Select Menu


Πώς θα πείσει την ιταλική κυβέρνηση ν' αποδεχθεί τη γερμανική νομική άποψη στο θέμα της ετεροδικίας μελετά το Βερολίνο, όπως ανακοίνωσε το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών, μόλις έγινε γνωστή η απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Ιταλίας.

Του ΑΝΤΩΝΗ ΒΕΗ Δημοσιογράφου

Σύλληψη πολιτών από Γερμανούς και Ιταλούς στρατιώτες έπειτα από επίθεση ανταρτών σε μονάδα της Αστυνομίας στο νότιο Τιρόλο στις 13 Μαρτίου 1944. Οι συλληφθέντες εκτελέστηκαν αργότερα. (Πηγή: Ομοσπονδιακό Γερμανικό Αρχείο)Το Διεθνές Δικαστήριο στη Χάγη είχε αποφασίσει το 2012 ότι ακόμη και στις περιπτώσεις βαρέων εγκλημάτων πολέμου και εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, όπως εκείνα που έχει διαπράξει η ναζιστική Γερμανία σε Ιταλία και Ελλάδα, η αρχή της ετεροδικίας δεν κάμπτεται - σε αντίθεση με την ετυμηγορία του Αρείου Πάγου στην υπόθεση Διστόμου και του Corte di Cassatione, του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου της Ιταλίας σε αντίστοιχες υποθέσεις. Επομένως, είχε αποφανθεί η Χάγη ότι τα ιταλικά δικαστήρια όφειλαν να απορρίψουν ως απαράδεκτες τις αγωγές θυμάτων του ναζισμού κατά της σημερινής Γερμανίας, που είναι ο νόμιμος διάδοχος του Γ' Ράιχ. Οπως επίσης όφειλαν να απορρίψουν και την αναγκαστική εκτέλεση της απόφασης του Πρωτοδικείου Λιβαδειάς για τους επιζήσαντες και τους απογόνους των σφαγιασθέντων στο Δίστομο.

Το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ιταλίας, όμως, έκρινε την περασμένη εβδομάδα την απόφαση της Χάγης ασυμβίβαστη με το Ιταλικό Σύνταγμα της χώρας, διότι προσβάλλει δύο θεμελιώδεις διατάξεις του, τα άρθρα 2 και 24, που εγγυώνται το απαραβίαστο της ανθρώπινης ύπαρξης και το δικαίωμα του πολίτη να προσφεύγει στα δικαστήρια της χώρας του αντίστοιχα. Κατά συνέπεια, κήρυξε αντισυνταγματικό και τον εκτελεστικό νόμο Μπερλουσκόνι 5/14-2-2013 που θεσπίστηκε για να υλοποιηθεί η απόφαση της Χάγης.

Αλλά το Δικαστήριο προχώρησε πιο βαθιά. Διαπίστωσε ότι το ίδιο το άρθρο 94 της Χάρτας του ΟΗΕ, στο οποίο προβλέπεται ότι το Συμβούλιο Ασφαλείας μπορεί να αποφασίζει μέτρα επιβολής της εκτέλεσης αποφάσεων του Διεθνούς Δικαστηρίου, αντίκειται στο Ιταλικό Σύνταγμα κι επομένως δεν δεσμεύει την εσωτερική έννομη τάξη της Ιταλίας. Κατά συνέπεια, πρέπει τώρα να αναμένεται απόσυρση της κύρωσης του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ από την Ιταλία ως προς το άρθρο 94. Αλλωστε, στο άρθρο 110 του Χάρτη προβλέπεται ότι για να ισχύσει σε μια χώρα-μέλος απαιτείται κύρωσή του σύμφωνα με όσα επιτάσσει το Σύνταγμα της χώρας αυτής.

Ολα αυτά όμως δεν σκιάζουν το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών που δεν αποδέχεται την απόφαση της Ρώμης, αλλ' αντ' αυτού την «αναλύει» και εξετάζει τρόπους να πείσει την ιταλική κυβέρνηση...

Να πείσει ή να επιβάλει; Γλωσσικά, είναι σωστές και οι δύο λέξεις για να αποδοθεί η γερμανική διπλωματική διατύπωση «zur Geltung bringen»! Τι μπορεί άραγε να εννοεί το Βερολίνο; Θα πείσει η καγκελάριος Μέρκελ τον πρωθυπουργό Ρέντσι ότι το Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας του δεν κάνει καλά τη δουλειά του; Οτι οι ανώτατοι δικαστές του έχουν ελλιπή επιστημονική κατάρτιση, όπως είχαν ειρωνευθεί στη Χάγη οι διπλωμάτες του Βερολίνου; Γιατί δεν μπορώ να φανταστώ να τον απειλήσει ότι θα τον περιμένει σε κάποια... διπλωματική «γωνία»! Ή;

Οι εφημερίδες

Απ' το πολιτικό στο δημοσιογραφικό σκηνικό: Η μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα της Φρανκφούρτης «Αλλγκεμάινε» δύο μέρες δεν είχε μάθει τίποτε για την απόφαση της Ρώμης, αν και δικαίως φημίζεται για το μεγαλύτερο δίκτυο ανταποκριτών. Πρώτη και μόνη η «Ζιντ-ντόιτσε» του Μονάχου είχε ρεπορτάζ την επομένη της έκδοσης της απόφασης. Στεγνό, αντικειμενικό. Το «Σπίγκελ» και μερικές εφημερίδες μετέφεραν ειδησεογραφικά μονόστηλα του Γερμανικού ή του Γαλλικού Πρακτορείου Ειδήσεων - χωρίς σχόλια. Και μόνο το Γαλλικό Πρακτορείο χαρακτήριζε την απόφαση «ιστορική».

Το Σάββατο, τρίτη μέρα από την απόφαση και δύο μέρες μετά την τοποθέτηση του υπουργείου Εξωτερικών, η «Αλγκεμάινε» δημοσιεύει ρεπορτάζ, στο οποίο αναλώνεται με την παρουσίαση της απόφασης της Χάγης του 2012. Στην απόφαση της Ρώμης αναφέρεται με μια γραμμή και αναπαράγει την αντίδραση της κυβέρνησης, την οποία χαρακτηρίζει στερεότυπα -όπως και οι περισσότερες εφημερίδες- «ατάραχη». Τίτλος: «Το Βερολίνο αποκρούει αξιώσεις για αποζημιώσεις». Στο ίδιο θέμα αφιερώνει και το κύριο σχόλιο στην πρώτη σελίδα της.

Μουδιασμένος ο γερμανικός τύπος, έντυπος και ηλεκτρονικός. Οι πάντες ήταν βέβαιοι ότι η Χάγη είχε βάλει ταφόπλακα στην υπόθεση των αποζημιώσεων. Πιο πολύ η κυβέρνηση του Βερολίνου, που τώρα αμπαρώνεται πίσω από τη Χάγη, και, όπως ομολογεί απροκάλυπτα, ετοιμάζει τα διπλωματικά της εργαλεία βασανιστηρίων και εκβιασμού για να πείσει τον Ρέντσι να βρει εκείνος με τη σειρά του τρόπο να ευνουχίσει τα ανώτατα δικαστήρια της χώρας του επί το... γερμανικότερον!

Ισως όμως μελετώντας την απόφαση ανακαλύψει το Βερολίνο ότι ο μόνος τρόπος ν' αναγκάσει τη Ρώμη να ανακρούσει πρύμναν θα ήταν ενδεχομένως να προσφύγει στο Συμβούλιο Ασφαλείας, όπως προβλέπεται στο άρθρο 94 της Χάρτας των Ηνωμένων Εθνών, των οποίων όργανο είναι το Διεθνές Δικαστήριο. Ανεξαρτήτως όμως από το γεγονός ότι το Συνταγματικό Δικαστήριο ξέσχισε ως και το άρθρο αυτής της Χάρτας, πώς θα στηρίξει η Γερμανία μια τέτοια προσφυγή; Τι θα κατηγορήσει την Ιταλία: Οτι το Συνταγματικό Δικαστήριο προστατεύει το Σύνταγμα της χώρας; Και αν, υποτεθείσθω, το Συμβούλιο Ασφαλείας αποφασίσει όντως ότι η Ιταλία πρέπει να αποδεχθεί τη νομική άποψη της Γερμανίας που επιβεβαίωσε η Χάγη, τότε τι θα κάνει; Θα στείλει κυανόκρανους για να αναγκάσει το Συνταγματικό Δικαστήριο στη Ρώμη να ζητήσει συγγνώμη και ν' αλλάξει τη νομολογία του; Ή θα πολιορκήσουν κυανόκρανοι το ιταλικό Κοινοβούλιο μέχρι ν' αναθεωρήσει το Σύνταγμα;

Μα δεν μπορούσε το Δικαστήριο αυτό να αποφασίσει διαφορετικά, από τη στιγμή που ένας παθιασμένος δικηγόρος Φλωρεντίας, ονόματι δρ Γιόαχιμ Λάου, με όπλο τη Δικονομία επέβαλε στο Πρωτοδικείο της Φλωρεντίας να θέσει το σχετικό προδικαστικό ερώτημα στο Συνταγματικό Δικαστήριο! Γιατί αυτός ακριβώς είναι ο ρόλος του Δικαστηρίου αυτού: Να προστατεύει το Σύνταγμα! Αυτά, ειρήσθω εν παρόδω, για να βλέπουν κάποιοι πώς ένα Συνταγματικό Δικαστήριο ελέγχει αποτελεσματικά την εξουσία. Γιατί είναι γνωστές και περιπτώσεις συνταγματολόγων που, αντίθετα, δίνουν άλλοθι σε κυβερνήσεις για να καταπατούν το Σύνταγμα της χώρας τους.

Το πρωτοσέλιδο σχόλιο της «Αλγκεμάινε» είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον όσο και ενδεικτικό, επειδή η συντηρητική αυτή εφημερίδα είναι γνωστή για το ρόλο της ως υποβολέα και απολογητή της κυβέρνησης Μέρκελ, ιδιαίτερα στα θέματα της εθνικιστικής γερμανικής πολιτικής. Ο σχολιαστής λοιπόν αναρωτιέται: Δεν αναλογίζεται η Ιταλία ότι θα κατακλυσθεί και η ίδια με αγωγές απ' όσους υπέστησαν τα δεινά της φασιστικής Ιταλίας όσο κράτησε η συμμαχία Χίτλερ - Μουσολίνι; Συμπέρασμα του συλλογισμού του: Το πρόβλημα που προβάλλει με την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου «δεν μπορεί να θεραπευθεί με δικαστική διαπραγμάτευση». Διότι πρόκειται για έκφανση της «παθολογίας ενός λαού»! Και καταλήγει: «Πρέπει να μιλήσουμε με τη Ρώμη. Αλλά δεν δίνουμε μία»!

Ελευθεροτυπία

Σχόλια

Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.

 
Top