Μηδέν περί πλείονος...

"Μηδέν περί πλείονος ποιου προ του Δικαίου"
Πλάτων

Πριν κάμποσους μήνες είδα στο facebook ένα link σε άρθρο του Πιτσιρίκου. Δεν διαβάζω Πιτσιρίκο. Έχει χιούμορ το παιδί, δεν λέω, αλλά δεν μου πάει το όλο στυλ του γενικά. Για κάποιο λόγο εκείνη τη μέρα έκανα κλικ στον σύνδεσμο και μπήκα στο ιστολόγιο του Πιτσιρίκου να διαβάσω το άρθρο του.

Αφού ανέλυε για νιοστή φορά την κατάσταση στην Ελλάδα, στο τέλος ακολουθούσε το συμπέρασμα ότι ο μόνος τρόπος να γεννηθεί κάτι καινούργιο είναι να αποδωθεί Δικαιοσύνη για όλη αυτή την υπόθεση της κρίσης. Να δικαστούν και να τιμωρηθούν όσοι μας έφεραν ως εδώ και τα λοιπά.

Σαν άρθρο, το βρήκα αρκετά αδιάφορο και χωρίς να έχει να πει κάτι καινούργιο. Πόσοι και πόσοι άλλωστε δεν είχαν γράψει παρόμοια άρθρα την ίδια εποχή.

Παράλληλα, θεωρούσα ότι η απόδοση Δικαιοσύνης δεν θα μας έβγαζε από την κρίση χωρίς ο μέσος Έλληνας να έχει κάνει ενδοσκόπηση και αυτοκριτική και να βρει τη δύναμη να διορθώσει μέσα του όλα τα κακώς κείμενα. Με άλλα λόγια, πρώτα ο καθένας όφειλε να κάνει την δική του εσωτερική Επανάσταση και μέρα αυτομάτως θα γινόταν η Ανατροπή γιατί το Σύστημα αυτό της σαθρότητας και της διαπλοκής δεν θα μπορούσε να συντηρηθεί από Έλληνες πολίτες που θα ήταν πια ενσυνείδητοι και ενάρετοι και χωρίς φοβικά σύνδρομα.

Αυτά πίστευα και μοιραζόμουν τα τελευταία χρόνια με συνδαιτυμόνες και συνοδοιπόρους στα διάφορα κινήματα της Πλατείας από τα οποία πέρασα, αν και τελικά δεν εντάχθηκα σε κανένα.

Και ξαφνικά πριν λίγες μέρες άλλαξα γνώμη. Τελικά ο Πιτσιρίκος είχε δίκιο. Η ενάρετη, ιδανική κοινωνία την οποία από μικρή οραματιζόμουν (και ακόμα συνεχίζω) δεν θα μπορέσει να εδραιωθεί ποτέ αν πρώτα δεν έχει υπάρξει απονομή Δικαιοσύνης.

Γιατί απλούστατα οι πληγές και τα απωθημένα του Έλληνα δεν μπορούν να θεραπευτούν αν δεν βιώσει την ασφάλεια και την γαλήνη που φέρνει στην ψυχή η Δικαιοσύνη. Όσοι μιλούν για Συγχώρεση, όπως κι εγώ άλλωστε παλιότερα, δεν καταλαβαίνουν βασικές δομές της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης αλλά και της Συμπαντικής Νομοτέλειας.

Η απόδοση του Δικαίου είναι θεανθρώπινη συμπαντική προϋπόθεση ψυχικής ανέλιξης, ισορροπίας και Ελευθερίας. Και αφού έχεις βιώσει την Ελευθερία στην ψυχή σου, αφού την έχεις κάνει κτήμα σου τότε και μόνο τότε μπορείς να συγχωρέσεις βαθιά και αυθεντικά.

Υστερόγραφο: Δεν ξέρω τί θα μείνει όρθιο σε αυτή τη χώρα (αλλά και παραπέρα) αν η απονομή του Δικαίου είναι καθολική. Γιατί αυτοί που μας έφεραν ως εδώ δεν το έκαναν μόνοι τους. Είχαν παρέα πολυπληθέστατη. Όποιος κάνει business και γενικότερα συναλλάσεται με προδότες καταντά κι αυτός ίσα κι όμοια. Τόσο στο εσωτερικό του ελληνικού προτεκτοράτου όσο και στο εξωτερικό, τα παραδείγματα είναι αναρίθμητα...

Λουίζα