Μια σύγχρονη διαπίστωση περί ελευθερίας...

Ο άνθρωπος ζει σήμερα υπό συνθήκες απόλυτης ελευθερίας. Έρχεται στον κόσμο ελεύθερος και διανύει τα επόμενα στάδια της ζωής του με ελευθερία βούλησης. Η πιο πάνω διαπίστωση είναι ταυτόχρονα και η πιο επικίνδυνη ψευδαίσθηση που έχει ο άνθρωπος.

Η ψευδαίσθηση αυτή υπάρχει για να προκαλεί την σύγχυση και για να βαυκαλίζει τον άνθρωπο. Αποφεύγονται ετσι οι αντδράσεις , οι εσωτερικές επαναστάσεις και αφυπνίσεις. 

Προκαλεί πράγματι εντύπωση ο τρόπος που αναπτύσσονται οι σύγχρονοι μηχανισμοί εξανδραποδισμού του ανθρώπου. Περισσότερη εντύπωση όμως προκαλεί το εξής : Ο ίδιος ο άνθρωπος έχει δημιουργήσει αυτούς τους μηχανισμούς και ο ίδιος ο άνθρωπος με την ελευθερία του να επιλέγει , επιλέγει να ενδώσει σε αυτούς. 

 Οι σύγχρονες μορφές δουλείας και εξάρτησης είναι πιο ύπουλες από καθε άλλη μορφή που υπήρξε στο παρελθόν. Ο άνθρωπος έχει χάσει την εσωτερική του ελευθερία. Έχει πάψει να σκέπτεται , γιατί άλλοι σκέπτονται για αυτόν. Έχει πάψει να δημιουργεί , γιατί άλλοι δημιουργούν για αυτόν.

Ο άνθρωπος δεν αντιλαμβάνεται από τη μία πλευρά ότι έχει χάσει την υπόσταση του ως σκεπτόμενο
και δημιουργικό ον και από την άλλη ακολουθεί τυφλα την μάζα. Γίνεται επομένως η έννοια ελευθερία  στις μέρες μας μια εύθραστη έννοια. Βέβαια , και σε παλαιότερες εποχές υπήρχαν δεσμώτες και  εξαρτήσεις . Αλλά σε προηγούμενες εποχές κατά κάποιο τρόπο θα μπορούσαμε να δικαιολογήσουμε  τον άνθρωπο. Σήμερα δεν μπορούμε. Διότι σήμερα υπάρχουν στη διάθεση του ανθρώπου τα μέσα της απελευθέρωσης του , ενώ πριν δεν υπήρχαν. Σε παλαιότερες εποχές δεν είχαν όλοι οι άνθρωποι το  προνόμιο της γνώσης και της ολόπλευρης μόρφωσης. 

Αυτό που καθορίζει ένα άνθρωπο ως κάτοχο της γνώσης δεν είναι η εργασία του , αλλά ούτε και τα
διπλώματα τα οποία αποκτά. Κάτοχος της γνώσης θεωρείται ο άνθρωπος που έχει απελευθερωθεί
μέσω της καλλιέργειας της σκέψης και της κριτικής ικανότητας , απο σύγχρονα δόγματα και ιδεολογήματα. 

Οι γνώσεις περί διαφόρων ζητημάτων είναι βέβαια πολύτιμες σε ορισμένα στάδια της ζωής. Οταν όμως  το ζητούμενο είναι να μπεί το ανθρώπινο μυαλό σε μία διαδικασία σκέψης και συλλογισμού τότε ο άνθρωπος βρίσκεται μπροστά σε ένα αδιέξοδο. 

Η απελευθέρωση του σύχρονου ανθρώπου απαιτεί αγώνα. Αγώνα σε προσωπικό επίπεδο και
ταυτόχρονα ένα εσωτερικό αναβρασμό που θα οδηγήσει στην αφύπνιση της σκέψεως. Στην
ουσία , ο άνθρωπος ποτέ του δεν ήλθε σε αυτόν τον κόσμο ούτε ελεύθερος , ούτε σκλάβος. 

Άρα μόνο και μετά από εθελημένες προσπάθειες από τον ίδιο , μπορεί να νίωσει το βαρύ σε
σημασία αίσθημα της ελευθερίας.

Γεωργία Σωτηρίου