Στο εδώλιο ο πατριωτισμός και όχι οι πραγματικοί ένοχοι

Είναι δύσκολο και επίπονο να ασχολείται κανείς με τα κομματικά του ελλαδικού αυτού κράτους, ειδικά όταν φέρνει στο μυαλό του ορισμένες «προσωπικότητες» που το απαρτίζουν καθώς και τις πολιτικάντικες τοποθετήσεις εκείνων αλλά και κάποιων δημοσιογράφων που στηρίζουν την επαγγελματική τους σταδιοδρομία στο πολιτικό αλαλούμ της χώρας.

Από την όλη κουβέντα που λαμβάνει αυτή την στιγμή χώρα για το περιβόητο βίντεο Κασιδιάρη-Μπαλτάκου βγαίνει ένα ηχηρό συμπέρασμα. Όποιος έχει πατριωτικές απόψεις, ανεξαρτήτου παράταξης, θα αποκαλείται εφεξής ευθέως συντηρητικός, ενώ εκείνος με τις διεθνιστικές προοδευτικός. Πολλές φορές είχαμε προειδοποιήσει από την ιστοσελίδα μας πως ο αγνός πατριωτισμός και η αναφορά στα ιδανικά του Ελληνισμού θα ταυτίζεται όλο και συχνότερα με ακραίες ιδεολογίες, προκειμένου να φοβάται ο κόσμος να εκφραστεί ελεύθερα.

Σε αυτήν την κατεύθυνση και αμέσως μετά τις… αποκαλύψεις του δίλεπτου βίντεο-αποσπάσματος, ξεδιπλώθηκε στα κανάλια η μανία ορισμένων να οδηγούν συνεχώς την συζήτηση στο υποτιθέμενο «αντί-ρατσιστικό νομοσχέδιο» και σε άλλες «προοδευτικές προτάσεις» που ουδεμία σχέση έχουν με την υπόθεση που φέρεται να διερευνά η δικαιοσύνη.

Κανείς δεν ξέρει τι θα ξημερώσει η επόμενη μέρα, σε περίπτωση που η χώρα οδηγηθεί σε εθνικές εκλογές λίγο μετά τις ευρωπαϊκές και δημοτικές. Το πολιτικό σκηνικό έχει διαμελιστεί σε ψιλοκομμένα κομματάκια, αφού κατά διαστήματα εμφανίζονται και νέοι κομματικοί σχηματισμοί, ώστε απλά να ενισχυθεί το αλαλούμ.

Στην Νέα Δημοκρατία η λαϊκή δεξιά δείχνει άκρως απογοητευμένη με τον Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος κατηγορείται ότι επιχειρεί να αποκλείσει από το κόμμα την συγκεκριμένη πτέρυγα. Θα υπάρξει άραγε συσπείρωση του συγκεκριμένου χώρου με προοπτική ίδρυσης κόμματος;

Γενικά στην κοινωνία υπάρχουν αυτοί, οι οποίοι έχουν ανθρωπιά μέσα τους και εκείνοι που αδικούν τον συνάνθρωπό τους. Άλλοι βρίσκονται ακόμα σε διαδικασία επιλογής τρόπου ζωής και ανήκουν μία στην πρώτη και μία στην δεύτερη κατηγορία. Τα περί δεξιάς, αριστεράς, άκρων κτλ. υπάρχουν για να μην μπορούν ποτέ οι πολίτες να ενωθούν κατά του κοινού εχθρού που είναι η παγκοσμιοποίηση.

Αυτή είναι η αλήθεια. Όποιος θέλει την δέχεται, όποιος θέλει συνεχίζει να ασχολείται με την «πάλη ιδεών», πέφτοντας κάθε φορά σε τοίχο σε ό,τι αφορά την αντικειμενική θεώρηση των πραγμάτων.

Όσο για τους διεθνιστές, οι απόψεις τους είναι γνωστές. Το θέμα είναι τι γίνεται με αυτούς που έχουν εισχωρήσει στην κοινωνία και φυσικά και σε κόμματα, το παίζουν πατριώτες, αλλά στην ουσία προωθούν τις παγκοσμιοποιητικές πολιτικές, πολεμώντας τις όποιες τελευταίες πατριωτικές επάλξεις της χώρας.

pygmi.gr