Οινομαγειρείον η ωραία Ελλάς

Μια φορά και ένα καιρό, ένας χοντρός και ένας λιγνός που το έπαιζε μάλιστα και οικονομολόγος, είχανε μαγέρικα στην ίδια γειτονιά και ανταγωνιζόντουσαν άγρια μεταξύ τους με πρόθεση ν' αρπάξει ο ένας την πελατεία του άλλου.

Η πελατεία τους όμως παρέμενε σταθερή ότι και να την ταΐζανε. Σπεσιαλιτέ και των δύο ήτανε τα βλίτα, πότε με λαδόξυδο και πότε με λαδολέμονο. Εγώ όμως έμαθα πως στη ζούλα χώνανε μέσα στη βρασιά και μια ρίζα μανδραγόρα για νοστιμιά.

Όσο κι' αν κατηγορούσε ο Λιγνομάγερας το Χοντρομάγερα πως κλέβει στα υλικά και στις τιμές και ο Χοντρομάγερας απαντούσε στο Λιγνομάγερα πως οι τιμές που τον κατηγορεί δεν είναι τιμές λογαριασμών, αλλά αριθμοί τηλεφώνων, η πελατεία τους παρ' όλα αυτά παρέμενε πιστή.

Το τι έσερναν ο ένας εναντίον του άλλου δε λέγεται.

Η πελατεία στο τέλος βλέποντας όλα αυτά τα καμώματα των μαγέρικων άρχισε να αραιώνει μέχρι που κανένας από τους δύο δεν έβγαζε μεροκάματο .

Μπροστά στον κίνδυνο να χάσουν τη δουλειά τους αποφάσισαν να συνεταιριστούν και ένωσαν τα μαγαζιά τους κάνοντάς ένα, που το ονόμασαν "οινομαγειρείον "η ΩΡΑΙΑ ΕΛΛΑΣ".

Τώρα μάλιστα που δεν είχαν ανταγωνιστή, μαγειρεύανε ό,τι κατιμάδες βρίσκανε στην αγορά, μέχρι μεταλλαγμένα και ληγμένα ταΐζανε τον κόσμο που συνέχιζε να πηγαίνει στο μαγεριό ακόμα κι' όταν μίκρυνε τις μερίδες, μέχρι που επί τέλους πήρανε χαμπάρι πως μαζί με τα βλίτα τους ταΐζανε και παραισθησιογόνο.

Η πελατεία στην αρχή έλπιζε πως κάτι καλό θα βγει απ' αυτό το συνεταιρισμό, αλλά με το να τους σερβίρουν σάπιες εντράδες και βλίτα με μανδραγόρα και από πάνω να τους λένε πως μαγειρεύουν ότι καλλίτερο κυκλοφορεί στην αγορά, παραπήγαινε η κοροϊδία.

Στη γειτονιά εδώ και καιρό είχε ανοίξει ένα ψιλικατζίδικο και ο ιδιοκτήτης του βλέποντας τη φαγωμάρα που είχανε τα αφεντικά του "οινομαγειρείον η ωραία Ελλάς" νοίκιασε ένα μαγαζί σύριζα απ' το δικό τους και το έκανε σουβλατζίδικο φιλοδοξώντας να το κάνει εστιατόριο πολυτελείας κι ας μην ήξερε πως πιάνουν την κουτάλα.

Ο κόσμος αγανακτισμένος άρχισε να μετακομίζει στο σουβλατζίδικο και εκεί που ο τζίρος του ήτανε στο 1,5% έφτασε στο 25% και πανικόβαλε τα αφεντικά του μαγέρικου. Ακόμα και τα γκαρσόνια που κατάκλεβαν τόσο καιρό τον κόσμο στους λογαριασμούς του μαγέρικου, φεύγανε για να πάνε στο νέο μαγαζί που όπως σας είπα ήταν σύριζα στο "οινομαγειρείον η ωραία Ελλάς".

Ο Λιγνομάγερας και ο Χοντρομάγερας τρομοκρατηθήκανε που η πελατεία τους μετακόμιζε στο σουβλατζίδικο και έβαλαν τα μεγάλα μέσα της διασποράς ψευδών ειδήσεων. Η συνταγή παλιά, δοκιμασμένη και μέχρι τώρα αποδοτική.

Τι στο καλό "μαγειρείο" θα ήτανε αν δεν μαγειρεύανε και τις ειδήσεις, τώρα μάλιστα που το σουβλατζίδικο θέλει να γίνει κι αυτό μαγεριό, να τους πάρει την πελατεία κι' αυτοί να μείνουνε στους πέντε δρόμους;

Έτσι βγήκανε στο κουρμπέτι με όλους τους βοηθούς που μέχρι τώρα καθαρίζανε τα βλίτα και τις πατάτες και διαλαλούν πως αν πάνε στο άλλο μαγεριό θα πάθουν δηλητηρίαση, θα πάθουν τσέρλα, θα τους πέσουν τα μαλλιά, θα πάθουνε ποδάγρα και η θεά εξ' Εσπερίας θα στείλει τις εφτά πληγές του Φαραώ να τους καταστρέψει.

Ο Χοντρομάγερας μάλιστα, τους πέταξε ύπουλα πως αν πάνε στο νέο μαγεριό θα τους χωρίσει η γυναίκα τους και θα τους φάει η μαρμάγκα.

Εσείς τελικά καλοί μου φίλοι θα πάτε στο νέο μαγαζί που δεν ξέρετε αν ο μάγειρας ξέρει να κρατάει σωστά την κουτάλα, θα παραμείνετε στο παλιό μαγέρικο για να μη σας χωρίσει η γυναίκα σας ή θα πάτε κάπου αλλού μπας και σωθούμε επί τέλους;

Θα ήμουν υποχρεωμένος απέναντί σας αν μου λέγατε και μένα τι να κάνω.

Με τις υγείες σας και καλή χρονιά.

Θεόφιλος Αιγινήτης 

Ζωγράφος - Συγγραφέας

theofilouerga.gr