Η παραπληροφόρηση σχετικά με το θέμα οδηγεί στην ανησυχία και τον φόβο τον ανυποψίαστων γονέων που δεν έχουν ιδέα με το τι ακριβώς συμβαίνει στο παιδί τους και τι πρόκειται να αντιμετωπίσουν. Έτσι, παρατηρείται ένα κύμα τρομοκρατίας και βεβιασμένων κινήσεων που σκοπό έχουν να απαλλάξουν το παιδί από την <<αδηφάγο αρρώστια>> αλλά στην πραγματικότητα το μόνο που καταφέρνουν είναι να δυσχεραίνουν δίχως λόγο την κατάσταση.
Τα καλά νέα λοιπόν είναι ότι τίποτα δεν συμβαίνει στο παιδί σας. Ναι, όπως το ακούτε τίποτα.
Οι όροι δυσλεξία καθώς και μαθησιακές δυσκολίες χρησιμοποιούνται τα τελευταία χρόνια από την κατά τα άλλα πεφωτισμένη εκπαιδευτική κοινότητα, με ιδιαίτερη ευκολία, για να περιγράψουν μια εξαιρετικά ανομοιογενή μάζα ατόμων τα οποία δυσκολεύονται σε έναν ή περισσότερους τομείς της μάθησης και δεν μπορούν να ευνοηθούν από την τυπική σχολική διαδικασία.
Αυτό δεν τους κάνει άρρωστους, δεν τους κάνει ανένταχτους και κυρίως δεν τους κάνει ακοινώνητους μαθητές. Πρέπει να κατανοήσουμε πως ο καθένας από εμάς είναι ιδιοφυία σε κάτι ξεχωριστό κάθε φορά. Μα αν κρίνουμε έναν ελέφαντα και μία μαϊμού ως προς την ικανότητά τους να σκαρφαλώσουν σε ένα δέντρο σίγουρα ο ελέφαντας θα φάνταζε ανόητος… Δυστυχώς έτσι λειτουργεί και το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα.
Πληθώρα μαθητών, με διαφορετικές ικανότητες και δεξιότητες ο καθένας, καλούνται να εξεταστούν και να κριθούν όλοι στην ίδια δοκιμασία. Πρόκειται για την γνωστή σε όλους μας αποστήθιση που η αλήθεια είναι πως καμία παιδευτική αξία δεν έχει και πουθενά δεν βοηθά το παιδί. Αντιθέτως περιορίζει την φαντασία του και υποβιβάζει την κριτική του σκέψη ετεροκατευθύνοντας την αθώα του συνείδηση.
Κάποιοι λοιπόν μαθητές σε αυτήν την δοκιμασίας της <<παπαγαλίας>> όπως συνηθίζουμε να την αποκαλούμε, διαπρέπουν και φαντάζουν έξυπνοι στα μάτια καθηγητών και συμμαθητών. Οι λιγότερο καλοί στην αποστήθιση αντίθετα, απογοητεύονται θεωρώντας τον εαυτό τους αποτυχημένο καθώς καμία επιβράβευση δεν υπάρχει από τον καθηγητή, καμία αποδοχή στα μάτια των συνομηλίκων τους και φυσικά ούτε ίχνος ενθουσιασμού από τον εξαγριωμένο γονέα που το παιδί του δεν πήρε τον πολυπόθητο βαθμό.
Έτσι οι γονείς αρχίζουν και ανησυχούν που το παιδί τους ενώ διαβάζει δεν αποδίδει τα μάλα οι ειδικοί αναμασούν την χιλιοειπωμένη λέξη μαθησιακές δυσκολίες και οι γονείς εκμυστηρεύονται το… μυστικό στους συγγενείς κάνοντας το παιδί να αισθάνεται ενοχικό χωρίς καμιά αιτία. Ναι κάποια παιδιά μαθαίνουν με διαφορετικό τρόπο από κάποια άλλα, ναι παρατηρούνται διαφορετικοί ρυθμοί μάθησης από το ένα παιδί στο άλλο, ναι όλοι δεν γεννήθηκαν για να γίνουν λαμπροί επιστήμονες. Και τι με αυτό; Αυτός είναι ο ορισμός της ευτυχίας;
Το παιδί μας να διαβάζει και να μαθαίνει απ’έξω απόψεις που έχουν γράψει κάποιοι άλλοι γι αυτό; Και αν δεν μπορεί είναι αυτομάτως κακός μαθητής; Αβίαστα εξάγεται το συμπέρασμα πως όλα αυτά δεν έχουν καμία λογική…
Οι διαφορετικές προσωπικότητες συνιστούν διαφορετικούς τρόπους μάθησης και όπως είναι φυσικό για τον καθένα από εμάς αυτή η διαδικασία κυλάει με τους προσωπικούς μας ρυθμούς… Γι΄αυτό ας μην βάζουμε ταμπέλες εκεί που δεν πρέπει να υπάρχουν.
Ας μην σκεφτόμαστε πως και ο Αινστάιν ήταν δυσλεκτικός για να παίρνουμε κουράγιο διότι πολύ απλά δεν το χρειαζόμαστε. Αυτή η αναχρονιστική σκέψη μου θυμίζει τον τρόμο και τον πανικό που βλέπαμε κάποτε για τα αριστερόχειρα παιδιά … Το ίδιο και τώρα με αυτήν την άγνωστη δυσλεξία που δεν είναι τίποτα παραπάνω από τον προσωπικό τρόπο και χρόνο που έχει το κάθε παιδί να μαθαίνει και να διαχειρίζεται την καινούρια γνώση!
Αν λοιπόν φροντίσει να ανακαλύψει τον τρόπο που τον βοηθά να διαβάζει, πάντοτε φυσικά με στήριγμα τον εκπαιδευτικό που θα λειτουργεί βοηθητικά και όχι ως αυθεντία, και κατανοήσει πως πραγματικά ο βαθμός του σχολείου είναι εικονικός, πως είναι απλά ένα νούμερο που δεν του προσδιορίζει την υπόλοιπη ζωή του, τότε θα αφεθεί στο ορμητικό ποτάμι της ουσιαστικής γνώσης και όχι στις τυπικότητες του σχολικού περιβάλλοντος.
Γονείς, βοηθήστε τα παιδιά σας να αναπτύξουν μέσα από τις δικές τους προσωπικές εμπειρίες την κριτική ικανότητα που θα τους βοηθήσει να πορευτούν στην ζωή τους ως ενσυνείδητοι πολίτες και μην ψάχνεται για <<μοντέρνα προβλήματα>> εκεί που δεν υπάρχουν, μην εμπιστεύεστε απόλυτα τα σύγχρονα υποτίθεται τεστ που προσδίδουν μια ιδιότητα στο παιδί σας που ίσως και να μην ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα για να κερδοσκοπήσουν τα εν λόγω κέντρα...
Αν δεν πιστέψετε εσείς στα παιδιά σας τότε πώς θα πιστέψουν αυτά στον εαυτό τους;
Αθηνά Παπαστεργίου
Σχόλια
Στο logiosermis.net δημοσιεύεται κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Περισσότερα στις οδηγίες χρήσης.