Select Menu

Χρειάζεται πολύς δρόμος ώστε να πάψει το συμφέρον να οδηγεί τους ανθρώπους. Βεβαίως για τους ηγέτες αυτό θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητο (η απουσία εξάρτησης(!)), καθώς είναι όπως και να το κάνουμε οι μπροστάρηδες ενός έθνους. Οι δάσκαλοι. (λέμε τώρα…)

Γράφει Ο Γιώργος Σ. Πολίτης

Τα χαμόγελα ήδη έχουν ανθίσει. Τα ''αναγκαία κακά'' θα επέμεναν να ονομάζουν πολλοί, άλλοι θα μεταχειριζόταν χειρότερες εκφράσεις.

Ως ηγέτες θεωρώ (στο παρόν άρθρο) όλους τους εκπροσώπους του έθνους και πλέον αυτών και τους υπόλοιπους που έχουν δημόσιο βήμα. (Οι δάσκαλοι -κατά τον εκουσίως εκλιπόντα καθ. Λιαντίνη- έχουν χαθεί και τη θέση τους έχουν πάρει οι δημοσιογράφοι. Αυτούς επιλέξαμε να αφήσουμε να διαμορφώνουν για χάρη μας απόψεις. Αναλογίζεστε… Εάν αυτό δεν είναι παράδοση, υποταγή, έλλειψη κρίσης, τότε τι είναι; Αν δεν ευθύνεται η θέληση για άκοπη, για 'κομψή' μάθηση τότε τι ευθύνεται; Η έλλειψη παιδείας. Θα συμφωνήσω, μαζί όλα τα προηγούμενα που είναι παράγωγα αυτής.)

Το πράγμα περιπλέκεται πολιτικά (και ασφαλώς διαπλέκεται).

Κατάντια: Πίσω από την όποια κίνηση, το αναλογούν κέρδος των εκλεγμένων.

Δεν υπάρχει ειλικρίνεια (βεβαίως σε ένα κόσμο λύκων η λέξη ακούγεται ως η μεγαλύτερη βλακεία ειπωμένη δημόσια) διότι δεν υπάρχει ήθος. Πολιτικό ήθος.

Η κάθε κίνηση αξιολογείται από το πλήγμα του προσφέρει στον αντίπαλο. Μεγάλη ζημιά συνεπάγεται καλή κίνηση, ΑΣΧΕΤΩΣ εάν ήταν αληθής-πρέπουσα-ειλικρινής -η πρόταση που πολεμήθηκε, ασχέτως εάν στη θέση του κατηγορούμενου και εμείς τα όμοια θα επιλέγαμε... Το επιχείρημα έχει ήδη αποδειχθεί-.

Όλα αυτά βεβαίως ασφαλώς ανήκουν σε έναν άλλο κόσμο αγγελικά πλασμένο.

Η πτώση του πολιτικού μας συστήματος συνορεύει με αυτές της (χαμένες) αξίες. Κανείς δεν πιστεύει κανέναν σε όλα τα επίπεδα. Όλοι θεωρούν την απάτη την εκμετάλλευση (ιδεών-συγκυριών) ως πράξεις αυτονόητες, πρέπουσες, αναμενόμενες, επιβεβλημένες.

Θα ονομαζόταν χαζός, ηλίθιος, μη έχων πολιτική εξυπνάδα εκείνος ο οποίος δεν θα εκμεταλλευόταν την αδυναμία του όποιου του αντιπάλου. Προς όφελος του κόμματός του φυσικά. Το εάν είχε δίκιο ο αντίπαλος αυτό δεν θα έπαιζε (όπως και δεν παίζει) κανένα απολύτως ρόλο. Ποιο το νόημα λοιπόν...
  • Σκοπός δεν είναι η υπηρέτηση της αλήθειας, αλλά υπηρέτηση του σκοπού. Είναι ανδρείο να παραδέχεσαι το σωστό του αντιπάλου. Το ελάχιστο -έστω- τέτοιο.
Εδώ είναι λοιπόν το μέγα πρόβλημα. Κανείς δεν εντέλλεται από τη ισχύουσα πολιτική ηθική να συμφωνήσει στο ελάχιστο με τον αντίπαλο. Ό,τι κάνει εκείνος είναι λάθος. Θα πρέπει να το αποδεικνύουμε είτε το πιστεύουμε είτε όχι εν παντί τρόπο με πάσα θυσία.

Το ότι η αλήθεια έχει πολλές όψεις συνηγορεί υπέρ ημών. Επιλέγουμε εκείνη που μας βολεύει αρκεί να είναι αντίθετη της προτεινόμενης από το κυβερνόν ή το αντιπολιτευόμενο κόμμα. Κατεβάζουμε στρατιές ομοίων (που συνήθως δεν ξέρουν που πάνε τα τέσσερα) να επιχειρηματολογούν και να προτείνουν προτάσεις σωτηρίας…

Και να από το πολύ σώσιμο πού φτάσαμε!

Και ορίστε που καταφέραμε να πιστεύουμε σε δόγματα σαν τον κάθε ηλίθιο που κρέμεται από το στόμα εκείνου όπου ο ίδιος έχει αναγορεύσει ''σωτήρα'' επειδή του τον υπέδειξε το κόμμα που υπακούσει στη διαπλοκή των ντόπιων και ξένων συμφερόντων… 'Η μήπως όχι...

Η λέξη είναι μία: Αηδία.

Αηδία για εκείνους που μάχονται στη αυλή μας για τους ιδιοτελέστατους σκοπούς τους.

Αηδία για την κρίση μας, με την οποία σκαρώσαμε το ιδεόγραμμά τους και το κάναμε 'άγιο', μέχρι την ώρα όπου μία εκλογική ήττα θα το καθαιρέσει.

Αηδία γιατί την επόμενη θα αναρτήσουμε ως λάβαρο-παντιέρα στη διαλεκτική μας το επόμενο (εγκάθετο) ΚΩΘΩΝΙ που θα προτείνει η φερόμενη-αγόμενη-διαπλεκόμενη (εκουσίως και ακουσίως) πολιτική βάση της ιδεολογίας που υπηρετούμε.

Και πάει λέγοντας…

Όχι δεν είναι αυτός ο κόσμος που μας αξίζει. Σε κανέναν άνθρωπο δεν μπορεί να είναι το αίσχος του σκοπού, το σημάδι που οφείλει να φτάσει.

Γνωρίζω ότι όλα αυτά κατατάσσονται στην σελίδα εκείνη που γράφει ως επικεφαλίδα ΦΙΛΟΣΟΦΙΕΣ ΤΟΥ Κ@ΛΟΥ ή στην επόμενη την κάπως ευγενικότερη ΟΥΤΟΠΙΕΣ… όμως έστω και έτσι καλό είναι κάποια λέγονται.

Δεν υπάρχει καμία περίπτωση κάποιο κόμμα να μην έχει μέσα στα βουνά κακών, κάποιο (έστω ελάχιστο) καλό. Το απόλυτο μηδέν (πλην (-)) αγγίζεται ομοίως δύσκολα με το άπειρο (+). Κανείς δεν στάθηκε σε καμία επιτυχία του αντιπάλου γιατί ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΈΠΕΤΑΙ.

Η πολιτική ανδρεία ελλείπει. Πoιο το καλύτερο από τη αποδοχή των ορθών πεπραγμένων των όποιων προηγούμενων κυβερνήσεων (Λέμε τώρα ψάχνοντας τα ελάχιστα) από τον όποιο επίσης αντίπαλο.

Το κέρδος, ο σκοπός… Ο κόσμος μας που δεν είναι αγγελικά πλασμένος, ο πρώτος υπαίτιος. Ο κόσμος που φτιάξαμε εμείς.

Όταν μια παρανομία γίνεται από όλους καταντά νομιμότητα και τα αποτελέσματα αυτής της νομιμότητας (επικρατούσας πρακτικής) βιώνουμε σήμερα.

Σάπιο πολιτικό παρόν. Σε αυτό φερόμεθα και σε αυτό προσπαθούμε. Σε αυτό αναπνέουμε. Τυφλοί με τα χέρια απλωτά ψάχνουμε για αλήθειες. Ευελπιστώ στις όχι απαραιτήτως συμφέρουσες, αλλά δεν βάζω και το χέρι μου τη φωτιά…

politisg
www.politisg.weebly.com



Σχόλια

Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.

 
Top