Ειδήσεις...

Ως λαός είμαστε μη ώριμος. Η παραδοχή αυτού του ορισμού καθιστά υπεύθυνο ως μονάδα τον κάθε έναν από εμάς, οι οποίοι ως ένοχοι, φταίχτες της ανωριμότητας μας οφείλουμε αν μη τι άλλο, προσπάθεια.

Γράφει ο Γιώργος Σ. Πολίτης

Τα ΜΜΕ καθρεφτίζουν σε ένα μεγάλο ποσοστό όχι μόνο το επίπεδο πολιτισμού το οποίο μας αξίζει αλλά και ένα άλλο επίπεδο, εκείνο της χειραγώγησης της οποίας είμαστε καθ’ όλα άξιοι. Άξιοι πίσω από την ανοχή που εσκεμμένα επιδεικνύουμε.

Ασφαλώς και δεν αρκεί η γνώση του φαινομένου. Ασφαλώς και είναι ελάχιστες οι κουβέντες οι οποίες δεν συμφωνούν και δεν καταδεικνύουν το πρόβλημα ως τέτοιο. Κανείς όμως δεν αθωώνεται από την επισήμανση, μα από την πράξη που διορθώνει.

Η ανωριμότητά μας έγκειται σε ένα μεγάλο βαθμό στη άρνηση της ενηλικίωσής μας ως σύνολο, ως κοινό με όμοια συνισταμένη και στοχευμένη δράση.

Δεν μπορεί όλοι –όχι μόνο τις προεκλογικές περιόδους- να καταφερόμαστε του τρόπου πλασαρίσματος των ειδήσεων και όλοι εν κατακλείδι να τις βλέπουμε…

Να βλέπουμε μαθημένοι! Άρτια εκπαιδευμένοι από ένα σύστημα που έχει τις ρίζες του πολύ βαθύτερα από όσο νομίζουμε. Ας λέμε εναντίον τους τα μύρια όσα. Το αποτέλεσμα μετράει.

• Σκοπός της προπαγάνδας δεν είναι να πείσει τον πολίτη, αλλά να τον κάνει να πράξει.

Πριν τις τηλεοράσεις λοιπόν και τα ραδιόφωνα, υπήρχε ο όρθρος της εκκλησίας όπου ο από άμβωνος ιερέας μιλούσε -πέραν της κατηχήσεως- για όλα εκείνα που αφ’ ενός έπρεπε να γίνουν από τους πιστούς -και αφορούσαν το σύνολο της κοινωνίας- και αφ’ ετέρου για όλα όσα είχαν ήδη γίνει. Ενημέρωνε...

Ομοίως επίσης στον εσπερινό όπου το εκκλησίασμα μάθαινε την πορεία που έπρεπε να ακολουθήσει και συζητούσε ανταλλάσσοντας απόψεις για το κάθε τι. Οι ειδήσεις της εποχής. Όμως,,,

Πάντοτε υπήρχε ένας ηγέτης- καθοδηγητής! Κάποιος ο οποίος θα μας οδηγούσε στον σωστό δρόμο!

Το ορίζει η ορθοδοξία. Δείτε τον ρόλο του εξομολόγου στους πιστούς και το πόσο επηρεάζει τις ζωές τους. Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι δεν κάνουν βήμα χωρίς την σύμφωνη γνώμη του…

Μαθημένοι λοιπόν -από τις προγενέστερες γενιές- σε αυτή την καθοδήγηση-πρακτική (η οποία είναι αληθές ότι δεν προερχόταν πάντοτε από την εκκλησία –τουλάχιστον στις μέρες μας-) ανεχόμαστε εάν όχι αποζητούμε τις συμβουλές των γονιών μας, των αδελφών μας, τις παραινέσεις των ηγετών μας.

Πλησιάζουμε το θέμα…

Εάν θελήσουμε τώρα να δώσουμε των ορισμό των ειδήσεων θα λέγαμε με λόγια απλά ότι ειδήσεις είναι τα γεγονότα. Τα γεγονότα και μόνο αυτά.

Επ’ ουδενί το γεγονός-είδηση επιδέχεται ερμηνείας. Ή μίας ούσης. Επ’ ουδενί. Κάτι το οποίο συμβαίνει στον κόσμο, είναι κατ’ εξοχήν μία πράξη και ως τέτοια πρέπει να προσεγγίζεται. Ουδέτερα. Από το κέντρο της ουσίας του. Από την άχρωμη αναφορά του.

• Ειλικρινά δεν με ενδιαφέρει η γνώμη του παρουσιαστή. Έχω δικιά μου. Ειλικρινά αδιαφορώ για την απόλυτα προσωπική του θέση, διότι πρώτιστα με μειώνει. Με κατατάσσει αυτόματα στη θέση του άβουλου ακροατή, του χωρίς κρίση πολίτη.

Όσο καλοπροαίρετη(!) και εάν είναι -η γνώμη του- δεν παύει να είναι υποκειμενική. Δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς άλλωστε και για αυτό δεν πρέπει κατακρίνεται. (Εξαιρούμε την επικρατούσα κατάσταση καθώς αδυνατεί να εμπέσει σε μέτρα και σταθμά...)

Όμως ειλικρινά δεν είναι τυχαίο που ως λαός ανεχόμαστε και επί πλέον αποζητούμε… μαθημένοι όντες στη καθοδήγηση ή έχοντες ανάγκη για διάφορους λόγους την άποψη του κρινόμενου ως καλού ή κακού δημοσιογράφου. Την γνώμη του ενός που προφασίζεται ότι γνωρίζει τα πάντα. Κι εμείς τι κάνουμε; Εμείς δεχόμαστε ως γνώση, την άγνοιά του!

Δεν θα πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας ότι υπάρχει καλή και κακή άποψη, η οποία όμως διαμορφώνει -έστω και ακούσια- στο ακέραιο τη δική μας και εδώ είναι το πρόβλημα. Χρειαζόμαστε γραμμή! Επιβράβευση της γνώμης μας ώστε να την φωνάξουμε δυνατά. Ώστε να ταχθούμε. Αυτή η τάξη με ενοχλεί.

Ο χρόνος των ειδήσεων είναι 15-20 λεπτά. (Βεβαίως όταν δεν υπάρχουν ειδήσεις –ιδίως τα καλοκαίρια- κατασκευάζονται. Η συνταγή είναι μία. Παραλίες με …θέα.)

Κατόπιν των όποιων ειδήσεων -του εικοσάλεπτου- θα μπορούσε να ακολουθεί ένα talk show με όποιους καλεσμένους σε όποιους παρουσιαστές, σε όποια διάρκεια, με όποιο θέμα στο οποίο θα αναλύεται η προσωπική άποψη του κάθε προσκεκλημένου και όποιος θέλει ας το δει.

Μεταξύ μας, σήμερα, εκτός ξύλινες κομματικές θέσεις οι οποίες υπηρετούν -πολλές φορές απροκάλυπτα- συμφέροντα ή επιχειρήματα δικαιολογούντα ανικανότητες, ακούγεται κάτι άλλο;

Και όμως παθιαζόμαστε διότι γυρεύουμε ηγέτη. Μητέρα να μας πείσει, μέντορα να μας συμβουλεύσει. Ως απόδειξη αναφέρω το πρόσφατο παράδειγμα των εκλογών, ειλικρινώς απέχων της όποιας πολιτικής προσέγγισης.

Το Γενάρη ο λαός ψήφισε κατά των μέτρων του μνημονίου και τον Σεπτέμβρη υπέρ, προφανώς πεπεισμένος από λόγια του ηγέτη της αρεσκείας του, ως να μην ήταν τα μέτρα ή η πολιτική ο εχθρός, αλλά το άτομο που θα τα εφάρμοζε!

Αυτό λοιπόν καταδεικνύει μία ανωριμότητα όχι για την όποια επιλογή (εάν είναι ορθή ή λαθεμένη θα την δείξει η ιστορία) αλλά για την αλλαγή της γνώμης!

Κανένα κανάλι λοιπόν, κανένα κόμμα, δεν θα πάψει να κολλάει στο κέντρο των ειδήσεων (και όχι μόνον εκεί) την προπαγάνδα του διότι γνωρίζει ότι χωρίς καθοδήγηση ο Έλληνας μοιάζει χαμένος. Χωρίς τον τσοπάνη του το πρόβατο θα πέσει στον γκρεμό ή θα ψοφήσει της πείνας επιλέγοντας τις επιλογές της γκλάβας του, μη έχοντας ισχυρή γνώμη και κρίση για το εάν αυτή είναι σωστή ή όχι.

Ποτέ μη φανταστεί κανένας εξ΄ ημών ότι επιλέγει να ακούει τον δημοσιογράφο-καθοδηγητή-εξομολόγο έτσι απλά για να ακούσει κάτι. Κανένας μην φανταστεί κάτι τέτοιο.

• Τον ακούει γιατί έχει ανάγκη να τον ακούσει.

Να μην ξεχνιόμαστε. Σε λίγο αρχίζουν οι ειδήσεις.

politisg