Η Κίνα τις τελευταίες 2 δεκαετίες γνωρίζει ένα μεγάλο ποσοστό ανάπτυξης της τάξης του 7,6% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος και δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα μια Ευρωπαϊκή χώρα. Αυτή η ανάπτυξη όμως οφείλεται μόνο στην αυστηρό μελλοντικό της πλάνο που ακολουθεί τα τελευταία χρόνια η μήπως είναι το αποτέλεσμα της τόσο σπουδαίας φιλοσοφίας αυτού του λαού με τα χιλιάδες χρόνια ιστορίας;
Αν παρατηρήσουμε πιο προσεκτικά θα δούμε ότι οι διαφορές μεταξύ των δυο ηπείρων είναι θεμελιώδεις.
Στην Ελλάδα έχουμε για παράδειγμα πραγματείες πάνω σε θέματα τακτικής και τεχνικής. Πως πρέπει να παραταχτούν τα στρατεύματα, σε πιο σχήμα πως πρέπει να κινηθούνε, σε αντίθεση με αυτό στην Κίνα ο στρατηγός πρέπει να ξεκινήσει από την δεδομένη κατάσταση, δηλαδή από την κατάσταση που βρίσκεται τώρα προσπαθώντας να εκμεταλλευτεί το δυναμικό της κατάστασης και όχι από την ιδεατή κατάσταση που έχει στο μυαλό του.
Η κινεζική σκέψη λοιπόν ασχολείται με δυο έννοιες. Η πρώτη είναι η <<κατάσταση>> και η δεύτερη η <<δυναμική της κατάστασης>>. Ενώ στην Ευρώπη είναι απόλυτα φυσιολογικό να μιλάμε για ένα σχέδιο και την κατά βήμα πραγματοποίηση του, παρά το ότι θα προκύψει στην πορεία, στην Κίνα όχι μόνο διαφωνούν με αυτή την σκέψη αλλά την απορρίπτουν ως αρνητική. Πιστεύουν ότι ο καλός στρατηγός είναι ικανός να εκμεταλλευτεί την δυναμική της κάθε κατάστασης και να προσαρμόζεται σε κάθε δεδομένη περίπτωση.
Θεωρούν ότι είναι λάθος να ακολουθείς το σχέδιο σου μέχρι τελικής πτώσεως εφόσον βλέπεις ότι αυτά που θεωρούσες δεδομένα έχουν αλλάξει και οδεύεις προς την καταστροφή, διότι κανείς δεν είναι σε θέση να παραδεχτεί το λάθος του και να σταματήσει την πορεία του σχεδίου κάτι το οποίο οδηγεί σε απώλειες και ήττες. Αυτός είναι και ο κυριότερος λόγος για τον οποίο δεν κατάφερε ο Χριστιανισμός να υιοθετηθεί από τον συγκεκριμένο.
Η μονοθεϊστική αυτή θρησκεία που ξεκινά με τον Μωυσή να εκτελεί της εντολές του προετοιμασμένου σχεδίου του Θεού και να τιμωρείται όταν παραβαίνει τους <<κανόνες>> είναι ενάντια στον τρόπο σκέψης του Κομφούκιου, του Λάο Τσε κλπ. Ακόμη μπορούμε να δούμε αυτές τις διαφορές και στα παραδοσιακά παιχνίδια των δυο λαών. Από την μια έχουμε την Ευρώπη με το σκάκι, ένα παιχνίδι όπου σκοπός είναι να <<σκοτώσεις>> τον βασιλιά με τον καλύτερο δυνατό σχέδιο και από την άλλη έχουμε το παιχνίδι go(παραδοσιακό κινέζικο παιχνίδι όπου υπάρχουν πούλια άσπρα και μαύρα και στόχος του παιχνιδιού είναι να περικυκλώσεις τα πούλια του αντιπάλου. Αν συμβεί αυτό ο παίκτης παίρνει πίσω τα περικυκλωμένα πούλια.
Το παιχνίδι συνεχίζεται μέχρι να τελειώσουν τα 361 τετράγωνα(19χ19).Νικητής είναι αυτός που έχει περισσότερα πουλιά πάνω στο ταμπλό.). Εδω έγκειται και η μεγάλη διαφορά. Το ένα αφορά τον σχεδιασμό και τον αφανισμό ενώ το άλλο την προσαρμογή του παίκτη σε κάθε δεδομένη δυναμική κατάσταση και την προσπάθεια να επιβληθεί όχι μέσα από αφανισμό αλλά απλά από υπεροχή.
Όπως λένε και οι αρχαίοι Κινέζοι σπουδαίος στρατηγός είναι μόνο αυτός που καταφέρνει να κερδίσει ένα πόλεμο χωρίς θανάτους. Απλά και μόνο φοβίζοντας τους εχθρούς δείχνοντας την υπεροχή του. Αυτός ο τρόπος σκέψης είναι που φέρνει κάθε χρόνο την τόσο μεγάλη ανάπτυξη στην Κίνα και την κάνει μια παγκόσμια αυτοδυναμία;
Μήπως αυτός ο τρόπος σκέψης κάνει τις επιχειρήσεις στην Κίνα να ξεχωρίζουν στο σύνολο τους πραγματοποιώντας σπουδαία αποτελέσματα; Μήπως αυτό είναι το επόμενο βήμα για την ανύψωση της Ευρωπαϊκής σκέψης;
Αξίζει να το αναζητήσεις…
Kων/νος Κωτίδης
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.