Ρασομόν και η αλήθεια για την συμφωνία...

Στη σπουδαία ταινία του Ακίρα Κουροσάβα, Ρασομόν (1951, Χρυσός Λέοντας Φεστιβάλ Βενετίας), τέσσερις αυτόπτες μάρτυρες ενός φόνου αφηγούνται με εντελώς διαφορετικό τρόπο το ίδιο γεγονός.

Είναι η διαφορετική πρόσληψη της πραγματικότητας και το αιώνιο ερώτημα: τι είναι η Αλήθεια;

Το ίδιο βλέπω να επαναλαμβάνεται σε σχέση με τη χτεσινή Συμφωνία της χώρας μας με την ΕΕ (που μένει να εξιδικευτεί και να ολοκληρωθεί τη Δευτέρα, με την κατάθεση της λίστας με τις προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις, οπότε λίγο υπομονή και αυτοσυγκράτηση από όλους/ες).

Ανάλογα με την πολιτική τοποθέτηση, την αντιδραστική σκέψη της δεξιάς και ακροδεξιάς, την αδιέξοδη, ταξική νεοφιλελεύθερη εμμονή των ακραίων ευρωπαϊστών, την πασοκική εκδικητικότητα για το χαμένο αφροδισιακό της εξουσίας, την ποταμίσια φοβική, απολίτικη αφέλεια – αλλά ακόμη, και πρέπει να το λέμε κι αυτό, ανάλόγα με τις φαντασιακές επαναστατικές ονειρώξεις του καθενός/καθεμιάς που το έχουν δει Τσε Γκεβάρα εκτός τόπου και χρόνου– έχουμε ποικίλες ερμηνείες για το τι ακριβώς σημαίνει η συγκεκριμένη Συμφωνία.

Κωλοτούμπα, προσαρμογή στην πραγματικότητα – κι ένα χαιρέκακο καλώς ήρθες Συριζα στο μνημόνιο, οι μεν.

Υποχώρηση, αθέτηση προεκλογικών υποσχέσεων, προδοσία του λαϊκού κινήματος, υποταγή στους ισχυρούς, οι δε.

Αμηχανία, ναι μεν αλλά... οι ενδιάμεσοι.

Σε όλους και όλες αυτές, ένθεν και ένθεν, συστήνω: πηγαίνετε στο βιντεοκλάμπ της γειτονιάς σας και νοικιάστε για δυο ώρες το Ρασομόν. 

Εκτός απο το βάτπισμα στη μεγάλη –πραγματικά μεγάλη, όμως– τέχνη, ίσως το ξανασκεφτείτε και δώσετε στην πραγματικότητα και στην αλήθεια την ευκαιρία που της αξίζει.

Γιατί η αλήθεια στο τέλος παίρνει πάντα το μερτικό της, ανεξάρτητα από τις επιθυμίες, τα απωθημένα και τα προσωπικά συμφέροντα του καθενός μας smile emoticon

Θέμης Δημητρακόπουλος

ΥΓ: παρεμπιπτόντως, και αν έχει καμιά σημασία για το θέμα μας, Ρασομόν στα ιαπωνικά σημαίνει: η Πύλη της Κολάσεως