Τα Πειράματα Γενετικής Των Ναζί.

Ο Χίτλερ είχε ένα όραμα, την δημιουργία της Άριας φυλής, της οποίας τα χαρακτηριστικά αποτελούν τα ξανθά μαλλιά, τα μπλε μάτια, η σωματική διάπλαση και ο υψηλός δείκτης νοημοσύνης. H Άρια φυλή θα κυριαρχούσε με την ανωτερότητά της τον κόσμο.

Προκειμένου να δημιουγηθεί η ανώτερη, κατά τον Χίτλερ, φυλή, πραγματοποιήθηκαν εκαντοτάδες γενετικά πειράματα κατά τη διάρκεια του Β’Παγκοσμίου Πολέμου.

Μία συλλογή φωτογραφιών που έφερε πριν ένα περίπου χρόνο στο φως η Daily Mail αποκαλύπτει τις σκοτεινότερες πτυχές του οράματος αυτού.

Το δημοσίευμα αναφέρεται στο ρόλο που έπαιξαν οι νοσοκόμες στα πλέον απάνθρωπα πειράματα ευγονικής του Γ’ Ράιχ, τα οποία περιελάμβαναν την ευθανασία όσων έπασχαν από νοητική στέρηση ή χαρακτηρίζονταν από το χιτλερικό καθεστώς ως «ανεπιθύμητοι» και την αποστολή των πιο ατίθασων παιδιών σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Μία από τις πιο χαρακτηριστικές φωτογραφίες της συλλογής: γυμνά αγόρια εκτίθενται σε υπέρυθρη ακτινοβολία για να ξανθύνουν τα μαλλιά τους.

Στο πλαίσιο του προγράμματος, που διήρκησε ως το 1944, γεννήθηκαν συνολικά 42.000 βρέφη, τα περισσότερα εκ των οποίων πληρούσαν όλες τις απαραίτητες προδιαγραφές για τη δημιουργία μίας «ανώτερης φυλής».

Το παρανοϊκό αυτό όνειρο ο Χίτλερ το ανέθεσε στον Μένγκελε. Ο Γιόζεφ Μένγκελε (γερμ. Josef Mengele, 16 Μαρτίου 1911, Γκίντσμπουργκ, Γερμανία - 7 Φεβρουαρίου 1979, Βερτιόγκα, Βραζιλία) ήταν Γερμανός γιατρός του στρατοπέδου εξόντωσης Άουσβιτς Μπίρκεναου και διαβόητος ιδίως για τα πειράματα που έκανε με ανθρώπους, τα οποία οδηγούσαν συνήθως στον θάνατό τους. Έμεινε στην ιστορία ως ο Άγγελος του Θανάτου (Todesengel von Auschwitz).Ο Μένγκελε είχε σπουδάσει ανθρωπολογία και ιατρική και έκανε το διδακτορικό στο Ινστιτούτο Κληρονομικότητας, Βιολογίας και Φυλετικής Υγιεινής.

Ένας συμμαθητής του, ο Γιούλιους Ντίνσμπαχ, περιέγραψε τον Μένγκελε, μετά το 1945, ως εξής: "Δεν ήθελε απλώς να είναι επιτυχημένος, αλλά να ξεχωρίζει από την μάζα. Το πάθος του ήταν να γίνει διάσημος. Μου είπε μια φορά ότι κάποτε το όνομά του θα βρίσκεται σε λεξικό."

Ο Γιόζεφ το Μάιο του 1943 τοποθετήθηκε ως αρχίατρος στο στρατόπεδο του Άουσβιτς για να πραγματοποιήσει τα πειράματά του. Με την αποβίβαση των βαγονιών στο στρατόπεδο διάλεγε τα πειραματόζωά του και αυτούς που θα πήγαιναν στον θάλαμο των αερίων. Η εμμονή του ήταν τα δίδυμα,[ δοκίμασε τις θεωρίες του σε περισσότερα από 1.500 ζεύγη διδύμων, με μόνο 200 από τα 3.000 παιδιά να επιβιώνουν από τις «έρευνές» του] αφού πίστευε ότι ήταν τα τέλεια πειραματόζωα μια και έχουν πανομοιότυπη κατασκευή. Επίσης, πολλοί θεωρούσαν πως υπάρχει μια πνευματική και ψυχική επικοινωνία που ίσως αποδείξει την ύπαρξη άγνωστων δυνάμεων. Όταν πέθαινε το ένα τότε συνέχιζε τα πειράματα στο άλλο. Έκανε εκατοντάδες μετρήσεις κάθε σημείου του σώματος, κατέγραφε την ψυχολογική τους κατάσταση και τραβούσε φωτογραφίες.

Επίσης, προσπαθούσε να τους αλλάξει το φύλο με χειρουργείο, έκανε αυτοσχέδιες μεταμοσχεύσεις, μετάγγιζε το αίμα μεταξύ τους, τους υποχρέωνε σε αιμομικτικέ επαφές και εγκυμοσύνες. Επιπλέον, τα έραβε με τα όργανα τους και τα αγγεία και στο τέλος, αφού πέθαιναν με ένεση χλωροφορμίου στην καρδιά, ακροτομούνταν λεπτομερειακά και τα όργανα τα έστελνε για μελέτη και δημοσιεύσεις.

Η ομάδα του Μένγκελε έκανε, επίσης, σε άλλους κρατούμενους, επεμβάσεις στη σπονδυλική στήλη που τους άφηναν παράλυτους, τους μόλυνε με ιούς και βακτηρίδια, τους βομβάρδιζε με ακτίνες Χ, γέμιζε το σώμα τους με τεράστιες ποσότητες υγρών και τους πνεύμονες με δηλητηριώδη αέρια, τους έβαζε σε καυτά ή παγωμένα μπάνια, τους εξέθετε σε ακραίες συνθήκες κόπωσης, στέρησης και ατμοσφαιρικής πίεσης, τους ακρωτηρίαζε, δοκίμαζε δηλητήρια και χημικά αέρια και αφαιρούσε τα εσωτερικά τους όργανα, χωρίς ποτέ να χορηγεί την παραμικρή αναισθησία.

Είναι απόλυτα εξακριβωμένο ότι ο Μένγκελε δεν ενεργούσε μόνος του, αλλά είχε την υποστήριξη και τη συνεργασία μεγάλων και διεθνώς αναγνωρισμένων ερευνητικών κέντρων της χώρας, τα οποία και προμήθευε με ιστούς, όργανα, αλλά και με τις χιλιάδες σελίδες των σημειώσεών του. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μάλιστα, στα πειράματά του παρευρίσκονταν ακόμη και καθηγητές ιατρικής. Θεωρείται βέβαιο ότι το εργαστήριο του Μένγκελε αποτελούσε το κέντρο της ιατρικής έρευνας της ναζιστικής Γερμανίας.

Οι σημειώσεις του γέμισαν δύο ολόκληρα βαγόνια και στάλθηκαν σε ερευνητικά κέντρα του Βερολίνου, όπου κάηκαν λίγο πριν την εισβολή των συμμάχων. Τα αναφερόμενα στοιχεία προέρχονται από τους ελάχιστους επιζώντες και από τους αιχμαλώτους γιατρούς που ήταν αναγκασμένοι να συνεργαστούν στα πειράματα, για να μη χάσουν και τη δική τους ζωή. Αναμφίβολα τα πειράματα που έγιναν στο Άουσβιτς ήταν πολύ περισσότερα και φρικιαστικότερα, αφού ένα μεγάλο μέρος τους είτε γινόταν αποκλειστικά από την ομάδα του Μένγκελε, είτε δεν επέζησε κανένας από όσους ήταν παρόντες για να τα εξιστορήσει.

Ο Μένγκελε μετά τον πόλεμο κατάφερε να διαφύγει, με πλαστή ταυτότητα, στη Λατινική Αμερική. Τελικά πνίγηκε το 1979 στη Βραζιλία, μετά από έμφραγμα που υπέστη την ώρα που κολυμπούσε στη θάλασσα. Είχε καταφέρει να ξεφεύγει για 34 ολόκληρα χρόνια από τους κυνηγούς εγκληματιών πολέμου, επικηρυγμένος με μυθικά ποσά και αναγκασμένος να κινείται μόνο τη νύχτα σαν αγρίμι, αλλάζοντας συνεχώς τόπο κατοικίας, για να μην εντοπιστεί από τους διώκτες του. Οι προσωπικές του σημειώσεις δεν βρέθηκαν ποτέ και ο θάνατός του επιβεβαιώθηκε μόλις το 1992, με εξέταση του DNA των οστών του.

Δεν ήταν ωστόσο μόνο ο Μένγκελε: το 1942, η Luftwaffe διεξήγαγε μια σειρά από πειράματα για την υποθερμία, υποβάλλοντας τα υποκείμενα σε δριμύ ψύχος και παγωμένα νερά για ώρες, με μοιραίες επιπτώσεις για την υγεία τους. Επίσης, από τον Ιούλιο του 1942 έως τον Σεπτέμβριο του 1943, οι Ναζί ερεύνησαν εξονυχιστικά την αποτελεσματικότητα της σουλφοναμίδης, ενός συνθετικού μικροβιακού παράγοντα. Πλήγωναν λοιπόν τα θύματά τους και τα μόλυναν κατόπιν με βακτήρια, όπως ο στρεπτόκοκκος και ο τέτανος, αλλά και κομμάτια γυαλιών, χορηγώντας ταυτόχρονα σουλφοναμίδη και άλλες ουσίες για να καθοριστεί η αποδοτικότητά τους ως θεραπευτικά μέσα.

Επίθεση με κουνούπια- Entomological Institute of the Waffen SS
Με το πρόσχημα ερευνών για την υπεράσπιση των στρατευμάτων ενάντια σε επιθέσεις με βιολογικά όπλα, οι επιστήμονες των Ναζί, είχαν αναπτύξει αρκετές μελέτες και είχαν πραγματοποιήσει αρκετά πειράματα με κουνούπια που έφεραν τον ιό της ελονοσίας.

Ο Χίτλερ φέρεται να είχε απαγορεύσει τη χρήση βιολογικών όπλων εξαιτίας της δικής του εμπειρίας από τη χρήση δηλητηριωδών αερίων κατά την περίοδο του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, ωστόσο, αυτό φαίνεται πως δεν εμπόδιζε τους επιστήμονές του να πειραματίζονται.

Τουλάχιστον αυτό υποστηρίζει ο Klaus Reinhardt, ερευνητής από το πανεπιστήμιο του Tuebingen, ο οποίος δημοσίευσε πρόσφατα ένα άρθρο στο περιοδικό Endeavour, στο οποίο αναφέρει ότι πάρχουν στοιχεία ότι οι Ναζί «έτρεχαν» ένα πρόγραμμα στο Νταχάου, στο πλαίσιο του οποίου είχαν δημιουργήσει κουνούπια-φορείς της ελονοσίας, τα οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως βιολογικά όπλα.

Το επονομαζόμενο «Εντομολογικό Ινστιτούτο των SS» (Entomological Institute of the Waffen SS) δημιουργήθηκε το 1942 από τον Χάινριχ Χίμλερ και οι έρευνές του επικεντρώνονταν κυρίως στην πρόληψη της μετάδοσης επιδημίας τύφου από τις ψείρες που ρήμαζαν τα στρατεύματα κατά τη διάρκεια του Α' ΠΠ.[ Ο Χάινριχ Χίμλερ ήταν ο δεύτερος γιος του καθηγητή Γιόζεφ Γκέμπχαρντ Χίμλερ και της Άννα Μαρία Χίμλερ, (πατρικό Χάιντερ, Heyder). Η ανατροφή του ήταν αστική, σε ρωμαιοκαθολικό περιβάλλον.Ήταν από τους γνωστότερους Γερμανούς εθνικοσοσιαλιστές πολιτικούς. Πριν από την πολιτική του δραστηριότητα, ο σπουδασμένος γεωπόνος ασχολούνταν με την ορνιθοτροφία]
Δεύτερος στόχος ήταν να διατηρεί στη ζωή τους κρατούμενους των στρατοπέδων συγκέντρωση οι οποίοι είχαν προσβληθεί από ασθένειες που μεταδίδονται από έντομα.

Ο εντομολόγος Eduard May, επικεφαλής του προγράμματος, είχε επιλεγεί για τη θέση αυτή–αν μη τι άλλο- λόγω των προσωπικών του απόψεων, οι οποίες συμφωνούσαν με εκείνες του Τρίτου Ράιχ.

Το Μάιο του 1943 ο May πήρε χρηματοδότηση για ένα πρόγραμμα που σκοπό είχε την ανάπτυξη φυτοφαρμάκων για την αντιμετώπιση κάθε προσπάθειας των συμμαχικών δυνάμεων να καταστρέψουν καλλιέργειες με τη ρίψη εντόμων από τον αέρα, αλλά και να μελετήσει «τις συνήθειες των επιβλαβών για τον άνθρωπο εντόμων, προκειμένου να διευκρινιστούν ερωτήματα που αφορούσαν συγκεκριμένες χρήσεις αυτών και πώς μπορούσε κανείς να αμυνθεί εναντίον αυτών».

Ο Reinhrdt, πάντως, βρήκε έγγραφα που αποδεικνύουν ότι το πρόγραμμα αυτό ξεκίνησε να ερευνά και τα κουνούπια Anopheles που ήταν φορείς του παράσιτου της ελονοσίας, με στόχο να διαπιστώσει εάν ήταν δυνατή μια βιο – επίθεση κατά της Γερμανίας.

Τα έγγραφα αυτά όμως δείχνουν ότι ίσως τα κίνητρα που κρύβονταν πίσω από αυτό το πρόγραμμα να ήταν πιο κακόβουλα, προσθέτει το δημοσίευμα.

Σε μια καταγραφή αναφέρονται λεπτομέρειες για δοκιμές γύρω από το πόσο χρόνο θα μπορούσαν να επιβιώσουν τα κουνούπια αυτά χωρίς τροφή, ενώ μεταφέρονται από αέρος για να γίνει η ρίψη τους. Αυτό που ανακάλυψαν ήταν ότι τα θηλυκά Anopheles maculipennis ήταν ικανά να αντέχουν για περισσότερο διάστημα σε σχέση με τα A. bifurcates.
«Βρίσκω αυτό το εύρημα εξαιρετικά σημαντικό» έγραφε ο May, αφήνοντας να εννοηθεί ότι είχε εξεταστεί λεπτομερώς το πώς θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν αυτά τα έντομα εναντίον του εχθρού.

Ο Reinhardt εκτιμά ότι το πρόγραμμα αυτό μπορεί να βρισκόταν σε εμβρυικό στάδιο, «δεν ήταν περίπλοκο και κατά πάσα πιθανότητα καθόλου αποτελεσματικό» πρόσθεσε.

Σημειώνει ακόμη, ότι δεν υπήρχαν ενδείξεις ότι το Εντομολογικό Ινστιτούτο των SS είχε κάποια σχέση με τα πειράματα που γίνονταν στο Νταχάου από τον Claus Schilling, ο οποίος μόλυνε κρατουμένους με ελονοσία.

Τα έγγραφα που βρήκε ο Reinhardt δεν περιέχουν κανένα άλλο αποδεικτικό στοιχείο ότι οι Ναζί είχαν κάποια άλλη σχέση με την ανάπτυξη βιολογικών όπλων, σημειώνει ακόμη ο αρθρογράφος. Ωστόσο, ο ιστορικός του Yale, Frank Snowden, έχει γράψει ότι οι Ναζί είχαν ξεκινήσει μια βιολογική επίθεση κατά της Ιταλίας με κουνούπια-φορείς της ελονοσίας, καταλήγει το άρθρο.

geopolitics