Select Menu


Καταλήξαμε να αγαπάμε κάποιον δυνατά, φοβούμενοι το χρόνιο μίσος μας σχεδόν για τα πάντα...

Γράφει ο Γιώργος Σ. Πολίτης

Οι κοινωνίες ουδέποτε έπραξαν το καθήκον τους, απλά θεσμοθέτησαν. Έφτιαξαν κανόνες για μία κατά το δυνατόν αγαστή συνεργασία μεταξύ των πολιτών τους, αδιαφορώντας για την ευτυχία τους.

Τα κοινωνικά προφίλ, είναι αυτό ακριβώς αυτό που λένε. Κοινωνικά και καθόλου προσωπικά.

Το τι έπρεπε να γίνει, έμεινε απλά θέμα για συζήτηση σε βραδιές τσαγιού ή ουίσκι, γιατί ακόμα ενδιαφέρονται όλες οι ηλικίες ψάχνοντας το πού έτυχε το λάθος… 

Μα επί της ουσίας δεν υπήρξε λάθος, τα πράγματα κύλισαν με τον τρόπο που έκρινε το σύνολο των τυραννισμένων στους αιώνες ανθρώπων. Των ανθρώπων εκείνων όπου αισθάνθηκαν το πάθος ως προσβολή και όρισαν χαρά και έπαινο τη μάχη προς τιθάσευση της πηγαίας λογικής.

Ποιος θα μιλήσει για την ηθικότητα της ηθικής; Η οδύνη κατάντησε αρετή, και η γνώση κίνδυνος...

Μπήκαν κανόνες απόλυτοι στο ένστικτο. Τρύπωσαν με το ζόρι εξαναγκάζοντας την εκκίνηση της διεργασίας απόρριψης του επιθυμητού. Του επιθυμητού που δεν παλεύεται γιατί έρχεται σε αντίθεση με το βαθύτερο εγώ μας. Πώς να νικήσει κανείς τον εαυτό του, τις επιθυμίες του που αλλάζουν όνομα χάριν της κοινωνίας και βαφτίζονται δεύτερες, τρίτες ή κακές… Που κλείνονται και σφραγίζονται σε ερμάρι σκοτεινό αλλά που όμως δεν ξεριζώνονται.

Και πώς θα μπορούσαν άλλωστε...

Η υποκρισία στερεί το δικαίωμα της ανάπαυσης. Παύει την αγαστή συνεργασία της επιθυμίας και με τη δικαίωση. Ονομάζει βρόμικα, άθλια, απορριπτέα όλα εκείνα που δίνουν βαθιά χαρά και αυτά δεν μπορεί παρά να είναι τα καταξιωμένα συναισθήματα. Τα καταξιωμένα σε έναν άλλο κόσμο ή σε κάποιο άλλο δωμάτιο.

Οι απολαύσεις της ψυχής (λογίζονται ως τέτοια) που επιτάσσονται με τρόπο μαγικό καθώς στο ευρύ βάθος τους είναι ανερεύνητες. Οι ψυχολόγοι προσπαθούν και καταφέρνουν σε πολλές περιπτώσεις σχεδόν το ακατόρθωτο, όμως η ρίζα της επιθυμίας θα παραμένει κρυφή πίσω από δισεκατομμύρια λόγους και άλλες τόσες αιτίες.

Ποιος μπορεί να είναι επί της ουσίας υπεύθυνος για εκείνα όπου το ένστικτο επιτάσσει; Προσπαθώντας να βρούμε άκρη θα τιμωρούσαμε χιλιάδες φορές μια κοινωνία που έδρασε ή που κάκιστα δίδαξε… Μια κοινωνία που προσπάθησε να νουθετήσει, που στέρησε την ειλικρίνεια από το αυθόρμητο.

Ίσως τίποτα να μην μπορεί να αλλάξει, ίσως πάλι και κάποια λίγα σε προσωπικό επίπεδο. Σε κάθε περίπτωση αυτό ονομάζεται κέρδος.

Πρώτιστα απαιτείται η γνώση του εαυτού, κατόπιν η κατανόηση και τέλος η συμφιλίωση. Ειλικρινά κανείς δεν θα άντεχε κάποιον τέλειο (άντρα ή γυναίκα) δίπλα του (θα έδειχνε τόσο λίγος μπροστά του!) για ποιο λόγο λοιπόν να προσποιούμεθα τους άριστους;

Με το τελευταίο μου (υπό έκδοσιν) έργο ‘’24 στιγμές ακραίου πάθους’’ ετούτο ακριβώς προσπαθώ πω. Θέλω να επιμείνω λέγοντας πως πέρα από τίτλους και ωραίες φορεσιές άπαντες μοιάζουμε στα πάθη. Μοιάζουμε και αρνούμεθα! Η ονομασία τους μας κατατάσσει σε κατηγορίες, όχι καλύτερες ή χειρότερες, απλά σε διαφορετικές. Τι είναι ωραιότερο λοιπόν, τι σας αρέσει καλύτερα, η σοκολατίνα ή η νουγκατίνα; Ποιος θα μιλήσει και θα μπορέσει να πείσει τον οποιδήποτε περί του αληθινώς νοστιμότερου εδέσματος; Κανείς ασφαλώς διότι τέτοιο δεν υπάρχει...

Άρα καταλήγουμε στο γνωστό σε όλους ‘’περί ορέξεως, κ.τ.λ.’’ Έρχονται λοιπόν οι πεινασμένοι για ψάρι και κατηγορούν-μέμφονται εκείνους που θέλουν κρέας... Ορίστηκαν κάποιες τροφές μιαρές και άπαντες πεινασμένοι και μη, υποκλίθηκαν αποδεχόμενοι. Πόσο κρίμα!

Η καταπολέμηση της βαθιάς επιθυμίας είναι πέρα από τις δυνάμεις μας. Η άρνηση πράξης επ’ ουδενί σημαίνει γιατρειά και ασφαλώς ούτε ευτυχία ένεκα της όποιας βασανισμένης αποδοχής. Η ευτυχία δεν υιοθετείται.

Κανείς δεν αγοράζει χαρά στερώντας εαυτόν από τη βαθιά επιθυμία η οποία (αναλυόμενη) σε ελάχιστες περιπτώσεις συμβαδίζει με τα κοινωνικώς αποδεκτά και ευρέως ακαδημαϊκώς ή από άμβωνος διαδιδόμενα… Μην ακούτε τι λένε. Παρουσιάζουν αγίους (κατά τον Κορνήλιο Καστοριάδη) απερχομένους παθών ώστε να ψέξουν πάντα πιστό. Να υποδείξουν λέγοντας, γιατί αυτοί κι όχι εσύ;

Ξεφεύγουμε.

Κάποιοι ήρωες του προς έκδοση έργου λοιπόν, παρεκκλίνουν και το κάνουν -τις περισσότερες φορές- με ελαφρά την καρδίαν. Αποδεχόμενοι. Όπως ακριβώς πρέπει. Άνθρωποι υπεράνω υποψίας αποκαλύπτουν σε όλους εμάς τις κρυφές τους επιθυμίες με ένα τρόπο σκληρό. Μήπως δεν συνέβαινε παλαιότερα, μήπως δεν συμβαίνει στις μέρες μας; (Ποιος νομίζει ότι άλλαξε κάτι από τον μεσαίωνα μέχρι σήμερα πλην των ''κινητών τηλεφώνων''; Ο έρωτας μήπως;) Κάτι που το θέλουν δύο ή και παραπάνω και δεν ενοχλεί κανέναν τρίτο, μπορεί να είναι κακό για το σύνολο; Την ίδια ώρα που κανείς δεν υποχρεούται επικρότηση, ποιος δικαιούται κατάκριση; 

Αλήθεια, είναι ο σκληρός τρόπος του ειπείν, που ''ανατριχιάζει'' ή μήπως η ειλικρίνεια μιας πράξης;

Αλήθεια είναι η ωμή τέτοια ή η στρογγυλεμένη; Θα πρέπει να σερβίρεται εξωραϊσμένη, ψημένη σε κάποιους βαθμούς ώστε να είναι κάπως πιο εύπεπτη; Κι αν ΝΑΙ, σε τι πάστα ανθρώπων σερβίρουμε επεξεργασμένη τροφή; Σε ανθρώπους που δεν αντέχουν την αλήθεια ή σε κάποιους που επιμένουν να πιστεύουν αλλιώς; 

Χειραγωγούμε; Άγουμε το κοινό σε ένα τρόπο ζωής όπου η υποκρισία (όπως άλλωστε –δυστυχώς- το κάνει) θα αναδεικνύεται ως η μόνη πρέπουσα συμπεριφορά; Θα βαφτίζουμε μεταξύ μας το μαύρο άσπρο και θα χειροκροτούμε γελαστοί υπό το φως των προβολέων γνωρίζοντες πως τα μέσα μας τρέμουν για την επικείμενη επιθυμητή (όποια σε μέγεθος) ακολασία; 

Η χειρότερη μορφή αυτής επιμένω, είναι εκείνη που συμβαίνει στη φαντασία. Είναι εκείνη που δεν βρίσκει το θάρρος να συστηθεί με παρρησία. (θα χρειαζόταν ολόκληρο κεφάλαιο για την ανάλυση)

Υπάρχει λοιπόν μία και μόνη αλήθεια; ή κάθε φορά μας παρουσιάζεται η πράξη (για το ίδιο γεγονός) με διαφορετικό πρόσωπο; Ανάλογο των πεποιθήσεών μας;

Π.χ. Η γυναίκα που ''πιέστηκε'' ή βιάστηκε, θα πρέπει να κατηγορεί τον εαυτό της που είχε οργασμό; (Περίπτωση που αναφέρεται σε κάποιο μέρος του βιβλίου) Το θύμα γίνεται θύτης; Το άλλοθι δικαιώνει;

Η παρέκκλιση από τον κανόνα θα πρέπει να αποτελεί ντροπή; Ποιος θέτει τους όρους στην κρεβατοκάμαρα του καθενός και με ποιο δικαίωμα; 

Το βιβλίο θίγει πολλά θέματα και το κάνει με τρόπο που σίγουρα θα ξενίσει πολλούς, με τρόπο που θα τους ξεβολέψει, όμως ένα βιβλίο που δεν ξεβολεύει δεν επιτελεί τον σκοπό του.

Ασφαλώς και το έργο δεν απευθύνεται σε όλους. Προσπαθεί να μιλήσει σε εκείνους που θέλουν να καταλάβουν. Πώς να συστήσεις σε οποιονδήποτε κάποιον που που δεν θέλει να γνωρίσει; Τον εαυτό του για τρανό παράδειγμα.

Οι περιγραφές των γεγονότων γίνονται με γνώμονα το ξεσκέπασμα της ιδέας, με σκοπό την αποκάλυψη της θέλησης, την περιγραφή της πράξης και όχι με εκείνη του εξωραϊσμού, της ονειρώδους μυθιστορηματικής υπόθεσης που θα πρότεινε κάποιος να διαβάσει το παιδί του... Όλα να τα λέμε.

Ο έρωτας είναι μια ατελείωτη μάχη του ένστικτου με το αντικείμενο του πάθους του. Τίποτα πιο εγωιστικό από τον έρωτα θα πει η Λου Αντρέα Σαλομέ, ο μεγάλος ανεκπλήρωτος έρωτας του Νίτσε και θα έχει απόλυτο δίκιο.

Στο βιβλίο εξετάζεται σε κάθε περίπτωση η ψυχή και των 18 ηρώων. Οι πράξεις τους αναλύονται ενδελεχώς ως αποτέλεσμα των επιταγών του ένστικτου και όχι κάποιας μαρτυρικής ιδέας. Οι ήρωες παρουσιάζονται πλήρως συνειδητοποιημένοι. Οι ήρωες δεν πάσχουν, ζουν τις επιθυμίες τους. Τα καταφέρνουν!

Το εάν οι υπόλοιποι δικαιολογούμε, απολαμβάνουμε ή κατακρίνουμε διαβάζοντας, είναι μια εντελώς άλλη υπόθεση όπου θα έπρεπε να ΒΑΛΟΥΜΕ τις μάσκες μας για να συστηθούμε με ειλικρίνεια… Χωρίς αυτές δυστυχώς θα αποτυγχάναμε ως γνήσια τέκνα του πολιτισμού και της τυραννικής ηθικής μας.

Καταλήξαμε να αγαπάμε κάποιον δυνατά, φοβούμενοι το χρόνιο μίσος μας σχεδόν για τα πάντα...

* Αποφεύχθηκαν οι φωτογραφίες αναρτήσεων που προτάθηκαν σε διάφορα blogs για προφανείς λόγους. Οι φίλοι όπου επιθυμούν να δουν το πρώτο post του έργου ας ακολουθήσουν τον σύνδεσμο που ακολουθεί. Προφανές θεωρείται πως ο συγγραφέας διατηρεί τις δέουσες αποστάσεις από τα διαδραματιζόμενα γεγονότα, κάτι που όμως δεν του στερεί το δικαίωμα της αναφοράς του σε αυτά. Πάντες έχουν δικαίωμα υπεράσπισης.

politisg
www.politisg.weebly.com






Σχόλια

Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.

 
Top