Select Menu


Διαβάζω στις εφημερίδες για τα έργα και τις ημέρες της Δημόσιας τάξης και της προστασίας του πολίτη.

Ψάχνω να βρώ τάξη, ασφάλεια και προστασία ως πολίτης και δεν τη βρίσκω. Το αντίθετο μάλιστα, νιώθω όλο και περισσότερη ανασφάλεια λόγω της επικρατούσης αταξίας, της αρρυθμίας και του ακατάσχετου βερμπαλισμού. Και όχι μόνο. Λόγω της επικρατούσης χαοτικής επιλογής των υπό προστασία εννόμων αγαθών, πολλοί δεν εντασσόμαστε σε κανένα πλαίσιο, ως πολίτες, και δη έλληνες. Ιθαγενείς.



Θα 'πρεπε να είμαι μετανάστης ή σκύλος. αντίχριστος, ή υπό οποιαδήποτε άλλη ιδιαιτερότητα, πλην αυτής που με διέπει.

Εξηγούμαι:

Στις μέρες μας εξελίσσεται μια πολιτική πρακτική που δεν είναι της παρούσης ζωής και χώρας. Της παρούσης κοινωνίας και της πολιτικής, ηθικής και οικονομικής συγκυρίας που αυτή βιώνει.

Καταριθμούνται τελευταίως, πολλαπλοί βανδαλισμοί χριστιανικών εκκλησιαστικών οικημάτων και μάλιστα πανεπιστημιακών. Και αυτό δεν βλέπω την πολιτεία να το αντιμετωπίζει. Το αφήνει απλώς απαρατήρητο. Ας σημειωθεί η πανεπιστημιακή ιδιότητα του προϊσταμένου υπουργού. Και ας υπομνησθεί η βαθυστόχαστη λαϊκή σοφία κατά την οποία «όταν δεν προστατεύεις το σπίτι σου θα πέσει και σε πλακώσει»!

Από την άλλη, η φιλοξενία των μεταναστών ακόμη και στους διαδρόμους (που υπάρχουν μπόλικοι, άδειοι) στο υπουργείο της κ. Τασίας Χριστοδουλοπούλου, είναι εντυπωσιακό μέτρο για την (μη) αντιμετώπιση του προβλήματος, των διοχετευθέντων στους δρόμους ανθρώπων. Ανθρώπων, που τους χρησιμοποιεί η (διεθνής και ντόπια) πολιτική σαν πιόνια για τους σκοπούς της.

Ασε δε, την φαγούρα που έχουν μερικοί, με την ιθαγένεια των «επισκεπτών»! Δεν θα γνωρίζουν, φαίνεται, πως η ιθαγένεια είναι ένας ειδικός εσωτερικός, ψυχικός δεσμός και σχέση με τη χώρα, την ιστορία, τα ιδανικά και τα οράματα, τις αρχές και τις αξίες και τον τρόπο που ο κόσμος της συγκεκριμένης χώρας νοηματοδοτεί τη ζωή του. Για ποιό λόγο όλοι αυτοί -που έρχονται και περνάνε από εδώ για να πάνε αλλού- αποκτούνε και σχέση με την ιστορία μας, τη διαδρομή μας, το μέλλον μας και τις προοπτικές μας και επιθυμούνε να έχουν σταθερό δεσμό και σχέση μ' εμάς; Αλλο και τούτο! Εντάξει, όσο είναι εδώ θα υπάγονται στη νομοθεσία μας για όποιες σχέσεις δημιουργούνται, στην ιδιωτική και τη δημόσια ζωή τους, όσο εξαρτάται από την ελληνική πολιτεία, αλλά για το τί γίνεται στην ψυχή τους αυτοί ξέρουν, και δεν είναι δυνατόν να το ρυθμίσουμε εμείς με νόμο, για να τους διευκολύνουμε- σε κάτι που δεν ξέρουμε γι' αυτούς- από ανθρωπισμό!!!!!

Όσο για την έξοδο των αστυνομικών στην πόλη για να ασχοληθούν με τα προβλήματα της κοινωνίας, και την περίθαλψη των αδεσπότων ζώων, μένω κατάπληκτη! Ένα εντελώς καλοδεχούμενο απροσδόκητο είναι  τούτο, ότι επί τέλους, κάποιος θα μου καθαρίζει την είσοδο του σπιτιού, από τις «δημιουργικές προσεγγίσεις» αδέσποτων ζώων! Γιατί αυτό θα είναι ένα παράπονό μου προς τον αστυνομικό της γειτονιάς μου: Αν μεν το ζώο είναι αδέσποτο, η πολιτεία να φροντίσει για το πρόβλημα της απορρύπανσης! Αν όμως το ζώο είναι... δεσποζόμενο, η πολιτεία οφείλει να ψέξει και να τιμωρήσει τον παραβάτη και ρυπαίνοντα δια του ζώου του. Να γλυτώσουμε από αυτό το πρόβλημα!

Επίσης, με την ευκαιρία που η πολιτεία θα μας διαθέσει και αστυνομικούς στις γειτονιές, να ζητήσουμε να ελέγξει ( πολιτεία) και αυτούς που μοιράζουν διαφημιστικά φυλλάδια, ώστε να τα τοποθετούν στο γραμματοκιβώτιο της οικοδομής, ή άλλως να τα τοποθετούν σε εμφανές σημείο! Και τούτο, ώστε να μην κινδυνεύεις -εισερχόμενος στο σπίτι σου κατάκοπος- να πατήσεις (επί φυλλαδίων που έχουν εισαχθεί κάτω από την πόρτα εισόδου), να ολισθήσεις και να σωριαστείς! Πάντα τρέμω, καθώς μπαίνω, για το τί θα βρώ κάτω από την πόρτα μου. Σπρώχνω διακριτικά την πόρτα, ανοίγω σιγά-σιγά κι αν είναι καθαρό το τοπίο, τολμώ να μπώ. Αν όχι, φορτωμένη όπως είμαι κάθε φορά, σκύβω για να μαζέψω και τους διαφημιστικούς θησαυρούς, συνήθως σε γυαλιστερό χαρτί, για να τους απομακρύνω από την είσοδο. [Δεν κοιτάζω κανέναν τέτοιον θησαυρό. Ούτε από περιέργεια. Από πεποίθηση. Αν αυτοί θεωρούν πως μπορρούν να μου ρυπαίνουν το σπίτι και να με βάζουν σε κίνδυνο να σκοτωθώ, δεν θα τους κάνω τη χάρη να τους πληρώσω κιόλας!].

Οι κουκουλοφόροι φύγανε από το πανεπιστήμιο; Τί λένε τα παιδιά, θα μείνουνε πολύ; Κι εσείς, τί λέτε, θα κάνετε κατι γι' αυτό ή επειδή είναι ακαδημαϊκό ζήτημα -λέτε ότι- δεν πέφτει λόγος στην πολιτεία;

Μπορεί για λόγους αρχής να σας ξεβολεύει να μιλήσετε για την ανάγκη να σταματήσει η καταπάτηση δημοσίων θεσμίων (δημόσια πανεπιστήμια ως χώροι προοριζόμενοι για δημόσια εκπαίδευση) που-με το έτσι θέλω- γίνεται για ιδιωτική χρήση (έκφραση προσωπικών ή ομαδικών ιδεών, πολιτικών ή αναρχικών επιδιώξεων και απόψεων), αλλά έχετε την ευθύνη να προασπίσετε τα δημόσια αγαθά υπέρ όλου του λαού και όχι απλώς υπέρ ενός τμήματός του, έστω και αν αυτό το τμήμα αφορά σε μεγάλο βαθμό το κόμμα σας.
  • Από πολιτική χωρίς πολιτική δράση και κοινωνικό έργο, έχουμε πείρα και ιστορία. 
  • Από πολιτικό αντίλογο και άρνηση, έχουμε, επίσης, πείρα και ιστορία. 
  •  Από πολιτική δράση και κοινωνικό αποτέλεσμα, δεν έχουμε ούτε πείρα, ούτε ιστορία!. 
Σας παρακαλούμε δημιουργείστε τη, για το καλό το δικό σας και το δικό μας!

Ας μην παραξενευόμαστε για την έλλειψη συνεργασίας πολιτών και πολιτείας: Εσείς κάνετε πως μας κυβερνάτε κι εμείς περιμένουμε να το δούμε!

Όταν το κράτος ανταποκριθεί στις προσδοκίες και τις ανάγκες του πολίτη, ίσως τότε, να αποκτήσει και τους πολίτες που του αντιστοιχούν!

Σχόλια

Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.

 
Top