Σύνταγμα χθες: Άνθισαν οι αμυγδαλιές μέσα στο χιόνι!

Έτσι ήταν και τότε... Την Πέμπτη (Πέμπτη ήταν) 25 Μαΐου 2011. Ένα χρόνο μετά τις διαδηλώσεις κατά του Μνημονίου, οι πολίτες αποφάσισαν να κατέβουν στο δρόμο ακομμάτιστα. Και ήταν η ίδια αίσθηση. Όπως χθες... Πλήθος κόσμου, δεκάδες χιλιάδες (που ΟΧΙ δεν ήταν μέχρι 20.000 μόνο), χωρίς προ-διαμορφωμένα συνθήματα, εντελώς αυθόρμητα, παρέες-παρέες, οικογένειες, και όχι κομματικά και συνδικαλιστικά μπλοκ, συνέρρεαν στην Πλατεία, πάνω, κάτω, δεξιά, αριστερά, στο μέσον, παντού!

Τότε ήταν καλοκαίρι. Πολλοί κάθονταν κάτω στο οδόστρωμα με μπύρες. Τώρα ήταν χειμώνας. Και μάλιστα μία από τις πιο κρύες μέρες του. Τώρα έπεφτε χιόνι. Κανέναν δεν σταμάτησε αυτό από το να έρθει. Ο κόσμος ήταν πολύ πυκνός και έμεινε περιμετρικά και μέσα στην Πλατεία Συντάγματος για ώρες. Από τις 18:00 μέχρι τις 20:30 περίπου, ώρα που -όχι- δεν έφυγαν οι πολίτες, απλώς τότε μόλις άρχισαν να μειώνονται.

Δεν ξέρω τι ώρα άδειασε η πλατεία. Ξέρω σίγουρα όμως πως όταν επέστρεψα, δεν άργησε πολύ να ανακοινωθεί πως το Eurogroup ολοκληρωνόταν. Δεν ήταν σαφής ούτε ξεκάθαρη η εικόνα. Αλλά τι σημασία είχε; Υπήρχε περίπτωση να είναι τόσο σύντομα ξεκάθαρη; Και ούτε πρόκειται να είναι άμεσα. Έχουμε πολύ δρομο μπροστά μας. Αυτό που γνωρίζω σίγουρα είναι πως μετά από πολύ καιρό δεν παρακολούθησα τις διαπραγματεύσεις και τις εξελίξεις μόνη μου στο σπίτι μου βομβαρδιζόμενη από τα Μ.Μ.Ε., που θα μου εξέπεμπαν για άλλη μια φορά ανελέητη αγωνία και σύγχυση! Και ξέρω σίγουρα πως, όχι μόνο η Ελλάδα, αλλά και η Πλατεία ξαναβρήκε μετά από πολλά χρόνια την αξιοπρέπειά της!

Οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται. Και θα συνεχίζονται. Σημασία έχει πως είπαμε το πρώτο "όχι". Και πως στρώνουμε ένα καινούργιο δρόμο, που ξεκίνησε με δικές μας πρωτοβουλίες.