Η διαπραγμάτευση, η δανειακή σύμβαση και τα παρασενάρια

Από χθες το βράδυ έχει ξεκνήσει να διαδίδεται μια φημολογία - θεωρία, πως η υπογραφή της παράτασης της δανειακής σύμβασης, που ζητά για έξι μήνες η ελληνική κυβέρνηση από τους ευρωπαϊκούς συν-εταίρους θα νομιμοποιήσει τη μη νομιμοποιημένη δανειακή σύμβαση που έχει ήδη εφαρμοστεί. Τέτοιες θεωρίες, με αυτή την πιο ακραία, ξεπηδούν κάθε μέρα, μετά τον αρχικό ενθουσιασμό του λαού για τη στάση της νέας κυβέρνησης, εν μέσω των πολύ σκληρών διαπραγματεύσεων των ημερών που διανύουμε, με την ελληνική κυβέρνηση να πασχίζει πραγματικά για να αλλάξει το... παραμικρό από αυτό που προτείνουν οι εταίροι. Δεν είναι λίγη η ανασφάλεια που νιώθουμε, παρόλο που την παραμερίζουμε μπροστά στο θάρρος και την αξιοπρέπειά μας, λόγω αυτής όμως βρίσκουν πάντα χώρο να "ανθίζουν" τέτοιες θεωρητικές υποθέσεις. Η συγκεκριμένη υπόθεση πάντως είναι εντελώς ανυπόστατη και αυτό για τους εξής απλούς τρεις λόγους:

1) Οι δανειακές συμβάσεις είναι ΟΛΕΣ ήδη υπογραγραμμένες και είναι τρεις όσες και τα Μνημόνια. Άρα δεν μπορούν να νομιμοποιηθούν εκ νέου με οποιαδήποτε υπογραφή.

2) Το ζητούμενο για την εγκυρότητά τους είναι ότι δεν αρκούσαν οι υπογραφές που έβαζαν οι εκάστοτε κυβερνήσεις, αλλά το ότι δεν ψηφίστηκαν από το Ελληνικό Κοινοβούλιο από 180 βουλευτές, από την απόλυτη δηλαδή πλειοψηφία όπως απαιτεί το Σύνταγμα για διεθνείς συμβάσεις που εμπεριέχουν διατάξεις για την εθνική κυριαρχία, αλλά με απλή πλειοψηφία. Αυτό εν δυνάμει μπορεί να τις καταστήσει άκυρες. Στις συμβάσεις όμως αυτές δεν εμπεριέχεται πλέον μόνο το ελληνικό δίκαιο, αλλά από την 3η και μετά (που έχουμε σήμερα) εμπεριέχεται και το αγγλικό.

3) Αυτό που προσπαθεί ο Βαρουφάκης να υπογραφεί από τον ίδιο και τους εταίρους είναι απλή ΕΞΑΜΗΝΗ ΠΑΡΑΤΑΣΗ της υπάρχουσας δανειακής σύμβασης, η οποία είναι η ΤΡΙΤΗ και ΛΗΓΕΙ ΤΟΝ ΜΑΡΤΙΟ ΤΟΥ 2016 (είναι αυτή που συμφωνήθηκε τον Νοέμβριο του 2012 στο Eurogroup και συνοδεύτηκε από το 3ο Μνημόνιο που ψηφίστηκε εν μέσω μιας μαζικότατης και πολύ βίαια κατεσταλμένης διαδήλωσης στο Σύνταγμα). Ο Βαρουφάκης με τη νέα κυβέρνηση ξεκινώντας τις διαπραγματεύσεις ανέστειλε την αξιολόγηση, στην οποία θα υποβαλλόμασταν τώρα για να πάρουμε την περιβόητη επόμενη δόση των 7 δις ευρώ. Η αξιολόγηση αυτή θα γινόταν το καλοκαίρι, ο Σαμαράς όμως φρόντισε να γίνει στα τέλη Φλεβάρη και όχι το καλοκαίρι.

Γι' αυτό και ο Βαρουφάκης, σύμφωνα και με την ομιλία του στο Eurogroup της 11ης Φλεβ. που δόθηκε στη δημοσιότητα χθες, ζήτησε πρόγραμμα "γέφυρα" ή τέλος πάντων παράταση της χρηματοδότησης για έξι μήνες, για να μπορέσει να πάρει κάποια χρήματα και να πληρώσει την δόση που έρχεται τον Ιούνιο για το ΔΝΤ και τον Ιούλιο-Αύγουστο για την ΕΚΤ, όσο θα διαπραγματεύεται το Μνημόνιο, τους νόμους δηλαδή που συνοδεύουν τη δανειακή σύμβαση και που ψηφίζονταν ΠΑΝΤΟΤΕ ξεχωριστά. Γι' αυτούς υπήρχε -ναι- όρος στη δανειακή σύμβαση, δεν ήταν άσχετοι οι νόμοι, ο όρος όμως ήταν γενικός και σύμφωνος με τις προβλέψεις της σε νούμερα (πλεόνασμα ΑΕΠ κλπ), η ειδική εφαρμογή του όρου όμως, ο τρόπος δηλαδή εφαρμογής του, το πώς θα επιτυγχάνονταν αυτές οι προβλέψεις, εξαρτιόταν ΠΑΝΤΟΤΕ σε μεγάλο βαθμό από τις κυβερνήσεις.

Απλή παράταση υπογράφεται, λοιπόν, αύριο και αν γίνει τελικά δεκτή από τις διαπραγματεύσεις. Απλή παράταση, η οποία δεν μπορεί να νομιμοποοιήσει τίποτα προηγούμενο. Άλλωστε, παράταση είχε ψηφιστεί, για το ίδιο το Μνημόνιο μάλιστα, και τα Χριστούγεννα για δύο μήνες και όχι μόνο από το ελληνικό αλλά και από τα άλλα ευρωπαϊκά κοινοβούλια.

Όποιος και όποια έχει μπερδευτεί για το θέμα "Χρέος", και δικαιολογημένα, ας διαβάσει ΑΠΛΑ το 1ο Μνημόνιο, όπως δημοσιεύθηκε το 2010 στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, για να δει τις υπογραφές που μπήκαν στο Μνημόνιο, το οποίο ως όρος σημαίνει επακριβώς "διμερής συμφωνία μεταξύ δύο εταίρων ή δύο χωρών" και το οποίο αποτελεί ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ του νομοσχεδίου και όχι το ίδιο το νομοσχέδιο. Επίσης εκεί θα δει και τι ακριβώς νομοθετήθηκε. Μετά, ας διαβάσει τον φάκελο του ΥΠ. ΟΙΚ. των 2 Eurogroup, που δημοσιεύθηκε χθες πλήρης, και τι ζήτησε ο Βαρουφάκης και με ποια δεδομένα. Έτσι θα καταλάβει τι θα πει "παράταση" όπως αυτή που είναι τώρα να υπογραφεί.

Κοινό συμπέρασμα για το πού ήμασταν, που είμαστε και πού πάμε

Το πρόγραμμα πάλι δεν έβγαινε και θα έφερναν και 4ο Μνημόνιο. Εμποδίστηκαν αρχικά με την προκήρυξη εκλογών, που θα έβαζε σε "περιπέτειες" τη χώρα, και στη συνέχεια εμποδίστηκαν φυσικά με το εκλογικό αποτέλεσμα. Γίνονται συνέχεια διαπραγματεύσεις, που μπορεί να φαίνονται μετριοπαθείς, αλλά μπορεί να μην είναι και τόσο, είναι πάντως σίγουρα μια αρχή, που δεν ξέρουμε πού μπορεί να οδηγήσει στο μέλλον. Οποιοδήποτε άλλο τρομοκρατικό/καταστροφολογικό σενάριο, από τα οποία δεν έχουμε συναντήσει λίγα τα τελευταία χρόνια στο διαδίκτυο εν μέσω των όσων περνούσαμε (λες και δεν μας έφταναν αυτά), τροφοδοτεί/τροφοδοτείται από τις σκοτεινές δυνάμεις που παραμονεύουν για να "αναλάβουν" αυτές την χώρα.

Σημείωση

Δεν μας άρεσε ο Παυλόπουλος, εντάξει, μην κολλάμε όμως εκεί, δεν έχει θεσμικές αρμοδιότητες, πάμε παρακάτω. Ο Τσίπρας είχε πιθανότατα σοβαρούς πολιτικούς λόγους που το έκανε. Ε, και τι να κάνουμε... στην πολιτική κάνεις... πολιτική!

Ξεκαθάρισμα 

Εγώ, και πολλοί άλλοι πολίτες, όπως φάνηκε από τις εκλογές, δεν είμαι "Συριζαία", δεν είμαι οπαδός του Σύριζα, έχω υπάρξει ψηφοφόρος, όπως θα ήμουν και για οποιοδήποτε κόμμα που θα ένιωθα ότι βγάζει από το χάος την χώρα μου. Θα ήθελα να έχει αλλάξει το πολιτικό σύστημα για να έχω περισσότερα δικαιώματα ως πολίτης από μια απλή ψήφο, αλλά δεν το βλέπω να γίνεται αυτό άμεσα. Το να υποστηρίζεις όμως παρατάξεις, έστω και με τη σύγχρονη μορφή των κομμάτων, επειδή κατά την κριτική σου άποψη θα ωφελήσουν την πατρίδα σου (και όταν λέω "πατρίδα" εννοώ "χώρα" και αυτό που παλιά ήταν "πόλη"), είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ υγιές, είναι αμεσοδημοκρατικό και συνέβαινε από πάντα εξ αρχής της Δημοκρατίας. Η διαφορά τότε ήταν ότι συμμετείχαν στις συνεδριάσεις καθημερινά όλοι οι πολίτες και ήταν ενημερωμένοι από πρώτο χέρι για τα δεδομένα. Ας το επιδιώκουμε κι εμείς περισσότερο σήμερα!