Απ' την Κική και την Κοκό ποιά να διαλέξω;

Στο άρθρο μου "ξυπνήστε ρεεεε" που αναρτήθηκε στον "Λόγιο Ερμή" και στο Theofilouerga.gr στις 16 Μαΐου του 2014, παρότρυνα τους ψηφοφόρους να σπάσουνε τις αλυσίδες που τους κρατάνε δέσμιους με το παρελθόν και να ψηφίσουνε όποιο αντιμνημονιακό κόμμα προτιμάνε.

Από τη στιγμή που θα βγούμε από την κοιλιά της μάνας μας και αντιληφθούμε τον κόσμο γύρω μας, βρισκόμαστε σε ένα διαρκές ψάξιμο σε μια αέναη αναζήτηση του τι μας αρέσει περισσότερο, τι παιχνίδι θέλουμε να μας πάρουνε στις γιορτές, τι μας συμφέρει να αγοράσουμε κοιτάζοντας τα ράφια του μεγαλομπακάλικου, ή ποιά γυναίκα θα πάρουμε για σύντροφο της ζωής μας.

Μάθαμε να ψάχνουμε για το καλλίτερο.

Τις περισσότερες φορές βέβαια την πατάμε, κυρίως όταν ψάχνουμε για γυναίκα, αλλά εκεί υπεισέρχεται ο έρωτας που σε στραβώνει και μετά τρέχεις στα δικαστήρια και ζητάς απεγνωσμένα να βγείς από την κόλαση.

Άμα κάνουμε δε πως αρρωσταίνουμε, εκεί να δεις ψάξιμο για να βρούμε έναν αντικειμενικά καλό γιατρό να σου κάνει την επέμβαση και το κυριότερο αυτός ο γιατρός να σου εμπνέει εμπιστοσύνη, αρκεί να έχεις τον παρά να τον πληρώσεις.

Δεν πας σ' όποιον νά ναι να σου φάει τα λεφτά και να σ' αφήσει στην καλλίτερη περίπτωση ανάπηρο. Και στην περίπτωση αυτή μπορείς να καταγγείλεις το γιατρό ότι δεν έκανε καλά τη δουλειά του, ζητώντας του τη σχετική αποζημίωση.

Μου κάνει όμως εντύπωση πως όταν έρθει η ώρα να ψηφίσουμε, παύει το ψάξιμο που σου επιβάλλει η λογική και αφήνουμε να μας παρασύρει το παράλογο συναίσθημα του κομματικού πάθους ή κάποιο δίλημμα που κάθε φορά ευφυώς οι πολικοί μάς πλασάρουν για να μας τρομοκρατήσουν.

Και όπως γνωρίζετε πάντα διαφορετικό, αλλά πάντα απειλητικό και την πατάμε.

Με αυτά κι' αυτά τα διλήμματα φτάσαμε στην σημερινή κατάντια μας, όλοι αγανακτούμε μ' αυτούς που μας έφεραν σ' αυτό το χάλι, αλλά εδώ είναι το αδιέξοδο.

Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να τιμωρήσεις τους υπαίτιους γιατί έχουν εφεύρει το άλλοθι ότι εμείς τους ψηφίσαμε και αν δεν τους ξαναψηφίσουμε, παίρνουνε την ασυλία από μόνοι τους ότι ήδη τιμωρηθήκανε και ούτε γάτα ούτε ζημιά.

Ούτε γάτα ούτε ζημιά γι' αυτούς!!! Τις ζημιές, όλες τις ζημιές, τις πληρώνουμε εσύ κι' εγώ, δεν αντέχουμε να πληρώνουμε άλλους φόρους, ο κόσμος χάνει το σπιτάκι του, τρέχει στα συσσίτια για ένα πιάτο φαί και οι Γερμαναράδες μας κατηγορούν για μπαταξήδες. Ποιοί αυτοί που είναι οι πρώτοι μπαταξήδες στον κόσμο, που μέσα σε έναν αιώνα αιματοκύλησαν δυο φορές την Ευρώπη και αφού ηττήθηκαν αρνήθηκαν πεισματικά να πληρώσουν τα χρέη από τις αποζημιώσεις που τους είχε επιβάλλει το Διεθνές Δικαστήριο.

Απατεώνες και διεφθαρμένοι που την διαφθορά τους την κάνουνε εξαγωγή με κάτι Χρηστοφοράκους, με τη Siemens και ένα σωρό άλλους μεγαλοκαρχαρίες που δυστυχώς βρήκαν εδώ πρόθυμα ρεμάλια να φάνε τις προμήθειες παρέα και το τεράστιο κόστος της παλιανθρωπιάς τους το φόρτωσαν στις δικές μας πλάτες.

Από όλους αυτούς τους παλιανθρώπους λίγους κατάφερε η δικαιοσύνη να βάλει στο χέρι, ένα μόνο πολιτικό και όλοι οι υπόλοιποι υπόλογοι κυκλοφορούν ανενόχλητοι. Σημίτης, Αλογοσκούφης, Παπαντωνίου, Γιωργάκης, Παπακωνσταντίνου, Βενιζέλος και ένα σωρό ακόμα παλιάνθρωποι ροκανίζουν τα κλεμμένα παριστάνοντας κι' όλας τους εθνοσωτήρες, οι ολετήρες της ζωής μας και της αξιοπρέπειάς μας.

Όλοι οι πολιτικοί πριν από τις εκλογές μας τάζουνε λαγούς με πετραχήλια, δεν πιστεύω να την ξαναπατήσετε και να τους εμπιστευθείτε.

Ακούστε τι είπε παραφράζοντας λίγο τον Σταντάλ (1783-1842)

Η πολιτική βασίζεται στο φόβο των πολλών και στην εξυπνάδα των ολίγων.

( το απατεώνες μήπως εμπίπτει στο νόμο περί ρατσισμού, δεν ξέρω)

Θεόφιλος Αιγινήτης 

Ζωγράφος-Συγγραφέας 

theofilouerga.gr