Ο κοινοβουλευτικός αριστερός συνασπισμός στους τρεις μήνες περίπου της διακυβέρνησης, βλέπει την οικονομία να πραγματοποιεί μία πτώση στο κενό, την αναγεννησιακή πολιτική να μην βρίσκει ακόμα πρόσφορο έδαφος, τις ριζοσπαστικές αλλαγές στην παιδεία να μην βρίσκουν ανταπόκριση, την εξωτερική πολιτική να προσπαθεί να καλύψει τα μπαλώματα των τεντωμένων σε σχοινί σχέσεων με τις ευρωπαϊκές χώρες και φυσικά, την μεταναστευτική πολιτική να προκαλεί τεράστιο πονοκέφαλο. Ας μην φύγουμε, όμως, από το εσωτερικό.
Η αριστερή πλατφόρμα με ηγέτη τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, παρουσιάζει μία αμετανόητη στάση με κύριο σύνθημα ότι οι προεκλογικές εξαγγελίες πρέπει να τηρηθούν και να εφαρμοσθούν με οποιοδήποτε πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό κόστος. Αυτός, άλλωστε, είναι κι ο ιδεολογικός προσανατολισμός των αριστερών «φρονούντων». Ποιος; Η ρήξη. Δεν ισχύει όμως το ίδιο και για τα υπόλοιπα κομματικά στελέχη που προέρχονται από διαφορετικούς πολιτικούς μηχανισμούς, αλλά τι να κάνουν κι αυτοί! Βρήκαν στέγη και ξαφνικά έγιναν κι αυτοί αριστεροί. Εκεί τα πράγματα είναι κάπως μπερδεμένα. Θέλουμε να τα αλλάξουμε όλα. Πάντως, αν μία υποχώρηση στις θέσεις είναι προς όφελος του κοινού συμφέροντος, τότε ναι, συμφωνούμε. Κι ο πολιτικός λαβύρινθος στα του εσωτερικού συνεχίζει να υπάρχει, μου φαίνεται!
Πάμε στο εξωτερικό. Εκεί το βλέμμα δεν είναι στραμμένο ούτε στην ανθρωπιστική κρίση (σε κοινωνικό και συμβολικό επίπεδο), ούτε σε κομματικές πεποιθήσεις, ούτε σε κυβερνητικές αναταράξεις, αλλά σε αριθμούς. Στις συνόδους κορυφής και στα “eurogroup” μιλάνε ξεκάθαρα οι αριθμοί. Σε αυτό το γεγονός οφείλεται κι η ανυποχώρητη στάση που παρατηρείται σε αρκετούς από τους ευρωπαίους εταίρους μας. Τι μας νοιάζει εάν εσείς έχετε υποστεί σοβαρές επιπτώσεις από την μνημονιακή πολιτική. Θέλετε να προτείνετε αλλαγές; Κάντε το. Αν τα βρούμε στα νούμερα καλώς, αλλιώς υπάρχει κι άλλη επιλογή που ακούει στο αγαπημένο σε όλους μας “Grexit”. Αγαπημένο γιατί την τελευταία πενταετία ακούγεται έντονα.
Με αυτόν τον τρόπο, η κυβερνητική μας ηγεσία ερευνά την εύρεση μίας στάσης που θα μπορεί να εκφράζει και τους ανυποχώρητους αριστερούς, αλλά και τους απαιτητικούς ευρωπαίους. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι αυτό εφικτό. Αυτή η «δημιουργική ασάφεια» που ευαγγελίζεται ο υπουργός οικονομικών, μπορεί να αποδίδει καρπούς στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα. Φαίνεται ότι στην πρακτική εφαρμογή, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Θα υποχωρήσει ο Αλέξης Τσίπρας στις ιδεολογικές του θέσεις έχοντας απέναντι την ΤΡΟΙΚΑ (συγνώμη τους θεσμούς ήθελα να πω) για να βρεθεί μία λύση ή θα μείνει πιστός για να μην απογοητεύσει για ακόμα μία φορά την γνήσια αριστερή ιδεολογική προσέγγιση; Θα φανεί, εξάλλου το διάστημα είναι πολύ μικρό μέχρι τις τελικές αποφάσεις…
Δημήτριος Κλειώτης
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.