη, εάν ήταν, συγκριτικά με άλλες ομοειδείς χώρες της Δύσης.
Σε κάθε περίπτωση, συμπεραίνουν πως για τη χρεοκοπία της Ελλάδας δεν φταίει η πολιτική διαφθορά, η διαπλοκή των ΜΜΕ με την πολιτική και την οικονομική εξουσία, οι τεράστιες θεσμικές ελλείψεις της χώρας, η φοροδιαφυγή, ο διαλυμένος ελεγκτικός μηχανισμός του δημοσίου, ο αθέμιτος ανταγωνισμός της Γερμανίας εντός της Ευρωζώνης (μερκαντιλισμός), η φοροαποφυγή των ελίτ, η κυβέρνηση του 2009 που εξευτέλισε διεθνώς την Ελλάδα και έφερε το ΔΝΤ, οι τοκογλυφικές αγορές που εκτόξευσαν στα ύψη τα επιτόκια δανεισμού μας το 2010, ταμνημόνια της Τρόικας κοκ., αλλά οι συνταξιούχοι – οπότε είμαστε όλοι εμείς οι Έλληνες υπεύθυνοι για το κατάντημα της χώρας μας και κανένας άλλος, άρα πρέπει εμείς να πληρώσουμε το λογαριασμό!
Η συμμορία των συνταξιούχων λοιπόν, τα 2.653.274 Ελλήνων που εισπράττουν ετήσια το ποσόν των 28 δις € από τα ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία επιδοτούνται από το κράτος κυρίως επειδή οι εκάστοτε διοικήσεις τους φρόντισαν να τα αδειάσουν χωρίς φυσικά να τιμωρηθούν, είναι ο βασικός υπεύθυνος της χρεοκοπίας – ενώ δεν γίνεται καμία αναφορά σε άλλες χώρες που αντιμετωπίζουν ανάλογα προβλήματα με το ασφαλιστικό, κυρίως λόγω της αντίστοιχης με την Ελλάδα γήρανσης του πληθυσμού τους (άρθρο).
Ειδικά όσον αφορά τη σημερινή κατάσταση του ασφαλιστικού, η μερίδα αυτή του τύπου που θέλει να μας πείσει έμμεσα πως «όλοι μαζί τα φάγαμε», δεν θεωρεί υπεύθυνη την κατακόρυφη πτώση του ΑΕΠ (-30%), την τρομακτική ανεργία που προκάλεσαν τα μνημόνια, καθώς επίσης τις χρεοκοπίες/μετανάστευση χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων, λόγω των οποίων μειώθηκαν κατακόρυφα οι ασφαλιστικές εισφορές – αλλά τις συντάξεις, παρά το ότι κατακρεουργήθηκαν, ειδικά όσον αφορά την αγοραστική τους αξία, αφού ταυτόχρονα αυξήθηκαν φόροι και περιορίσθηκε δραστικά το κοινωνικό κράτος.
Ουσιαστικά λοιπόν υιοθετούνται από τη συγκεκριμένη μερίδα των ΜΜΕ τα επιχειρήματα της Γερμανίας και του ΔΝΤ, δεν θεωρείται πως ο στόχος τους είναι η υφαρπαγή της δημόσιας και ιδιωτικής μας περιουσίας, αιτιολογούνται πλήρως τα μέτρα των δανειστών, ενοχοποιούνται οι Έλληνες Πολίτες στο σύνολο τους και νομιμοποιείται η κυβέρνηση, όσον αφορά την περαιτέρω «σφαγή» των Ελλήνων – ειδικά ο επίδοξος διάδοχος της, ο οποίος θα κληθεί να εφαρμόσει το θεάρεστο έργο του πατέρα του στο θέμα του ασφαλιστικού και όχι μόνο.
Με όλα αυτά δεν θέλουμε φυσικά να ισχυρισθούμε ότι, το ασφαλιστικό δεν αποτελεί πρόβλημα ή πως δεν υπήρχαν πολλές αδικίες στο παρελθόν – αλλά ότι δεν το έχει μόνο η Ελλάδα, κυρίως όμως πως δεν θα λυθεί ποτέ, εάν η οικονομία δεν επανέλθει σε πορεία ανάπτυξης (η οποία είναι σχεδόν απίθανη χωρίς να προηγηθεί η διαγραφή εκείνων των χρεών, με τα οποία μας επιβάρυναν οι πολιτικές των μνημονίων μετά το 2010),
Επί πλέον ότι, προφανώς δεν οφείλεται σε αυτό η χρεοκοπία της, ενώ είναι ανόητο εκ μέρους μας να θέλουμε να ενοχοποιήσουμε τους συνταξιούχους, τουw Έλληνες γενικότερα, για τη σημερινή, άθλια κατάσταση της ελληνικής οικονομίας – η οποία είναι κατά πολύ χειρότερη από αυτήν του 2010, παρά το ότι έκτοτε η Ελλάδα διοικείται απολυταρχικά από τους δανειστές της, εφαρμόζοντας τα αποτυχημένα προγράμματα που της επιβάλλουν, όπως οι ίδιοι έχουν παραδεχθεί (άρθρο).
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.