Μια βουλευτίνα, Στύλος της Δημοκρατίας

Απόψε, στις περιηγήσεις μου, δεν έπιασα λιμάνι. Περιπλανήθηκα στον απέραντο κυβερνοχώρο, και αλίευσα μερικά αξιοπερίεργα δημοσιεύματα, όπως για παράδειγμα ότι ο υπεύθυνος πολιτισμού κάποιου κόμματος δεν τα πάει καλά με την πολιτική ορθότητα. 

Γράφει η Ε. Αθανασούλη

Και απόρησα για την τοποθέτησή του σε αυτό το πόστο. Πιστεύω ότι ένας άνθρωπος με τέτοια άποψη για την επικοινωνία, δεν μπορεί να αποτελεί στέλεχος κατ' εξοχήν επικοινωνιακού αντικειμένου!

Κι όχι τίποτ' άλλο! Αλλά δεν δίδεται ούτε καν το περιθώριο σχολιασμού! Πρέπει απλώς, να το καταπιώ αμάσητο. Αλλά είναι από τα αχώνευτα...

Και δεν είναι αυτό, το πρώτο και το μόνο παράλογο πράγμα σε τούτη την πολιτεία! Μήπως είναι πολιτικώς ορθό να είναι πρωθυπουργός του μνημονίου ένας που δήλωνε μαχητής κατά του μνημονίου και διώκτης των υπαιτίων;

Πάει αυτό.

Το άλλο, το ευφυές και πρωτοπόρο, που σερβίρεται με την αυθεντία της αδιαμφισβήτητης αλήθειας και του αυτονοήτως άμεσα πρακτέου, είναι η έξωση και κατάργηση ενός που-άκουσον, άκουσον!- τόλμησε να έχει άποψη για το ποιός είναι, και μάλιστα μπροστά στο ΣΤΥΛΟ της κοινοβουλευτικής της δεοντολογίας, της πολιτικής ευπρέπειας και συνέπειας, της αντικειμενικότητας, του Λαϊκού συμφέροντος και του σεβασμού της προσωπικότητας του συναδέλφου, του συνανθρώπου και του πολιτικού αντιπάλου!

Διάβασα επακριβώς, το διάλογο που διημείφθη μεταξύ Κανέλλη και Στύλιου, και διαπίστωσα ότι η κ. Βουλευτής προπηλακίζοντας τον υφυπουργό, διακόπτοντάς τον επανειλημμένα, και παραποιώντας τα λεγόμενά του, σχολίαζε τα παρ' αυτής δια των ιδίων αυτής λόγων εκφρασθέντα ως παρά του υφυπουργού διατυπωθέντα (υποθέτω προκειμένου να δημιουργήσει ευνοϊκές εντυπώσεις για τις απόψεις της).

Ο άμοιρος υφυπουργός, σεβόμενος εαυτόν και τον όν εκπροσωπούσε θεσμόν, προσπαθούσε ευγενώς αλλά ανεπιτυχώς επί μακρόν, να αποκολληθεί από τα κόκκινα νύχια της κυρίας, την οποίαν τρέμουν άπαντες, συνάδελφοι δημοσιογράφοι και συνάδελφοι πολιτικοί, και ίστανται ενώπιόν της, κολακεύοντες αυτήν δια την ευγλωττίαν, το άκαμπτον -μέχρι πλήρους εξοντώσεως του αντιπάλου της- φρόνημά της, και προ πάντων για την ακροαματικότητα που επιφέρει ο οιοσδήποτε διαπληκτισμός της, μεθ' οιουδήποτε, φίλου ή εχθρού, λόγω του επιγενομένου χαβαλέ και του υπο-επιπέδου στο οποίο περιέρχεται η πολιτική ή η όποια άλλη συζήτηση.

Ήδη παρήλθον ανεπιστρεπτί οι χρόνοι εκείνοι.

Αγώνες δίδονται επί ματαίω. Ουδείς παρακολουθεί. Το «τσίρκο» έχει ανόητα νούμερα, ευτελή, άθλια, το δίδαγμα ανύπαρκτο, το επιχείρημα απόν, το ζητούμενο γνωστό εκ των προτέρων, η μέθοδος τετριμμένη, η επιχείρηση να μας πείσουν θα μείνει απρόσοδη, και για να μη χάνουμε την ώρα μας, προβαίνουμε σε άλλο τι, ψυχωφελέστερον.

Πάντως, η σύσταση προς τον πρωθυπουργό «να μαζέψει» (ναι έτσι συστήνει) τον ενοχλητικό Στύλιο, έφερε ακαριαία το ποθητό αποτέλεσμα. Μαζεύτηκε, ο «άθλιος»!

Κι έτσι, τώρα πια, η κ. Βουλευτής, πήρε το αίμα της πίσω. Ας μη ξεθαρρεύουμε όμως μαζί της, γιατί κάποτε έλεγε κάτι και για σφαγές....εδώ. Ποιός ξέρει;

Εμετικές, κοινοβουλευτικές συμπεριφορές των διαφόρων ελευθερωτών μας από την «τυραννία του... φασισμού»! Τί δημοκρατική γαλαντομία!

 Ντροπή!