«Mοντέλο Τρόιχαντ» απο τον Σόιμπλε για την Ελληνική δημόσια περιουσία για να περάσει η συμφωνία!

Εξελιγμένο «μοντέλο Τρόιχαντ», με μεταφορά ελληνικής δημόσιας περιουσίας 50 δις ευρώ στον «φορολογικό παράδεισο» του Λουξεμβούργου προς εκποίηση οραματίζεται ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ως την ιδανική εγγύηση για την αποπληρωμή του χρέους.

Ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και ο αντικαγκελάριος Ζίγκμαρ Γκάμπριελ είναι πρόεδρος κι αντιπρόεδρος, αντιστοίχως, της τράπεζας KfW, η οποία έχει απλώσει τα δίχτυα της εδώ και πολύ καιρό για να αποκτήσει το ΤΑΙΠΕΔ.

Τώρα, ο κ. Σόιμπλε επιθυμεί διακαώς να μεταφερθούν 50 δισεκατομμύρια ευρώ κρατικής ελληνικής περιουσίας στο (νέο ΤΑΙΠΕΔ) Institute for Growth με έδρα το Λουξεμβούργο. H KfW έχει χρηματοδοτήσει το Institute for Growth, στο οποίο θέλουν οι Γερμανοί να μεταβιβαστεί η ελληνική κρατική περιουσία!

Η ακριβής της διατύπωση, δε, στο αρχικό σχέδιο ανακοινωθέντος είναι η εξής:

« [Οι ελληνικές αρχές θα καλέσουν ένα ανεξάρτητο φορέα να αξιολογήσει την τιμή των assets που θα πουληθούν και θα ερευνήσουν τον καλύτερο τρόπο να βελτιωθεί περαιτέρω η ανεξαρτησία του ΤΑΙΠΕΔ με την εμπλοκή της Κομισιόν]

Ή

[Επιπλέον πολύτιμα περιουσιακά στοιχεία [αξίας 50 δισ. ευρώ] θα μεταφερθούν σε ένα υφιστάμενο εξωτερικό και ανεξάρτητο fund όπως το Institution of Growth του Λουξεμβούργου ώστε να ιδιωτικοποιηθεί εν καιρώ και να μειώσει το χρέος. Ένα τέτοιο fund θα το διαχειρίζονται οι ελληνικές αρχές υπό την εποπτεία των αρμόδιων ευρωπαϊκών θεσμών] ».

Ουσιαστικά, μια αποδοχή αυτής της πρότασης θα σήμαινε ότι η Ελλάδα εκχωρεί δημόσια περιουσία 50 δις ευρώ στην... ηγεσία της ευρωζώνης για να την εκποιήσει εκείνη, κατά το δοκούν και κατά τον χρόνο που θα κρίνει, μέσω fund του Λουξεμβούργου!

Στην πράξη, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε επιχειρεί να δημιουργήσει για την ελληνική περιουσία μια νέα Τρόιχαντ - την περίφημη υπηρεσία που είχε συσταθεί τον Ιούνιο του 1990 για να αναλάβει την ιδιωτικοποίηση των επιχειρήσεων της ανατολικής Γερμανίας. Η Τρόιχαντ εκποίησε συνολικά πάνω από 8.500 επιχειρήσεις, καθώς και 2,4 εκατομμύρια εκτάρια αγροτικών και δασικών εκτάσεων της ανατολικής Γερμανίας.

Στα έργα και τις ημέρες της έχουν καταγραφεί οι απολύσεις 2,5 εκατομμυρίων εργαζομένων σε κρατικές επιχειρήσεις (επί συνόλου 4 εκατομμυρίων εργαζομένων), ενώ όταν έκλεισε, το 1994, αντί κερδών, στα ταμεία της βρέθηκαν ζημίες 270 δισεκατομμυρίων μάρκων.