Πορεία για έναν Σύγχρονο Ελληνικό Διαφωτισμό;

Είμαστε γένος φωτός αλλά έχουμε επιτρέψει στις σκιές μας να μας φοβίζουν, να μας κατατρέχουν γιατί απομακρυνθήκαμε από τη πηγή του φωτός μας. Ακριβώς όπως όταν βρίσκεσαι κάτω από μια κολώνα φωτισμού. Όταν στέκεσαι κάτω από το φώς οι σκιές σου δεν υπάρχουν. Τις πατάς. Όταν απομακρύνεσαι, οι σκιές σου μεγαλώνουν, θεριεύουν.

Στις αρχές Γενάρη του 1821 τίποτε δεν έδειχνε πως η υπόδουλη Ελλάδα ετοιμαζόταν για γενικευμένη εξέγερση κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας της οποίας εδώ και 4 αιώνες περίπου, τελούσε υπο την κυριαρχία της.

Στην περιοχή του Μοριά δε, ήταν τέτοια η γαλήνη που επικρατούσε ώστε ο Βαλλής Χουρσίτ Μεχμέτ Πασάς να αναχωρήσει ως αρχιστράτηγος με το στράτευμά του - αφήνοντας την Τρίπολη, το χαρέμι του και τους θησαυρούς του αφύλακτους - για τα Γιάννενα όπου οι τάσεις αυτοδιοίκησης και απόσχισης που ανέπτυσσε ο Αλή Πασάς, δημιουργούσαν μεγάλους πονοκεφάλους στην Αυλή της Αυτοκρατορίας.

Τις επόμενες ημέρες και μέχρι την ανύψωση του λαβάρου της επανάστασης στην Αγία Λαύρα στις 25 Μαρτίου 1821, το κλίμα άλλαξε τάχιστα οδηγώντας σταδιακά περιοχές στη Πελοπόννησο, την Στερεά Ελλάδα αλλά και τη Μολδοβλαχία να κηρύξουν τον ένοπλο αγώνα.

Με καθοδηγητή και εγγυητή της επαναστατικής διοργάνωσης την Φιλική Εταιρία, άνθρωποι όπως ο αρχιμανδρίτης Γρηγόριος Δικαίος ή Φλέσσας κατ άλλους, (ο γνωστός Παπαφλέσσας) με τον Αναγνωσταρά όργωναν την ευρύτερη περιοχή της Μεσσηνίας προσπαθώντας να αφυπνίσουν τους υπόδουλους και φοβισμένους έλληνες να οργανωθούν και να συμπαραταχθούν με τον έταιρο διαπιστευμένο οπλαρχηγό της Φιλικής Εταιρίας Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.

Δεν ήταν εύκολο τότε όπως δεν είναι εύκολο και σήμερα. Ο κόσμος αντιλαμβανόταν την ανάγκη του ξεσηκωμού. Στις ελληνικές κοινότητες κυριαρχούσε η συζήτηση της δημιουργίας γενικευμένου επαναστατικού κινήματος και ταυτόχρονα γιγαντώνονταν τα προσκόμματα που ανέκυπταν είτε πολιτικά, είτε οικονομικά. Τον ίδιο το Παπαφλέσσα στην καθοριστική συνέλευση της Βοστίτσας (Αίγιο), οι προεστοί, αρχιερείς και καπεταναίοι που μαζεύτηκαν για την επικύρωση της απόφασης ανάπτυξης επαναστατικής δράσης, τον αποκάλεσαν: «απατεών, άρπαξ και εξωλέστατο», θεωρώντας τον ως κερδοσκόπο που αναζητά, με το χάος που θα προκληθεί, να θησαυρίσει απο το πλιάτσικο. Κάτι τέτοιο σήμερα δεν αποδίδεται και σε όσους μέμφονται την «ορθολογική» διαχείριση της Τρόϊκας και του ΔΝΤ και προτείνουν «τολμηρές δράσεις»;

Αλλά ποιος μπορεί να δώσει εγγυήσεις επιτυχίας για οποιονδήποτε αγώνα και ειδικά στον ασθενέστερο απ τους αντιπάλους.

Σήμερα δεν υπάρχει Φιλική Εταιρία. Υπάρχουν όμως πολλές «Φιλικές Εταιρίες». Εχουν την δύναμη να μεταφέρουν άμεσα τα μηνύματά τους μέσα κι έξω απ την επικράτεια. Σήμερα δεν υπάρχουν διδάσκαλοι του γένους, δεν υπάρχουν οπλαρχηγοί, δεν υπάρχει Παπαφλέσσας, υπάρχουν όμως πολλοί που μιλούν με επιχειρήματα στηριζόμενοι σ αυτά, που σε κάθε εποχή, έφερναν αντιμέτωπους τους Ελληνες με τις ρίζες τους και την ταυτότητά τους, οδηγώντας τους σταδιακά στη Διαφώτιση. Ανάμεσα στ άλλα, κυρίαρχες αναφορές αυτές που απευθύνονται στην πατρίδα, την πίστη και την οικογένεια. Γιατί οι Έλληνες είναι γένος που είχε πάντοτε στους αιώνες ισχυρή την πίστη είτε αυτή απευθυνόταν στους Ολύμπιους θεούς είτε στον μεταγενέστερο Ιησού Χριστό και πολύ πιο καλλιεργημένη την ιδέα της πατρίδας, της ελευθερίας, της αδιαπραγμάτευτης συνέχειας του τόπου των προγόνων και των τέκνων τους.

Για τους Έλληνες είναι ιστορικά και γενετικά πλέον καταγεγραμμένο ότι η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ κατακτιέται με αίμα. Κι ο λαός μπορεί να υπομένει ως υποζύγιο τα ραπίσματα και το βαρύ «ξυλοφόρτωμα» των αφεντικών του, αλλά έχει αποδείξει πως όταν καταφέρει μια καθοριστική μάζα του να εκφράσει τις διαχρονικές αξίες του έθνους, τότε η σπίθα του λαϊκού ξεσηκωμού γίνεται φλόγα που λαμπαδιάζει όλη τη χώρα.

Είμαστε γένος φωτός αλλά έχουμε επιτρέψει στις σκιές μας να μας φοβίζουν, να μας κατατρέχουν γιατί απομακρυνθήκαμε από τη πηγή του φωτός μας. Ακριβώς όπως όταν βρίσκεσαι κάτω από μια κολώνα φωτισμού. Όταν στέκεσαι κάτω από το φώς οι σκιές σου δεν υπάρχουν. Τις πατάς. Όταν απομακρύνεσαι, οι σκιές σου μεγαλώνουν, θεριεύουν.

Είναι καιρός να σταθούμε κάτω από το φώς. Το φώς του ελληνικού πολιτισμού, το φως της λαμπρής ιστορίας, το φώς της ελληνοχριστιανικής ηθικής, το φώς της αταλάντευτης πίστης.

Τώρα που το πολιτικό κατεστημένο καταρρέει μέρα με τη μέρα, χρειαζόμαστε όσο ποτέ άλλοτε, έναν σύγχρονο Νεοελληνικό Διαφωτισμό.

Αυτό το σημείο, μας βρίσκει θεωρώ σύμφωνους με κορυφαίους συστημικούς ηγέτες ή διανοούμενους που λένε ότι αν δεν αλλάξουμε ως άνθρωποι δεν θα είναι εφικτό να ξεπεράσουμε τη κρίση τόσο της αντίληψης για τη ζωή που έχουμε, όσο και την οικονομική, που συνδέεται μ έναν εσφαλμένο μηχανισμό που στήσαμε πάνω σε λάθος αξίες και χρειάζεται να τον βελτιώσουμε στην καλύτερη περίπτωση ή να τον διαλύσουμε στη χειρότερη και να φτιάξουμε καινούριο. Ετσι, ακόμη κι αν σήμερα μας χαρίζανε όλο το χρέος, μέσα σε λιγότερο από δέκα χρόνια θα είμασταν και πάλι στο ίδιο σημείο.

Συμφωνούμε ως προς την ουσία των διαπιστώσεων. Δεν συμφωνούμε ως προς τη μεθοδολογία, που αυτή η μετάλλαξη, μας επιβάλλεται. Διότι τα οικονομοπολιτικά διευθυντήρια που αυτή τη στιγμή έχουν βάλει ως στόχο την αλλαγή αντίληψης ζωής, διαμέσου των Ελλήνων και του Ευρωπαϊκού Νότου, μεθοδευμένα στην Ευρώπη και τον κόσμο ολόκληρο, ακολουθούν το Οργουελικό μοντέλο κοινωνίας που στηρίζεται στην αρχή: «Στόχος μας είναι να σας αδειάσουμε απ τους εαυτούς σας και να σας γεμίσουμε με τους δικούς μας». Όσο για την οικονομική διαχείριση ακόμη και οι πιο αδαείς στα οικονομικά ζητήματα έχουν αντιληφθεί πως δεν μπορεί να υπάρξει διέξοδος σε μια οικονομία που βασίζεται στην αποδιοργάνωση κάθε λειτουργικής και παραγωγικής δομής, στην εξαθλίωση των ανθρώπων που την απαρτίζουν και στη διαρκή τοκοχρεολυτική χρηματική ενίσχυση. Και όντας εγκλωβισμένοι στο δίκτυο του ευρωνομίσματος και της ευρωζώνης έτσι όπως δομήθηκε και εξελίσσεται, η οικονομική πανωλεθρία που βιώνουμε σήμερα, ακόμη κι αν μας χαρίσουν το χρέος, όντως θα επαναλαμβάνεται κάθε δέκα ή δεκαπέντε χρόνια ασχέτως αν έχουμε βελτιώσει τις υποδομές και τη διοικητική λειτουργία, μόνο και μόνο εξαιτίας του ίδιου του ευρώ.

Χρειαζόμαστε λοιπόν μια νέα ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΦΗΓΗΣΗ για να ανασυνταχθούν οι δυνάμεις ενός λαού που ξάπλωσε στον καναπέ κι άφησε τη τύχη του να τη διαφεντεύουν οι δανειστές και οι εγχώριες ληστοσυμμορίες.

Κατά την γνώμη μου αυτή η αφήγηση έχει ήδη αρχίσει. Δεν με ανησυχεί αν δεν έχει διαφανεί κάποιος ηγέτης για να εκφραστεί αυτή και προσωποκεντρικά, γιατί οι ηγέτες εμφανίζονται μέσα από την ίδια τη δυναμική της κοινωνίας που εξεγείρεται.

Το μόνο που μένει, ας γίνει μεριμνά μας, του καθενός από μας, να ενισχύσει αυτή την πορεία του διαφαινόμενου νέου ελληνικού διαφωτισμού στην εποχή που ζούμε. Αρκούν ελάχιστα λεπτά κάθε μέρα, να προσευχηθούμε, να μελετήσουμε, να συζητήσουμε, να μάθουμε ξανά για όλα αυτά που μας ενώνουν και μας κάνουν υπερήφανους, υπεύθυνους και πολιτικά ενεργούς.

Τούτη η γη θέλει και μπορεί να είναι ελεύθερη

Ιάσονας Χανιωτάκης