Γράφει ο Γιώργος Σ. Πολίτης
Τάξη άρχουσα της κοινωνίας, διακινητές υψηλών φρονημάτων με ύφος περίοπτο και βλέμμα ομιχλώδες. Όλοι εσείς που διατάζετε στη πέτρα επάνω, τους δικούς σας υποτακτικούς υποτάσσεστε με τη σειρά σας στη μοίρα που θέλει τη ψυχή σας δοτή.
Κάθε ένας από όλους εσάς που φαντάζεστε εαυτό λαμπερό ως ήλιο Κυριακάτικης μέρας, μια μύγα από το κώλο του αλόγου είσθε που βουμβουνίζει απαίσια στα ρουθούνια μας μέσα. Προσπαθούμε να απαλλαγούμε από εσάς. Προσπαθούμε.
Λεροί, χαμογελώντες ηλίθια, ανθρωπάρια της τεράστιας πλάκας, της γυάλινης οθόνης που θαρρείτε ότι ιδέες διαλαλείτε και γαλουχείτε συνειδήσεις σας έχουμε στην άκρη, στο χαντάκι που οδηγεί στην απαξία και αυτό δεν είναι ιδέα αλλά συνείδηση.
Ψωριάρικα σκυλιά που γλύφετε τη ψώρα σας φτύνοντας κολακείες σε κάθε αφέντη που κρατά το λουρί σας ποτέ δεν θα καταφέρετε να δείτε πέρα από τον ορίζοντα που άλλοι έταξαν για σας.
Ζητιάνοι μέσα από τα κουστούμια σας τσανακογλύφτες του δεκάρικου γονατιστοί υπόδουλοι της στρεβλής ιδέας περί της αξιοπρέπειας θα μείνετε στην ιστορία ως το ξερατό της ορθής αντίληψης και του κοινού νου.
Γελαστοί υπάλληλοι, απατεώνες των λόγων σας, χειροκροτητές της γνώμης του ισχυρού, δούλοι του κύκλου σας κομπάζετε στους φίλους σας στις γυναίκες και στα παιδιά σας πως τάχα τυχαίνετε κάποιας αξίας.
Αφεντικά στους μικρότερους, σκληροί στους αδύναμους, εξαργυρώνετε τον πόνο της καρπαζιάς που ολημερίς προσγειώνεται στο σβέρκο σας πάνω. Χαμένα κορμιά.
Γρανάζια μιας εξουσίας που συνθλίβει, που απαιτεί όλο και περισσότερη γύμνια όλο και μεγαλύτερη εμφανή εξάρτηση, όλο και δυνατότερη καμτσικιά στη λογική ελπίζετε πως θαρρούμε ότι εκείνα που ξεβράζετε είναι η γνώμη η δικιά σας. Το πιστεύω σας. Απατημένοι.
Δεν πρόκειται να σας χαρίσουμε το άλλοθι της ηλίθιας σκέψης. Όχι. Αυτή την κρατάμε για άλλους αγαθά ηλίθιους, σε εσάς χαρίζουμε το παράσημο της άρρωστης ιδέας περί αθώωσης. Περί επιείκειας.
Μελαγχολικά ερείπια.
Υπόδουλοι άτακτων πρακτικών. Νοσηρών διαβουλεύσεων πάνω και κάτω από το τραπέζι. Θιασώτες της πανάρχαιας λατρείας του χρήματος.
Χαμογελαστοί βρομιαρέοι με τις χρυσές πένες μάθετε πως ο δούλος μπορεί χωρίς αφέντη, εσείς όχι. Χάνεστε δίχως βούρδουλα. Μπούσουλα το λέτε ή ‘’γραμμή’’;
Ποτισμένοι μέχρι το κόκκαλο φθορά, δασκαλεμένοι γονατιστοί υποταγή. Πετεινόμυαλοι κομπάζετε κραυγές κόρακα φανταζόμενοι εαυτούς, αηδόνια.
Εξουσιαστές μαύροι. Πνιγμένοι στο άδικο πρώτα φυτεύετε το φαύλο μετά το κυνηγάτε και στο τέλος το γιατρεύετε γιατί από αυτό ζείτε γιατί αυτό σας συντηρεί και αυτό σας ταΐζει σε βάρος όλων των υπόλοιπων.
Είναι ο κόσμος σας αυτός που θέλει σκυλιά για υπηκόους βρόμικους να του γλύφουν τα ποδάρια να συντηρούνται από τη βρόμα της ξυπολυσιάς του και μαθημένοι πια να επιλέγουν μεταξύ των χειρότερων τον χειρότερο.
Γελαστούς μας θέλετε να απολαμβάνουμε την επιλογή μας, με μία πέτσα στο στόμα για τροφή και μία υπόσχεση για ένα καθαρτήριο μπάνιο.
Ξεφτίλες. Η μπογιά σας περνάει μονάχα στο σινάφι σας. Πράσινοι κίτρινοι εμπριμέ. Κανένας ιδεασμένος δεν κοίταξε το ρούχο. Κανείς με γνώση βαθιά δεν σας γύρισε δεύτερη ματιά. Εργάτες πλούσιοι γεμάτοι πονηριά.
Στο κάδο των άπλυτων μείνατε, ρυπαροί από μαύρες ιδέες και σκουρότερες πρακτικές. Σαν το κάρβουνο δεν αγγίζεστε.
Βρομάτε αρώματα. Οδοντοστοιχίες λαμπρές, μετάξινα χέρια από τον κόπο των άλλων. Αυτοκίνητα μακριά και σκάφη. Απατεώνες του νόμου. Νόμιμοι.
Εξουσιαστές των ανήμπορων αδυνατείτε να τιθασεύσετε τη ροπή σας στο ύπουλο. Ως κατ’ επάγγελμα ψεύτες αντιδράτε στην αλήθεια όπως ο σατανάς στο λιβάνι.
Χρόνιοι κρατούντες όλα τα πόστα. Εκλεκτοί υπερόπτες.
Γελαστές μαριονέτες των δικών σας αφεντάδων. Προσκυνήστε με τη σειρά σας κι εσείς.
Κάθε ένας από όλους εσάς που φαντάζεστε εαυτό λαμπερό ως ήλιο Κυριακάτικης μέρας, μια μύγα από το κώλο του αλόγου είσθε που βουμβουνίζει απαίσια στα ρουθούνια μας μέσα. Προσπαθούμε να απαλλαγούμε από εσάς. Προσπαθούμε.
Λεροί, χαμογελώντες ηλίθια, ανθρωπάρια της τεράστιας πλάκας, της γυάλινης οθόνης που θαρρείτε ότι ιδέες διαλαλείτε και γαλουχείτε συνειδήσεις σας έχουμε στην άκρη, στο χαντάκι που οδηγεί στην απαξία και αυτό δεν είναι ιδέα αλλά συνείδηση.
Ψωριάρικα σκυλιά που γλύφετε τη ψώρα σας φτύνοντας κολακείες σε κάθε αφέντη που κρατά το λουρί σας ποτέ δεν θα καταφέρετε να δείτε πέρα από τον ορίζοντα που άλλοι έταξαν για σας.
Ζητιάνοι μέσα από τα κουστούμια σας τσανακογλύφτες του δεκάρικου γονατιστοί υπόδουλοι της στρεβλής ιδέας περί της αξιοπρέπειας θα μείνετε στην ιστορία ως το ξερατό της ορθής αντίληψης και του κοινού νου.
Γελαστοί υπάλληλοι, απατεώνες των λόγων σας, χειροκροτητές της γνώμης του ισχυρού, δούλοι του κύκλου σας κομπάζετε στους φίλους σας στις γυναίκες και στα παιδιά σας πως τάχα τυχαίνετε κάποιας αξίας.
Αφεντικά στους μικρότερους, σκληροί στους αδύναμους, εξαργυρώνετε τον πόνο της καρπαζιάς που ολημερίς προσγειώνεται στο σβέρκο σας πάνω. Χαμένα κορμιά.
Γρανάζια μιας εξουσίας που συνθλίβει, που απαιτεί όλο και περισσότερη γύμνια όλο και μεγαλύτερη εμφανή εξάρτηση, όλο και δυνατότερη καμτσικιά στη λογική ελπίζετε πως θαρρούμε ότι εκείνα που ξεβράζετε είναι η γνώμη η δικιά σας. Το πιστεύω σας. Απατημένοι.
Δεν πρόκειται να σας χαρίσουμε το άλλοθι της ηλίθιας σκέψης. Όχι. Αυτή την κρατάμε για άλλους αγαθά ηλίθιους, σε εσάς χαρίζουμε το παράσημο της άρρωστης ιδέας περί αθώωσης. Περί επιείκειας.
Μελαγχολικά ερείπια.
Υπόδουλοι άτακτων πρακτικών. Νοσηρών διαβουλεύσεων πάνω και κάτω από το τραπέζι. Θιασώτες της πανάρχαιας λατρείας του χρήματος.
Χαμογελαστοί βρομιαρέοι με τις χρυσές πένες μάθετε πως ο δούλος μπορεί χωρίς αφέντη, εσείς όχι. Χάνεστε δίχως βούρδουλα. Μπούσουλα το λέτε ή ‘’γραμμή’’;
Ποτισμένοι μέχρι το κόκκαλο φθορά, δασκαλεμένοι γονατιστοί υποταγή. Πετεινόμυαλοι κομπάζετε κραυγές κόρακα φανταζόμενοι εαυτούς, αηδόνια.
Εξουσιαστές μαύροι. Πνιγμένοι στο άδικο πρώτα φυτεύετε το φαύλο μετά το κυνηγάτε και στο τέλος το γιατρεύετε γιατί από αυτό ζείτε γιατί αυτό σας συντηρεί και αυτό σας ταΐζει σε βάρος όλων των υπόλοιπων.
Είναι ο κόσμος σας αυτός που θέλει σκυλιά για υπηκόους βρόμικους να του γλύφουν τα ποδάρια να συντηρούνται από τη βρόμα της ξυπολυσιάς του και μαθημένοι πια να επιλέγουν μεταξύ των χειρότερων τον χειρότερο.
Γελαστούς μας θέλετε να απολαμβάνουμε την επιλογή μας, με μία πέτσα στο στόμα για τροφή και μία υπόσχεση για ένα καθαρτήριο μπάνιο.
Ξεφτίλες. Η μπογιά σας περνάει μονάχα στο σινάφι σας. Πράσινοι κίτρινοι εμπριμέ. Κανένας ιδεασμένος δεν κοίταξε το ρούχο. Κανείς με γνώση βαθιά δεν σας γύρισε δεύτερη ματιά. Εργάτες πλούσιοι γεμάτοι πονηριά.
Στο κάδο των άπλυτων μείνατε, ρυπαροί από μαύρες ιδέες και σκουρότερες πρακτικές. Σαν το κάρβουνο δεν αγγίζεστε.
Βρομάτε αρώματα. Οδοντοστοιχίες λαμπρές, μετάξινα χέρια από τον κόπο των άλλων. Αυτοκίνητα μακριά και σκάφη. Απατεώνες του νόμου. Νόμιμοι.
Εξουσιαστές των ανήμπορων αδυνατείτε να τιθασεύσετε τη ροπή σας στο ύπουλο. Ως κατ’ επάγγελμα ψεύτες αντιδράτε στην αλήθεια όπως ο σατανάς στο λιβάνι.
Χρόνιοι κρατούντες όλα τα πόστα. Εκλεκτοί υπερόπτες.
Γελαστές μαριονέτες των δικών σας αφεντάδων. Προσκυνήστε με τη σειρά σας κι εσείς.
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.